Η Αθήνα είναι μία πόλη ζωντανή. Γεμάτη ενέργεια και ζωή. Κι άσε τον Τάκη να λέει ότι στην Αθήνα δεν έχει φίλους, μόνο γνωστούς. Στην Αθήνα θα κάνεις και φίλους και θα τη ζήσεις. Θέλεις δε θέλεις.
Το θέμα μου όμως δεν είναι οι φίλοι. To θέμα μου αδερφέ είναι η άνοιξη. Η άνοιξη που μπαίνει μπήκε ξανά στην πρωτεύουσα και σε προκαλεί να βγει, σε προκαλεί να πιείς καφέ στον ήλιο, να βολτάρεις κι αν είσαι ίνστα τζάνκι σαν κι εμέν… σαν και κάτι φίλους απ’ το χωριό – δεν τους ξέρεις, να βγάλεις και τέλειες φωτογραφίες.
Το πρόβλημα ωστόσο είναι ότι, επειδή δεν πας στο κέντρο της Αθήνας μόνο για φωτογραφίες (είπαμε ρε συ, πιες και κάνα καφέ!), ε, είναι κάπως ζόρικο να κουβαλάς τόσο εξοπλισμό μαζί σου. Κάμερες, φώτα, φακούς, πώς θα το φκιάσουμε σωστά το στόρι; Όμως σου βρήκα τη λύση και πλέον θα γίνεται όλη η δουλίτσα σου μόνο μ’ ένα smartphone. Ψήθηκες; Ψήθηκες.
Το Galaxy S10 της Samsung είναι κινητό, αλλά δεν είναι κι ακριβώς. Είναι μια κάμερα με 3 φακούς στην τσάντα σου, και ξαφνικά η ανοιξιάτικη Αθήνα γίνεται πλατό κι εσύ τη βλέπεις σκηνοθέτης. Κανονικό ευρυγώνιο έχω, υπέρ – ευρυγώνιο έχω, Λάνθιμε ερχόμαστε με φούρια να σου πάρουμε τα Όσκαρ και τους Φοίνικες!
Για παράδειγμα:
Λάνθιμος;
ΕΓΩ.
Και κάπως έτσι, αδερφέ μου ή αδερφούλα, αγγίζεις τ’ όνειρο, ή τέλος πάντων το κάνεις σε επίπεδο σκηνοθεσίας. Το σενάριο είναι άλλη ιστορία, όμως στην ανοιξιάτικη Αθήνα το σενάριο το γράφεις όπως γουστάρεις εσύ. Μ’ αγιόκλημα και γιασεμιά, ή με γκράφιτι και χιπ-χοπ, ή με μουσική στο δρόμο. Γεια σου κι εσένα, φίλε!
Α! Κι επειδή θα μου πεις, εγώ ρε συ δεν έχω μαζί μου τεχνικό επιτελείο, τσέκαρε εδώ τι γίνεται. Έχουν αυτοί, εκεί μες στο κινητό, μια τεχνητή νοημοσύνη, και μια Μονάδα Νευρωνικής Επεξεργασίας, κάτι τρελούς επιστήμονες τέλος πάντων που κάνουν τα δικά τους. Και κάθε φορά καταλαβαίνουν τι θες να φωτογραφίσεις και κάνουν τις ρυθμίσεις από μόνοι τους!
Κάπως έτσι, η άνοιξη της πόλης γίνεται ευκαιρία για να δημιουργήσεις, να ονειρευτείς και ν’ απεικονίσεις όλη την ομορφιά της Αθήνας που όλοι τη λένε “άσχημη”. Γιατί; Γιατί δεν έχουν δει ακόμη τις σωστές φωτογραφίες, αυτές που θα βγάλεις εσύ!
Όμως πιο πάνω λέγαμε για ταινίες και για Λάνθιμους, κι άμα την έχεις δει όντως σκηνοθέτης, άκου τον πόνο μου συνάδελφε. Κι εγώ πάντα ήθελα να τη γυρίσω την ταινία μου, αλλά δεν ήμουνα του “πειραματικού”, του ευρωπαϊκού, με κάμερα να κουνιέται λες κι έχει Αλτσχάιμερ. Όμως πώς να τα καταφέρω που το χέρι μου τρέμει λες κι έχει μόνιμο σεισμό μέσα; Να πως! Με το κινητό μου. Που ‘χει συστήματα, έχει μπλιμπλίκια, δεν ξέρω τι “ολόκληρο διάολο” έχει μέσα, αλλά εγώ τρέχω, περπατάω, είμαι μέσα στο αυτοκίνητο ή πάνω στο ποδήλατό μου, ΟΛΑ βγαίνουν τόσο σταθερά και ωραία έτοιμα για Όσκαρ. Κόκκινο χαλί, και τρέμε Λάνθιμε!
Και να σου πω και κάτι άλλο; Όταν θέλει, αυτό το μασίνι κρατάει και δυνάμεις για να μη χρειάζεται ούτε φορτιστές να κουβαλάω συνέχεια, ούτε να μου μείνει η ταινιάρα μου μισή επειδή… 5%!
Οπότε, να στο κάνω λιανά ρε μαν ή γούμαν; Δικαιολογίες τέλος! Η Αθήνα κι η άνοιξή της σου κάνουν το ρεπεράζ. Κι η Samsung σου δίνει τα εργαλεία. Εύκολα, γρήγορα, άμεσα. Αν δεν μπορείς να χτυπήσεις ένα Όσκαρ (ή μια ταινιάρα μικρού μήκους για να δείχνεις στα φιλαράκια σου, με μπύρες, στο μπαλκόνι, και να γελάτε με την ψυχή σας!), τότε φταις εσύ! Σήκω, δούλεψε, δημιούργησε. Καλύτερη εποχή δεν υπάρχει. Ούτε καλύτερη πόλη! 
