Λοιπόν κοίτα, εδώ που μπήκες να διαβάσεις, όλα τ’ ανεχόμαστε. Και τις εξυπνάδες, και τις κατσάδες, μόνο ένα δεν ανεχόμαστε: Την αχαριστία. Και την κλεψιά! (Άρα δύο).
Σήμερα λοιπόν αδερφέ μου προβοκάτορα, θα σου πω γι’ αχαριστία. Σήμερα αδερφή προβοκατόρισσα, θα σου πω για κλεψιά. Και το θύμα αυτής της ιστορίας, το ξέρεις. Το ξέρεις καλά, μα ούτε κι εσύ του δίνεις σημασία. Το θύμα αυτής της ιστορίας είναι…
…Το Κοκοράκι
Το είπανε σαχλό κι ανώριμο. Το είπανε ξεπερασμένο και παλιακό. Κάποιοι συνωμοσιολόγοι το είπαν πράκτορα του καπιταλισμού και της υπερκατανάλωσης (τι ανάγκη τα ‘χεις τόσα ζώα ρε φίλε;). Και βρήκαν ευκαιρία οι οικολόγοι να στήσουνε στις πλάτες του λαϊκό δικαστήριο για την αιχμαλωσία των ζώων, που τ’ αγοράζουνε στα σκλαβοπάζαρα οι δυνάστες Μπάρμπα – Μπρίλιοι (και να ‘χεις υπόψιν σου, μια μέρα θα σε φάει ο γάλος, μπάρμπα!). Όμως το Κοκοράκι δεν μάσησε. Το κοκοράκι άντεξε.
Ξέρεις τι δεν άντεξε το Κοκοράκι; Δεν άντεξε που ποτέ δεν του δώσαμε σημασία. Που τώρα πια κάνει καριέρα μονάχα σε παιδικά trash πάρτι, σαν ξεπεσμένη νηπιαγωγός της επαρχίας. Και που την ίδια στιγμή, 4 τραγούδια (τουλάχιστον!) κάνουν τοπ επιτυχία κλέβοντας τη δική του ιδέα. Κάτω οι κλέφτες! Και ώρα να τους ξεμπροστιάσω. Για το Κοκοράκι ρε γαμώτο!
To Πουλάκι Τσίου
Κελάηδησε σε τουλάχιστον 17 γλώσσες, μεταξύ των οποίων κινέζικα, δανέζικα, κυπριακά και καταλανικά. Χορεύτηκε σε κλαμπ και παιδικά πάρτι. Έφτασε να κοιτάει στα μάτια τον ύμνο των κλαμπ (και των παιδικών πάρτι), τα “Παπάκια στη Σειρά“. Ε, να σου πω κι εγώ τη γνώμη μου; ΣΙΓΑ ΤΟ ΠΟΥΛΙ.
