10 + 1 road movies που μας βγάλανε στο δρόμο!

Απ’ όταν το ‘γραψε ο Καβάφης εκείνο το ευλογημένο το ποίημα με την Ιθάκη του, μας τα ‘χουν κάνει τσουρέκια τα νεύρα μας (τι νόμιζες;) με το ταξίδι που έχει σημασία, και το ταξίδι που αξίζει πάνω απ’ τον προορισμό, και το ταξίδι γενικότερα. Ε, λοιπόν, ναι, κάποιες φορές το ταξίδι είναι που μετράει. Ξέρεις πότε;

Όταν μιλάμε για road movie! Ή πιο απλά, για πρωταγωνιστές που καβαλάνε ρόδα και πάνε. Πού πάνε; Λίγο μας νοιάζει! Ο δρόμος είναι το ζουμί. Πιο πρόσφατο της παρέας λοιπόν, το Green Book (που αν δεν το ‘δες σινεμά – κακώς! αλλά – δες το αποκλειστικά στη Nova μαζί με άλλες φιλμάρες της χρονιάς). Το “βιβλίο” που λες, ξεκίνησε το ταξίδι του για τα Όσκαρ, και μου δίνει την ευκαιρία να σου μαζέψω εδώ 10 + 1 ταξιδιάρικα φιλμ που μ’ έκαναν ν’ αγαπήσω το δρόμο. Απ’ τον καναπέ μου!

Πρώτο στο φανάρι φυσικά, το…

Green Book

Ρίσκαρε με πολλούς τρόπους να τρακάρει. Σενάριο που θα μπορούσε για πλάκα να πάρει λάθος έξοδο “για μελόδραμα”. Σκηνοθέτης που ως τώρα είχε να παρουσιάσει μονάχα ευχάριστες (με το μπαρδόν κιόλας) μπούρδες! Και μια ιστορία “Σοφέρ της Μις Ντέιζι” απ’ την ανάποδη. Ε, λοιπόν, το φιλμ του Πίτερ Φαρέλι, όχι μόνο έφτασε ως το τέλος του ταξιδιού του δίχως γρατσουνιά, αλλά τσίμπησε στη διαδρομή 3 Χρυσές Σφαίρες και 5 Οσκαρικές Υποψηφιότητες. Γιατί το σενάριό του είναι στιβαρό, γιατί οι χαρακτήρες του είναι καλογραμμένοι, γιατί ο Φαρέλι κράτησε σταθερά το τιμόνι και πάνω απ’ όλα γιατί σε χαλαρή ή βαριά ατμόσφαιρα, ο Βίγκο Μόρτενσεν λύνει κι ο Μαρεσάλα Άλι δένει. Διαμαντάκι!

Thelma & Louise

Η στιγμή που ο Ρίντλεϊ Σκοτ απέδειξε στον κόσμο ότι μπορεί να γυρίσει τα πάντα, έφερε στα μάτια μας ένα απ’ τα καλύτερα road films όλων των εποχών. Ένα αυτοκίνητο, ένα πιστόλι, ένα ροκ σάουντρακ, η Θέλμα κι η Λουίζ. Αυτά είναι τα υλικά για τον απόλυτο σινε-ύμνο του παγκόσμιου φεμινισμού! Κάπου εκεί ανάμεσα κι ο Μπραντ Πιτ με φανελάκι, φορτώνεται με “βλάχικη” προφορά τον τίτλο του ζεν πρεμιέ.

O Brother, Where Arth Thou?

Ο Κλούνεϊ πιθανώς στον καλύτερο ρόλο του, κι οι αδελφοί Κοέν ορεξάτοι όσο ποτέ. Η οδύσσεια τριών φυλακισμένων πατάει πάνω στην ομηρική Οδύσσεια, φέρνει Σειρήνες και Κύκλωπες στον αμερικάνικο νότο, μπερδέματα, παράδοξα και κάντρι μουσική. Αδέρφια, τι ΕΠΟΣ φτιάξαν εδώ τ’ αδέρφια;

Easy Rider

Άφησε το σημάδι της στη ροκ πλευρά του κινηματογράφου, έγινε σύμβολο των απανταχού μηχανόβιων κι έδωσε στο Νίκολσον την πρώτη του οσκαρική υποψηφιότητα. Μα πάνω απ’ όλα, είναι η φράση κλισέ που ακόμα σήμερα περιγράφει όσο καμία την “ελευθερία του δρόμου”. Αν θες να νιώσεις πραγματικά ελεύθερος αδερφέ, κοίτα τον ορίζοντα, ξέχνα τα ζόρια σου και… “get your motor runnin!“.

