Χωρίς προλόγους. Είτε τα βάζεις με τους παπάδες, είτε τα βάζεις με όσους τα βάζουν με παπάδες, είτε δεν τα βάζεις με κανέναν, οι Βοργίες είναι για σένα. Είτε σου λείπει το House of Cards, είτε σου λείπει το The Tudors, είτε σου λείπει η Ελένη η γειτόνισσα που άλλαξε σπίτι, οι Βοργίες είναι για σένα. Γενικά, οι Βοργίες είναι για σένα (ειδικά αν σ’ άρεσε η μεσαιωνική ιστορία που δεν κάναμε στο σχολείο!) και πρέπει να τους δεις.
Γιατί πρέπει; Για μια σειρά από λόγους. Λόγους που έχω την αριστοκρατική τιμή και την θεϊκή υποχρέωση να σου απαριθμήσω. Οπότε ας κάνουμε αρχή με τον πιο σημαντικό…
Γιατί στο λέει ο Πάπας ρε αμαρτωλέ, γι’ αυτό!
Οπότε ΚΑΤΑΡΧΑΣ, και πριν πάμε σε εγκόσμια επιχειρήματα για ερμηνείες και σενάρια, έχεις εντολή απ’ το Θεό βρε αθεόφοβε! Ξεκίνα να βλέπεις, μη σ’ αρχίσει ο ποντίφικας στα “Άβε Μαρία” και τα μαστιγώματα με το φραγγέλιο. Άντε!
Και γιατί ο Αλέξανδρος ο 6ος (ο Βοργίας, ντε!) ήταν ο πιο σαρδανάπαλος Πάπας.
Όχι σοβαρά. Ξέρω ότι οι καρδινάλιοι γενικότερα δεν έχουν και την πιο καλή φήμη, όμως εκείνος εκεί ήταν άλλο πράγμα. Δηλαδή κι εγώ είμαι κατά της αγαμίας των παπάδων αλλά κάπου ξεφεύγει η κατάσταση. (Θα τα πούμε κι αναλυτικότερα παρακάτω αλλά προς το παρόν:) Πολλή γυναίκα ρε αλάθητε!
Και γιατί ο Τζέρεμι Άιρονς είναι ένας Aλέξανδρος 6ος ΟΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ.
Εδώ ας κάνω το πρώτο σοβαρό σχόλιο του κειμένου: Κύριε Άιρονς, για άλλη μια φορά ΥΠΟΚΛΙΝΟΜΑΙ. Ντάξει, δεν ανακαλύπτει κανείς και τον τροχό όταν γράφει για την (ακόμα μία) πολύ δυνατή ερμηνεία του πιο “ανεξάρτητου” και “ευρωπαίου” Βρετανού ηθοποιού που διαθέτει το Χόλυγουντ στις μέρες μας. Όπως και να ‘χει όμως, το σωστό να λέγεται: ο Άιρονς είναι εγγύηση. Και το απέδειξε πάλι!
Γιατί φέτος δεν είχε Game of Thrones…
Το καλοκαίρι έφυγε και ούτε κάστρα είδαμε, ούτε δράκους είδαμε (κι ούτε θα δούμε δηλαδή, στο Βατικανό), ούτε ξεκοιλιάσματα είδαμε, ούτε τσόντες ερωτικές περιπέτειες είδαμε. Οπότε, σόρρυ κιόλας ρε κύριε Μάρτιν, αλλά είναι κι αλλού πορτοκαλιές. Και μάλιστα με εξόχως ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ πορτοκάλια. Τι νόμιζες, θα καθόμασταν να περιμένουμε πότε θα βγουν καινούρια απ’ τα (πολύ νόστιμα μεν, αλλά) φανταστικά δικά σου; Δεν σφάξανε! (Που αυτό ακριβώς δηλαδή είναι το πρόβλημα, τι λέμε τόση ώρα;).
Όμως εσύ θέλεις τη δόση σου σε ίντριγκες και δολοφονίες.
Οπότε, αφού δεν σφάξανε φέτος οι Ταργκέριεν, και οι Σταρκ, κι ο Τζέιμι έχει ακόμη ένα χέρι τουλάχιστον για να κάνει τη δουλειά του, τσέκαρε δω “χίλιους δυο τρόπους για να φας έναν καρδινάλιο”. Δηλητήρια έχω, σφαγές έχω, πνιγμούς έχω, κι έχω και τον επαγγελματία τον δολοφόνο που γουστάρει το σύρμα. Τι είναι το σύρμα. “Κατά βάση είναι για να κόβεις τυριά” λέει ο δολοφόνος μας, “αλλά!..”
Με μια πρέζα από “ακραίες εκφράσεις αγάπης” (έχω και “Λάνιστερς”, γιου νόυ…).
Είναι γεγονός πως την καημενούλα τη Λουκρητία η ιστορία την έχει αδικήσει (τα λέγαμε εμείς, αλλά κάποια ζώα δεν μας πίστευαν!). Ξέρεις τώρα, ξεκινάει μια φήμη, η φήμη γίνεται κουτσομπολιό, το κουτσομπολιό γίνεται ανάγκη για τους αμόρφωτους, κι η ανάγκη γίνεται ιστορία που ‘γραφε κι ο Άλκης (καλή του ώρα όπου κι αν είναι…). Όμως από πού ξεκίνησαν οι φήμες και πήρε ο κατήφορος τη Λουκρητία; Οι Βοργίες αρχίζουν τα λανιστερέικα σε 4, 3, 2, 1…
Γιατί αγάπησες “The Tudors” και σου ‘χει λείψει λίγος παλιός καλός μεσαίωνας!
Είναι μια εποχή σκοταδισμού, αγραμματοσύνης, ηλιθιότητας και δεισιδαιμονίας. Αλλά έχει τη γοητεία του ο άτιμος! Και προτού κάνουν πωλήσεις ο Ουμπέρτο Έκο κι ο Τόλκιν δηλαδή, Ριχάρδος Λεοντόκαρδος, βασιλιάς Αρθούρος, στρογγυλά τραπέζια και δολοπλοκίες με μαχαίρια και σπαθιά αντί για γραβάτες, ασκούσαν για κάποιο λόγο παράξενη σαγήνη στους ανθρώπους. Ε, ύστερα ήρθε ο Άρχοντας, ήρθε το Όνομα του Ρόδου, ήρθε ο Ερρίκος ο Τυδώρ κι ο μεσαίωνας έγινε εθισμός. Πού είναι η τζούρα μου από ιππότες, πριγκίπισσες, λιβάνι και κρεμάλα; Να τη!
Γιατί έχει μέσα τύπους που πάντα σ’ έψηνε να τους δεις εν δράση!
Έλα, δεν μπορεί να είμαι ο μόνος που ήθελε να δει τον Μακιαβέλι να γίνεται μακιαβελικός στην τοποθεσία Φλορεντία. Αν λοιπόν είχες κι εσύ τέτοια γούστα, χαμογέλα, φίλε μου. Ιδού ο “ηγεμόνας” σε όλο του το μεγαλείο…