Καταρχάς, κανένα πουλί στον κόσμο δεν κάνει όντως “τσίου”. Κι έπειτα, μιλάμε για συναρπαστικά χαζό πουλί. Πρώτον, είναι εντελώς άχρηστο. Εννοώ, το κοκοράκι τουλάχιστον σε ξυπνάει κάθε πρωί. Το πουλάκι τι κάνει; ΤΙΠΟΤΑ. Και δεύτερον, ρε πουλί, τα περιστέρια στην Αθήνα που ‘χουν γίνει τζάνκι απ’ το δακρυγόνο, άμα έρχεται πάνω τους λεωφορείο κάνουν στην άκρη. Κι εσύ ολόκληρο τρακτέρ; Χαζοπούλι! Άσε, άσε, δεν ακούω τίποτα: ο μόνος λόγος να υπάρχει το Πουλάκι Τσίου είναι αυτός (η καλύτερη παρουσίαση μουσικών στην ιστορία των live). Κι ο μόνος Τσίου που αξίζει στ’ αλήθεια τον κόπο είναι ΑΥΤΟΣ. Ντάξει;
Ένα Είναι τ’ Αηδόνι
Εδώ να δεις αίσχος. Πρώτον, μετράει ο,τι να ‘ναι! Άντε λες αηδόνι, πουλί είναι κι αυτό. Μετά οι πέρδικες – ωραία λες, το πάει εξωτικά, θα ‘ρθουν σε λίγο οι παπαγάλοι. Αλλά ούτε παπαγάλοι, ούτε μάινες, ούτε τσαλαπετινοί, ούτε καν πάπιες. Αρχίζει κάτι Αγιά Τριάδες, κάτι Δάχτυλα στο Χέρι, κάτι Άγιους Δέκα (;), κάτι Οχταπλόκαμα Χταπόδια (;;), κάτι Σόρδινα (τι είναι ρε τα Σόρδινα;;;)… Ο,τι να ‘ναι λέμε! Οι στίχοι του Πλιάτσικα παίζει να βγάζουν πιο πολύ νόημα. Και στο τέλος του αχταρμά, μου πουλάει δήθεν κι επανάσταση. “Λαλεί τ’ αηδόνι στο κουβί”, και τ’ αηδόνια έξω απ’ τα κελιά, και τσουτσουριάσαμε. Σιγά τ’ αληταριό που όλο δραπετεύει ρε μυρωδιάδες! Σιγά το κυπριακό το Bella Ciao, να πούμε! Αηδόνια κι αηδίες…
Ντίλι Ντίλι Ντίλι
Κοίτα, μ’ αυτό δεν μπορώ να είμαι πολύ αντικειμενικός γιατί μ’ αρέσει. Και ειδικά όταν το τραγουδούσε αυτός εδώ ο τύπος! ΑΛΛΑ. Παίζει και να ‘ναι η πιο μεγάλη απάτη απ’ όλες. “Παραδοσιακό”, σου λέει. Κλασικό τρικ για να μην αποδεικνύεται πότε γράφτηκε. Τα μάθαμε τα κόλπα σας! Και το Ντιρλανταντά παραδοσιακό ήταν κι ο Σαββόπουλος έτρεχε στα δικαστήρια. Κι απ’ την άλλη, τι θέτε, να μιλήσουμε για στίχους; Ας μιλήσουμε λοιπόν. Άσε την κόρη που ντίλι-ντίλι όλο το βράδυ στο εργόχειρο, κι άσε που το τραγούδι είναι γεμάτο με φιτίλια και με ποντικούς (ξέρουμε κι εμείς από συμβολισμό, αηδόνι μου). Αφήστε τα αυτά και πείτε μου: Πού είναι οι οικολόγοι να μιλήσουν για το ξύλο που σκότωσε το σκύλο; Πού είναι οι βίγκαν να μας πουν για το χασάπη που έσφαξε το βόδι; ΤΕΤΟΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ΜΩΡΕ ΘΑ ΜΑΘΕΤΕ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ;
Ο Γερο – ΜακΝτόναλντ Είχε Μια Φάρμα
Καταταρχάς, και μόνο που σκέφτεσαι τον κλόουν με ψάθινο καπέλο και κόκκινο μπαλόνι να ταΐζει γουρουνάκια, ένας τρόμος σε πιάνει. Να το σκεφτεί παιδάκι δηλαδή και να μην ξαναφάει μπιφτέκι στη ζωή του. Κι έπειτα, τι “ί-α, ί-α, ι-ό” ρε βλάχο; Όταν τα ‘λεγε αυτά ο Λαζόπουλος το ’90 (που τα ‘σπαγε κιόλας τότε!) τον κορόιδευες. Τώρα τι, την είδες καουμπόι, κάντρι, μπάντζο και Γκοντ Μπλεςς Αμέρικα; Άσε ρε Μακντόναλντ, να ‘σουνα σκέτος Ντόναλντ τουλάχιστον…
