Αν πεις σ’ έναν βιβλιοφάγο “Τζακ”, θα σου πει “Κέρουακ”.
 
Αν πεις σ’ έναν λάτρη των τρομακτικών ιστοριών “Τζακ”, θα σου πει “Αντεροβγάλτη”.
 
Ενώ σ’ όλους τους υπόλοιπους αν πεις “Τζακ”, τότε σίγουρα στο μυαλό τους θα αρχίσει να περιστρέφεται το “Ντάνιελς”. Να μιλάμε ντόμπρα.
 
https://www.youtube.com/watch?v=m66Gu6mV320


Όπως και στο θέμα μας σήμερα, το οποίο έχει να κάνει με τις φορές που τα “ήπιαμε” παρέα μ’ ένα Jack Daniel’s στον κινηματογράφο. 

Για τσέκαρε. 

The Shining (1980)

Αν είσαι αρρωστάκι με τα θρίλερ και γουστάρεις ρε παιδί μου ν’ ακούς περίεργους θορύβους σε πόρτες, παιδάκια να βλέπουν φαντάσματα και τρελούς να αποτρελαίνονται κι άλλο, τότε δεν παίζει να μην έχεις δει ΟΧΙ ΜΙΑ, ΑΛΛΑ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ αυτό το σκηνοθετικό έπος του Κιούμπρικ, ρε φίλε. Μιλάμε, ουσιαστικά, για μία απ’τις καλύτερες σκηνές (αν όχι η καλύτερη) που ‘χουν γυριστεί πάνω σε μπάρα, εκεί όπου ο Jack Nicholson, υποδύεται τον (τρελό)Jack Torrance και δίνει παραγγελιά για ένα Jack Daniel’s σ’ έναν φανταστικό (στην κυριολεξία) μπάρμαν. 

Scarface (1983)

You wanna fuck with me? You fucking with the best!“, ήταν το μότο του Τόνυ Μοντάνα στο Scarface, κι εδώ που τα λέμε αν το ‘χε ακούσει και τον είχε σεβαστεί λίγο περισσότερο ο κύριος Frank Lopez (που εδώ τον βλέπετε ψύχραιμο να κατεβάζει το ουϊσκάκι του), τώρα δεν θα ‘χε χάσει ούτε τις παροχές του “Σημαδεμένου”, ούτε τη ζωή του, αλλά ούτε και τη (υπερεκτιμημένη) γυναίκα του Ελβίρα. Πατσίνο γύπα, μάθε μας μπαλίτσα…

The Hustler (1961)

Άντεργκράουντ σκηνικά, ολντ σκουλ σινεμά, πολύ μπιλιάρδο, ακόμα πιο πολύ τζογάρισμα κι ένας Πωλ Νιούμαν στις πιο μαγικές του ερμηνείες και να τον “πιείς” στο ποτήρι. Βίβες!

Scent of Woman (1992)

Και όσκαρ α’ ανδρικού πήρε, και την ποτάρα του κατέβασε, και την αγαπημένη του χόρεψε στο πιο συγκινητικό τανγκό που ‘χουμε δει στην 7η τέχνη, και γενικά ρε αδελφέ, στο Άρωμα Γυναίκας ο Πατσίνο είχε “πρόγραμμα”!

Ντάξει, μην επαναλαμβανόμαστε. Είμαστε Πατσινικοί. Υπάρχει πρόβλημα;


Raiders of the Lost Ark (1981)

Και μέσα σε μια Περουβιανή ζούγκλα γεμάτη από παγίδες, σπαθιά, όπλα, μαχαίρια και ό,τι άλλο μπορεί να εξοντώσει τον Χάρισον Φορντ, εκείνος ξεκλεύει λίγο χρόνο και χώνεται σ’ ένα μπαρ. Ε, κι εκεί βυθίζεται μέσα σ’ ένα Τζακ…


Atomic Blonde (2017)

Σαρλίζ Θερόν ρε φίλε. Σαρλίζ Θερόν. Σαρλίζ Θερόν. Θα μπορούσαμε να γράφουμε (και να προφέρουμε) για ώρες τ’ όνομά της, ωστόσο δεν θα το κάνουμε γιατί θα μας πείτε λιγούρια και θα ‘χετε και τα δίκια σας εδώ που τα λέμε. Καθώς αυτό είμαστε με την Σαρλίν. Λιγούρια. Atomic Blonde λοιπόν. Μια εξαιρετική κατασκοπική περιπέτεια, με μπόλικες ανατροπές, αλλά πρώτα μια στάση για ουίσκι παίδες. Μην ξεκινήσουμε τις σκηνές δράσεις χωρίς αυτό.