Ο φωτογράφος Σάιμον Ντελ έπινε το καφεδάκι του στον κήπο, όπως και κάθε άλλη μέρα. Μόνο που εκείνη τη συγκεκριμένη μέρα, δεν το έπινε μόνος του. Χωρίς να το ξέρει, μια οικογένεια ποντικών είχε τρυπώσει στον κήπο ψάχνοντας απελπισμένα κάτι να φάει.
Το μάτι του φωτογράφου είδε τα ποντικάκια στον κήπο του. Όμως το μυαλό του δεν πήγε σε κλασικές λέξεις όπως “φάκα”, “παγίδα”, “φάρμακο”. Και πώς να σκεφτείς “φάκα” μπροστά σε τέτοιες φάτσες;
Ο Σάιμον λοιπόν, βλέποντας τα ποντίκια σκέφτηκε… Μίκι! Κι αποφάσισε να φτιάξει στον κήπο του μια μικρή ντίσνεϋλαντ για τους μικρούς νέους φίλους του. Και ιδού!
“Βγήκα στον κήπο με σκοπό να χαζέψω τα πουλιά και να κουρέψω αργότερα το γρασίδι” είπε ο Σάιμον στο Bored Panda. “Όμως είδα κάτι να κινείται στο χορτάρι. Πήρα την κάμερα κι έκανα ζουμ. Ήταν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη αυτοί οι γλυκούτισκοι επιδρομείς”.
“Μπήκα στο σπίτι, πήρα μερικά φιστίκια και τα άφησα στο έδαφος. Ύστερα περίμενα. Και να ‘τοι! Πλησίασαν σιγά σιγά για να τα φάνε. Κι ύστερα αποφάσισα να τους φτιάξω ένα καταφύγιο για να μένουν και να τρώνε”.
“Υπήρχε και παλιότερα ένα ποντικάκι που έμενε στον κήπο και το τάιζα πότε πότε. Τον φώναζα Τζορτζ, αλλά έφυγε μια μέρα, μάλλον για να βρει να ζευγαρώσει”.
“Τώρα όμως ελπίζω πως ο Τζορτζ θα γυρίσει για να βρει στο παλιό του σπίτι ολόκληρο πάρκο, πολύ φαγητό και καινούρια παρέα”.
“Και πέρα απ’ όλα τα άλλα, εδώ μέσα οι μικροί μου φίλοι μπορούν να κρυφτούν από γάτες που τριγυρίζουν έξω απ’ το φράχτη” έβαλε κατακλείδα ο Σάιμον. Εμείς απλώς χειροκροτάμε. Ωραίος ρε φίλε! Να χαίρεσαι τις ποντικάρες σου!
