Ήταν ένας τυπάκος ονειροπαρμένος, που δούλευε σε βίντεο κλαμπ κι ήθελε μια μέρα να γυρίζει τις δικές του ταινίες. Ήταν ένας σκηνοθέτης μερακλής, που έσκασε μύτη στο σινεμά και το λέκιασε με συντριβάνια αίμα, στιλιζαρισμένη φλυαρία και μουσική σερφ. Ήταν ο Κουέντιν ο Ταραντίνο, ο τελευταίος άνθρωπος που ταυτόχρονα σημάδεψε βαθιά την ποπ κουλτούρα και τον χειροκρότησαν οι σινεφίλ.
Ο Ταραντίνο λοιπόν, αφού έκανε μπαμ (σπλατς! για την ακρίβεια) με τα Reservoir Dogs του, παρουσίασε ύστερα στον κόσμο την καλύτερη ταινία του. Που ήταν μαζί και η καλύτερη ποπ ταινία της δεκαετία του ’90. Pulp Fiction, κύριοι. Ένα ιδιοφυές βίπερ, μ’ ένα μουρλό μοντάζ και σενάριο.
Σήμερα λοιπόν, λαμβάνω την τιμή να σου παρουσιάσω 5 θεωρίες που προσπαθούν να βγάλουν νόημα πίσω απ’ το απίθανο, μουρλό φιλμ του Ταραντίνο. Τις πιο θεοπάλαβες θεωρίες που εξηγούν το σενάριο του Pulp Fiction.
Τι είναι η ψυχή σου να τη χάσεις ρε Μαρσέλους; Βαλίτσα είναι;
Αγαπημένη συζήτηση στα σινεματικά “καφενεία” και δικαίως. Τι διάολο έχει μέσα η βαλίτσα στο Pulp Fiction; Διάολο είπα; Γκουχ-γκουχ, στραβοκαταπίνω, σταυροκοπιέμαι κι αρχινάω. Λοιπόν, ο Μαρσέλους Γουάλας έχει ένα τσιρότο στο σβέρκο του. Ο Μαρσέλους Γουάλας θέλει οπωσδήποτε μια βαλίτσα. Η βαλίτσα έχει κωδικό 666. Και περιέχει “κάτι” που φωτίζει με απόκοσμη λάμψη. Την ίδια λάμψη που βγαίνει την ώρα που σκοτώνουν τον Μπρετ το τσουτσέκι. Το πιάνεις;
Αν δεν το πιάνεις, ο Μαρσέλους έγινε “νονός” γιατί επούλησε ψυχουλίτσα στο διάολο (κι εκείνος του την έβγαλε απ’ το σβέρκο!). Αλλά μετά δεν γούσταρε, ολόκληρος νονός, να τον κρατάει απ’ τ’ “απαυτά” ο διάολος. Οπότε στέλνει Τραβόλτα και Σάμιουελ Τζάκσον να τηνε πάρουν πίσω. Μες στη βαλίτσα το λοιπόν, εβρίσκετο η ψυχούλα του Μαρσέλους Γουάλας!
Α να χαθείς Μαρσέλους… σατανά!
Ωστόσο, υπάρχει κι άλλο παραμύθι. Ότι ο Μαρσέλους που λες, δεν πούλησε στο διάολο. Ο Μαρσέλους ΗΤΑΝ ο διάολος, κι εκείνο το τσουτσέκι ο Μπρετ χρωστάει ψυχή και δεν τη δίνει. Οπότε πήγαν οι δύο πιστολάδες να την εισπράξουν. Λιγότερο εντυπωσιακή, λιγότερο στηριγμένη (δεν εξηγεί τη λάμψη όταν ο Μπρετ τα κακαρώνει). Αλλά είναι κι αυτή μια πιθανότητα ρε διάολε, δεν είναι;
Pulp Fiction: Μια σύντομη ιστορία του Ροκ εν Ρολ.
