Το 2018, έφυγε φορτωμένο σπουδαίους ανθρώπους στις πλάτες του, αφήνοντας κενά που δύσκολα θα καλυφθούν όχι μόνο από το 2019, αλλά και από τις πολλές δεκαετίες που θα έρθουν. Άνθρωποι που συντάραξαν τον κόσμο, που συγκίνησαν και θα μας λείψουν, ρίχνοντας μας μια για πάντα στην παγίδα της νοσταλγίας τους.
Ήταν πολλοί, παρόλα αυτά επιλέγουμε εκείνους που τσίμπησαν λίγο παραπάνω την καρδούλα μας.
Ας ξεκινήσει ο άβολος απολογισμός…
1. Τζιμάκο, ήταν χαρά μας!
Ο Τζίμης που ξεκίνησε από τα μπουλούκια, προσπάθησε να γίνει σκηνοθέτης ενώ του άρεσε να φωτογραφίζει, έφτασε τελικά να κάνει μουσική χωρίς να νιώσει ποτέ ότι της ανήκει. Του άρεσε ο κόσμος για αυτό και τον αντάμωνε σε μεγάλες εμφανίσεις, ώστε να μπορεί να υπάρξει το νταραβέρι που ήθελε μεταξύ τους (δες όλο το άρθρο εδώ).
Έφυγε στις 23 Γενάρη και ήταν μεσημέρι Σαββάτου…
“Νομίζω ότι όσο πιο πολλοί τόσο πιο καλά. Το ίδιο ισχύει και στο ερωτικό κομμάτι. Η μέθεξη της τέχνης σχετίζεται ευθέως με το σεξ και τον ερωτικό οργασμό. Ξέρετε, ήταν πάντοτε πεποίθησή μου πως με τον οργασμό αγγίζεις το θείο”. Τζίμης Πανούσης
2. Η Ελλάδα δεν έχει πια Μάνο ούτε στους στίχους.
Έγραψε τα Μαλαματένια λόγια. Η ιστορία της Ελλάδας, η αντίσταση στη χούντα, ένα τραγούδι που του ‘χουν φορέσει διάφορα χρώματα γιατί ο κυρ Μάνος είχε την τέχνη να παντρέψει μαζί λόγιες και “μάγκικες” εκφράσεις, το “ένδοξο παρελθόν” και το “εργατικό παρόν” μιας χώρας που μια ζωή τα ‘βαζε το ένα απέναντι απ’ το άλλο. Τι είναι λοιπόν τα “μαλαματένια λόγια”; Ελλάδα είναι, αδερφέ μου. Ο,τι κι αν σημαίνει αυτό για σένα (δες όλο το άρθρο εδώ).
Μας άφησε κατακαλόκαιρο, στην καρδιά του Ιουλίου.
3. Τουλάχιστον πρόλαβες να μας αφήσεις ένα μάτσο ονειροπόλους, Μπερνάρντο Μπερτολούτσι.
Ήταν ο πιο σημαντικός Ιταλός της “ενδιάμεσης περιόδου”. Ο συνδετικός κρίκος των μεγάλων μετρ της Ιταλίας (Φελίνι, Αντονιόνι κ.α.) με τη γενιά της εποχής μας. Περισσότερο auteur από filmmaker, ο Μπερτολούτσι ήθελε οι ταινίες του (πολιτικές, κοινωνικές ή προσωπικές) να ‘χουν για σφραγίδα τους την ατμόσφαιρα, την ομορφιά, την αίσθηση. Και κάπως έτσι, μ’ ένα σινεμά απροσδιόριστα χαρακτηριστικό, ο τύπος έχτισε μια δική του κατηγορία αισθησιασμού πολύ συγκεκριμένου για να τον πεις “ψευτοκουλτούρα”, πολύ καλαίσθητου κι ευσεβούς για να τον πεις “πορνογράφημα” (δες όλο το άρθρο εδώ).
4. Ο πιο απίθανος παππούς των πολύχρωμων σελίδων με υπερήρωες, δεν είναι πια εδώ.
Πρώτα ήρθε ο Spiderman και μας έμπασε στο κόλπο, ύστερα ήρθε ο Iron Man κι ενηλικίωσε το είδος, στο τέλος σκάσανε μύτη οι Avengers κι αναστάτωσαν το γαλαξία! Και κάπως έτσι, γνωρίσαμε τη Μάρβελ. Και μέσα της, έναν απ’ τους πιο σπουδαίους παραμυθάδες του σύγχρονου κόσμου. Τον Σταν Λι (δες όλο το άρθρο εδώ).
5. Η βασίλισσα πέθανε. Ζήτω η Αρίθα Φράνκλιν.
Respect στην απόλυτη κυρία που χάρισε τη φωνή της σε στίχους που τραγουδάνε τα κινήματα για τα πολιτικά δικαιώματα και την ελευθερία των γυναικών.
Ήταν 76 ετών και ήταν ο πιο παγωμένος Αύγουστος.
