Ο Blend Mishkin και οι Roots Evolution, είναι πάρα πολύ έτοιμοι να μας ταρακουνήσουν στο φετινό Βurger Fest, που ανοίγει τις πόρτες του σήμερα, 14 Σεπτέμβρη και υπόσχεται να έχουμε πάρει όλα τα κιλά του χειμώνα μέχρι την Κυριακή που ολοκληρώνεται.
Μόλις δύο μέρες πριν ανέβουν στη σκηνή και τους χειροκροτήσουμε με τις μπύρες μας στον αέρα, μας μίλησαν για το τι είδος μουσικής παίζουν τέλος πάντων. “Είμαστε επηρεασμένοι κυρίως από τον ήχο, τις τεχνικές και την κουλτούρα της Τζαμαϊκανής μουσικής, δεν υπάρχει όμως μόνο αυτό. Έχουμε πολλά και διαφορετικά ακούσματα που έχουν στενές σχέσεις με την “Reggae” και συνυπάρχουν στα τραγούδια μας”.
Η προσωπική επιτυχία του Blend Mishkin ή αλλιώς του Γιώργου Μαντά, συναντά τους Roots που είδη έχουν κάνει επιτυχία με τους the Burger Project, ενώ οι Locomondo διατηρούν σταθερά μια καλή παρουσία στη Reggae – Ska. Αναρωτιόμαστε αν τελικά στην Ελλάδα υπάρχει η δυνατότητα να χτιστεί μια καλή σκηνή στο είδος αυτό και η απάντηση είναι σίγουρα θετική. “Ό,τι χρειάζεται για κάτι τέτοιο το έχουμε και ό,τι δεν υπάρχει μπορούμε να το δημιουργήσουμε”.
Παρά τη σιγουριά αυτή και την μικρή άνθιση που ζει η Ελλάδα σε αυτό το είδος μουσικής, θα περίμενε κανείς ότι μια “καλοκαιρινή” χώρα θα υπήρχε μεγαλύτερη αποδοχή. Είναι άραγε τα ακούσματα ή κάποια αδιευκρίνιστα κοινωνικά εμπόδια; Φταίει που γενικότερα τα Βαλκάνια έχουν μια μεγάλη παράδοση σε “πάρτι” με χάλκινα (ή με μπουζούκι) και δεν ψήνονται να δοκιμάσουν καινούρια πάρτι;
“Φταίει το γεγονός ότι λυπόμαστε τους εαυτούς μας. Μιλάμε για τα σκυλάδικα λες και είναι το μεγάλο εμπόδιο που βάλανε οι θεοί στον Έλληνα και δεν κατάφερε να προκόψει, να ακούσει κάτι καλύτερο. Παντού υπάρχουν σκυλάδικα, έντεχνα ή rock. Παντού υπάρχει η pop και παντού υπάρχει και η άλλη όψη. Το ότι είμαστε “καλοκαιρινή” χώρα δεν παίζει κανένα ρόλο. O συσχετισμός της Reggae με το καλοκαίρι την υποτιμά και την κατηγοριοποιεί άδικα ως εποχιακό είδος, όπως τα Latin τις Απόκριες και τον Sinatra τα Χριστούγεννα“.
Στην εποχή της “ερασιτεχνικής” μουσικής και του ελεύθερου Internet, η μουσική βιομηχανία μοιάζει να έχει χάσει όλους τους ορόφους της και να ζει πλέον στο υπόγειο. Πώς λειτούργησε όμως αυτή η αλλαγή για τους νέους μουσικούς; “Υπάρχουν θετικά και αρνητικά στο πριν και στο τώρα. Παρόλα αυτά, οι μουσικοί που γεννήθηκαν μέσα σε αυτήν τη συνθήκη και αποτελούν το μέλλον, δεν καταλαβαίνουν την διαφορά, συνεπώς δεν υπάρχει γκρίνια. Από την άλλη, η μουσική δεν χάνεται επειδή δεν υπάρχει πλέον βιομηχανία. Πάντα θα υπάρχει κόσμος πού θα θέλει να κάνει μουσική και κόσμος που θα θέλει να την ακούσει”.
Ενώ ετοιμαζόμαστε για το Αμαξοστάσιο στο Γκάζι και οι μυρωδιές μας έχουν τσακίσει τη μύτη, υπάρχει κάποιο ερώτημα που ΠΡΕΠΕΙ να απαντηθεί. Βob Marley πάνω απ’ όλους; “Όχι! Dennis Brown, Delroy Wilson, Garnet Silk, Beres Hammond, Barrington Levy και τόσοι άλλοι. Δεν υποτιμώ σε καμία περίπτωση τον Marley, αλλά υπάρχει εξίσου συναρπαστική μουσική στην Τζαμάικα, από τα 60s μέχρι σήμερα και όπως φαίνεται θα υπάρχει και στο μέλλον”.
Μην χάσεις αυτούς τους τύπους την Κυριακή που μας έρχεται στο μεγαλύτερο και νοστιμότερο φεστιβάλ της πόλης 
.