Η αγαπημένη μου θεωρία! Η βαλίτσα είναι το ροκ εν ρολ. Το ροκ εν ρολ που το ‘κλεψαν απ’ τον Μαρσέλους (σα να λέμε τη “μαύρη” αμερικανική παράδοση του Μπλουζ), κάτι φλώροι πιτσιρικάδες (δισκογραφικές). Πάνε λοιπόν ο Τραβόλτα κι ο Τζάκσον ο Έλβις κι ο Τσακ Μπέρι (!) να τηνε πάρουν πίσω, κι όταν ένας πιτσιρίκος αδειάζει ολόκληρο όπλο πάνω τους, δεν τους πετυχαίνει ούτε σφαίρα. Διότι οι θρύλοι, μάγκες, δεν πεθαίνουν από εταιρίες! Ύστερα σκάνε μύτη η Χάνι Μπάνι κι ο Πάμπκιν (ο Σιντ Βίσιους κι η Νάνσι; οι Άγγλοι που κάνανε ντου στη ροκ σκηνή;) αλλά τελικά ακούν τα σοφά λόγια του Τζάκσον Μπέρι και τραβάνε το δικό τους δρόμο…
Εν τω μεταξύ, κάτι νότιοι βλάχοι (νεο-κάντρι;) βιάζουν τη μπλουζ, αλλά τους καθαρίζει ο Μπρους Γουίλις (το σκληρό αμερικάνικο ροκ!) που τελικά τα βρίσκει με τη μπλουζ, φτάνει να μη μπαίνει ο ένας στο δρόμο του άλλου. Α! Και κάπου εκεί ανάμεσα, η Μία – ντίσκο – Ούμα Θέρμαν πεθαίνει από overdose, αλλά την επαναφέρει στη ζωή ο Τραβόλτα. Καλό; ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ.
Ποιος γκάνκστερ; Ο βασιλιάς!
Αν είσαι αρρωστάκι με τις αναλογίες και τις αναφορές (σαν και του λόγου μου), μ’ αυτήν εδώ τη θεωρία γουστάρεις κάργα. Ο βασιλιάς Μαρσέλους Αρθούρος Γουάλας, στέλνει τους ιππότες του, τον αγαθό σερ Σάμιουελ Γκάλαχαν Τζάκσον και τον “μπερμπάντη” σερ Τζον Λάνσελοτ Τραβόλτα (που ψιλογουστάρει και τη βασίλισσα!) να του φέρουν μια βαλίτσα που λάμπει. Και τι έχει μέσα; Το Άγιο Δισκοπότηρο! Όταν ο Ταραντίνο συνάντησε τους Μόντι Πάιθον, και τον πιο κλασικό χριστιανικό μύθο του μεσαίωνα. Σχεδόν δάκρυσα!
Θάρρος ή… δειλία;
Η λιγότερο φαντεζί αλλά κι η πιο ρεαλιστική σεναριακή θεωρία, αφήνει στη μπάντα τη βαλίτσα κι ανακαλύπτει τον ήρωα και τον κακό στη μπερδεμένη ιστορία του Ταραντίνο. Ο ένας είναι το πρόσωπο του θάρρους: ο Μπρους Γουίλις. Πάει κόντρα στο στήσιμο, κερδίζει τον αγώνα, ρισκάρει για να πιάσει την καλή. Κι έπειτα επιστρέφει στο στόμα του λύκου για να τιμήσει τη μνήμη του πατέρα του (!), ενώ όταν έχει την ευκαιρία να το σκάσει αφήνοντας τον “εχθρό” Μαρσέλους βιασμένο στο υπόγειο, εκείνος μένει και τον σώζει. Αποτέλεσμα; Φεύγει με μηχανή και το κορίτσι στο ηλιοβασίλεμα. Ο άλλος είναι το πρόσωπο της δειλίας: ο Τζον Τραβόλτα. Εκτελεί διαταγές, θέλει την κοπέλα αλλά φοβάται να πάει κόντρα στο αφεντικό, κι όποτε υπάρχει κίνδυνος συνήθως βρίσκεται στην τουαλέτα. Ε, και τελικά… στην τουαλέτα! Καθόλου απίθανο, αλλά όχι κακός ο Τζόναρος μωρέ! Λίγο κότα ίσως…
