Είναι η αγάπη ηλίθιε! Είναι ο έρωτας, τα σώματα, οι μυρωδιές και οι αγκαλιές. Είναι τα φιλιά στα χαμόγελα, τα χάδια στις πληγές, είναι η ελευθερία της επιλογής. Είναι όλα αυτά που μας κρατάνε ζωντανούς απέναντι στον φόβο που πάντα μυρίζει τον θάνατο της ψυχής μας, είναι όσα αντέχουμε να ουρλιάζουμε στις γκρίζες μέρες, ξερνώντας ουράνια τόξα.
Οι άνθρωποι μάχονται για γεωγραφικές περιοχές, σημαίες και εικονίσματα γιατί μεταφράζουν την αγάπη σε πόλεμο. Εκατομμύρια νεκροί και κάμποσοι τραυματίες αιμορραγούν ανά τους αιώνες με τον έρωτα να μη λέει να πεθάνει. Άντρες που ερωτεύονται γυναίκες και γυναίκες που ποθούν άλλες γυναίκες και εκείνες με τη σειρά τους άντρες που φιλάνε άλλους άντρες.
Οι Εκμέκ, διαλέγουν μεριά. Στέκονται δίπλα σε εκείνους που δεν φοβούνται να κοιμηθούν ούτε να ξυπνήσουν με αυτούς που γουστάρουν. “Εγώ μεγάλωσα σα λύκος”, και ένα ακόμη λιθαράκι για τη διεκδίκηση του αυτονόητου.
Βλέποντας το παρακάτω video και ακούγοντας τα όσα έγραψε ο Άλκης Κανίδης, το μόνο που μπορούμε να σκεφτούμε είναι ότι, ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ. Ο έρωτας με τη ζωή θα δείχνει πάντα τον σωστό δρόμο.
Βάλτο να παίζει και μην ξεχάσεις να αφήσεις την πόρτα της καρδιάς σου ανοιχτή το βράδυ. Μη ξεχάσεις να φιλέψεις τα κλεφτρόνια που θα στην ανακατέψουν. Μη ξεχάσεις να μη φοβάσαι…
