Τα trash πάρτι στη χώρα μας, πλέον, έχουν γίνει “must” (πάρε και το εγγλέζικο, όχι για να μη λες). Η πλειοψηφία απ’ τις αφίσες που συναντάς εκεί έξω μιλάνε για κάποιο πάρτι μ’ αυτήν τη θεματολογία, ενώ όπου ακούσεις για λάιβ Μπίγαλη, Δάκη, Ρακιντζή, Κακά Κορίτσια και λοιπά και λοιπά, μια παράνοια και μια νοσταλγία θα τη νιώσεις φίλη Προβοκατόρισσα και φίλε Προβοκάτορα.
Επομένως, το να παίζεις σε trash πάρτι δεν συνεπάγεται απαραίτητα με κάτι κακό και άσχημο. Ίσα ίσα δηλαδή, που αυτό δείχνει ότι ο κόσμος σέβεται την επιτυχία που έκανες κάποτε (κι ας μην έμεινες διαχρονικός), γι’ αυτό και συνεχίζει χρονιαααα μετά να τραγουδάει και να χορεύει ξανά τα κομμάτια σου.
Ωστόσο, είχες σκεφτεί ποτέ μέχρι σήμερα ποιοι καλλιτέχνες θα είναι trash σε τρεις δεκαετίες από τώρα; Τι μουσική θα παίζει σε αυτά τα πάρτι και σε ποιες μελωδίες θα λικνίζεις την κορμάρα σου;
Εμείς σου βρήκαμε κάποια απ’ τα ονόματα και σε καλούμε στο τέλος να ψηφίσεις, αλλά και να προσθέσεις στα σχόλια όποιους ξεχάσαμε. Ξεκινάμε;
Μαρίνα Σάττι
“Θα σπάσω κούπες για τα λόγια που ‘πες και θα πετώ θα πετώ θα πετώ για να σε δω“, θα λες… και από μέσα σου θα κλαις! Στο μυαλό σου θα ‘ρχεται εκείνο το υπέργλυκο κορίτσι με τα κοτσιδάκια και την αστείρευτη τσαχπινιά που μεσουρανούσε πριν από μερικές δεκαετίες στο YouTube, αλλά και σ’ όλα τα ραδιόφωνα της χώρας, και τα δάκρυα όλο και περισσότερο θα πλημμυρίζουν το γερασμένο προσωπάκι σου.
*Μαρίνα Σάττι and the Band, 30 χρόνια ΖΩΝΤΑΝΟΙ ΣΤΟ ΚΥΤΤΑΡΟ. *ενδιαφέρομαι *θα πάω.
Χατζηφραγκέτα
Το φαινόμενο Χατζηφραγκέτα είναι ανεξήγητο στις μέρες μας, επομένως φαντάσου πώς θα είναι σε αρκεταααα χρόνια από τώρα ρε διάολε, όταν θα ‘σαι αναγκασμένος να το εξηγήσεις στα παιδιά σου. Ο Χατζήγιαννος και ο Φραγκιαδάκης ίσως να ‘χουν κηρυχθεί “εθνικοί ήρωες” μέχρι τότε και η γκρουπάρα τους να ‘χει μείνει στην αιωνιότητα της ελληνικής μουσικής, κι έτσι θα ‘σαι τυχερός, καθώς το παιδί σου θα μάθει την ιστορία τους από μόνο του, χωρίς να μπεις στον κόπο να του την εξηγήσεις εσύ.
“Τρελό μωράκι του ουρανού για σένα λιώνω” και στο πόδι το μαγαζί.
Μάκης Δημάκης
Δεν είναι Βέρτης. Δεν είναι Ρέμος. Δεν είναι ούτε καν Οικονομόπουλος. Και όσο κι αν το θέλει δεν νομίζω ότι ποτέ θα γίνει Αντύπας. Να μιλάμε ντόμπρα. Ο παιχταράς Μάκης Δημάκης, ωστόσο, είναι αναγκασμένος να παίζει σ’ όλα τα τρας πάρτι του μέλλοντος. Τέρμα. Τελείωσε. Οι τιμές κατεβαίνουν. Πώς παίζει τώρα ο Βολάνης, ο Βαλάντης και οι πιτσιρικάδες γκουγκλάρουν για να δουν σε ποια ομάδα έπαιζαν αυτοί οι τύποι; Κάπως έτσι ένα πράγμα θα ‘ναι και ο Δημάκης το μακρινό δυο χιλιάδες πενήντα.
Mαλού
Η αλήθεια είναι ότι η Μαλού είναι και τώρα trash εδώ που τα λέμε, αφού για να ‘μαστε ειλικρινείς την έχουμε ψιλοξεχάσει κι ας μην έχει περάσει μια διετία από την τελευταία της επιτυχία. Φίλη Προβοκατόρισσα, κάνε εικόνα να μπαίνει το “Τους είπες πως τα μάτια σου και μια φορά στο τόσο να περνάς από ‘δω” σε κλαμπς το 2048. Ταναπού όλα, κι ας μη θυμάσαι τ’ όνομα της τραγουδίστριας.
Stan
Δεν θα μπορούσε να υφίσταται ένα τίμιο πάρτι, χωρίς το απόλυτο ποπ είδωλο της δεκαετίας των “10s”. Toν Στράτο τον Αντιπαριώτη. Εκείνο το παράξενο και αλήτικο παιδί που τα ‘βγαλε πέρα με 5 ευρώ την βδομάδα δίχως καβάτζα καμιά και τα 12χρονα λιποθυμούσαν για πάρτη του. Βενσερέμος.
*Ο Τριαντάφυλλος και οι One πέθαναν, ΖΗΤΩ Ο ΣΤΡΑΤΟΣ!
Μazoo and the Zoo
Είμαι σίγουρος ότι σε τρεις δεκαετίες από τώρα τα Ζουζούνια θα συνεχίσουν να κυκλοφορούν τις επιτυχίες τους. Κανονικά και ασταμάτητα. Οι Mazoo and the Zoo από την άλλη, με τα αξέχαστα hits τους όπως “είναι μια καμήλα, είναι μια καμήλα, μια καμήλα όμορφη που μασάει φύλλα” και “έχω έναν παπαγάλο που ‘ναι το στόμα του μεγάλο” θα ‘ναι άφαντοι και μόνο σ’ αυτά τα πάρτι θα δημιουργείται χαμούλης με τις αξέχαστες μελωδίες τους.
SNIK
Μην παίρνει μόνο τον SNIK η μπάλα. Θέλουμε δε θέλουμε, η τραπ μουσική θα ‘ναι trash στο μέλλον. Ο κόσμος θα ‘χει αλλάξει γούστα, θα ‘χει κάνει βάιραλ κάποιο άλλο είδος μουσικής, αλλά στα trash party θα τιμάει αυτό το ανυπόφορο είδος μουσικής ντάμπα ντούμπα ή το τραπ όπως τα λένε οι νεολαίοι.
