Το να κάνεις παιδιά, από αρχαιοτάτους χρόνους, θεωρείται ένα σκληρό ριάλιτι επιβίωσης, πριν καν μας τα πασάρουν στην τηλεόραση. Θέλει υπομονή και αγάπη, θέλει κατανόηση και ηρεμία. Μα πάνω απ’ όλα χρειάζεται να έχεις λύσει τα δικά σου θέματα, να είσαι εντάξει με την πάρτη σου, για να μην την πληρώνουν μικρά πλάσματα που δεν φταίνε σε τίποτα.
Σίγουρα τα παιδιά χρειάζονται όρια ώστε να νιώθουν ασφάλεια όμως αυτά δεν μπορούν να μπαίνουν με βίαιο και απόλυτο τρόπο. Χρειάζεται μια προσέγγιση που δεν θα ταράξει και θα βοηθήσει το παιδί να καταλάβει το τι δεν έκανε τόσο σωστά. Δεν μιλάμε λοιπόν για τιμωρία, αλλά για έναν τρόπο συνέτισης και την ομαλή ανάπτυξη του παιδιού.
Τα παρακάτω σκίτσα, ίσως είναι μια αρχή που θα σε κάνει να σκεφτείς τι κάνεις μέχρι σήμερα και αν χρειάζεται να το αλλάξεις.
Μη ξεχνάς! Ο στόχος είναι ένας και κοινός. Τα ευτυχισμένα παιδιά.
1. Εάν ένα παιδί δεν έχει πρόθεση για κάποια απροσεξία δεν πρέπει να τιμωρείται
2. Η τιμωρία δεν πρέπει να είναι συναισθηματικά φορτισμένη
3. Η δημόσια επίπληξη είναι απαράδεκτη
4. Όταν δεν ξέρεις ποιος φταίει καλύτερα να μη φωνάζεις μόνο σε έναν
5. Μην χρησιμοποιείς χαρακτηρισμούς όταν θέλεις να επιπλήξεις μια συμπεριφορά