Kill Bill

Ο Ταραντίνο πάντρεψε το Γουέστερν με τη γιαπωνέζικη παράδοση (που έτσι κι αλλιώς “τα ‘χανε” δεκαετίες τώρα), κι έφτιαξε τη δεύτερη καλύτερη ταινία του. Ανάμεσα σε anime, νοσοκομεία, πολεμικές τέχνες και ξωκλήσια, η Ούμα Θέρμαν γυρνάει τον κόσμο για να εκδικηθεί τους ανθρώπους που της στέρησαν τα πάντα. Όχι ακριβώς road movie, αλλά μην του κολλάς και πολύ γιατί η “νύφη” θα σε βρει, όπου και να πας. Κι άμα σε βρει…

The Blues Brothers

Θες μπάντα; Πολύ ωραία. Ξέχνα τα ωδεία, ξέχνα τις αγγελίες, πάρε ένα περιπολικό με ντουντούκα, και γύρνα τη χώρα. Και να θυμάσαι: η καλύτερη τρομπέτα μπορεί να ‘ναι μετρ σε ακριβό εστιατόριο, όσο ο πιο μπλουζ κιθαρίστας τηγανίζει κοτόπουλα σε φαστφουντάδικο. Κι αν είσαι τυχερός, όταν θα πας για να τον ψήσεις, μπορεί να ‘χει γυναίκα την Αρίθα κι εκείνη να φέρει αντιρρήσεις κάπως… έτσι:

Rain Man

Ο τσόγλανος Τομ Κρουζ κάνει το ταξίδι για να βρει και να εκμεταλλευτεί τον αυτιστικό αδερφό του, όμως ο Ρέι δεν θα του το κάνει εύκολο. Αποστομωτικός Ντάστιν Χόφμαν σ’ ένα road movie πραγματικής ενηλικίωσης, με μια αποκάλυψη οικογενειακών δεσμών πίσω απ’ το μυστικό του “ανθρώπου της βροχής”. Υπέροχο!

Broken Flowers

Ο Μπίλης ο Μάρεϊ που λες, ήτο μεγάλος Δον Ζουάν στα νιάτα του. Όμως προτού προλάβεις να ζηλέψεις, μάθε πως στα “γεράματα” του προέκυψε γιος 19 χρόνων αγνώστου μητρός. Τι να κάνει; Πιάνει τις ερωμένες απ’ την αρχή και πάει πόρτα-πόρτα μ’ ένα μπουκέτο λουλούδια και μόνιμη μελαγχολική αμηχανία. Ένα ταξίδι ρομαντικής συνειδητοποίησης απ’ αυτά που ξέρει τόσο καλά να οργανώνει ο Τζιμ Τζάρμους…

Nebraska

Αν ο πατέρας σου χάψει ακατέβατη την απάτη “έχετε κερδίσει ένα εκατομμύριο” κι επιμένει να τον πας δυο πολιτείες δρόμο για να το “παραλάβει”, τι θα κάνεις; Ο Γουίλ Φόρτε πάντως, πήρε τον απολαυστικό Μπρους Ντερν και τον πήγε ως τη Νεμπράσκα! Κι εκεί, ανακάλυψε τι σημαίνει οικογενειακός δεσμός, σ’ ένα ασπρόμαυρα συγκινητικό μα καθόλου μελοδραματικό φιλμ – την καλύτερη ως τώρα ευκαιρία του Αλεξάντερ Πέιν να πάρει “αγαλματάκι”.

Down dy Law

Είπα να μη βάλω δεύτερο Τζάρμους στη λίστα, αλλά απ’ την άλλη και πώς να τ’ αφήσεις έξω τούτο δω; Το τζαρμούσιο “Ω αδερφέ, πού είσαι;”, μπορεί να μην είχε Οδύσσεια, αλλά είχε μαύρο χιούμορ σε ασπρόμαυρο φιλμ, κι ένα απαράδεκτο πρωταγωνιστικό τρίδυμο: με Τομ Γουέιτς, Τζον Λιούρι και Ρομπέρτο Μπενίνι, ε πώς να το γλυτώσεις το αριστούργημα;