Για τα ριμέικ τα ‘χουμε ξαναπεί, μπορούν (σπάνια) να είναι καλύτερα απ’ το πρωτότυπο. Για τα σίκουελ όμως; Μπορεί η 2η, η 3η, ή τέλος πάντων η όποια ταινία της σειράς, να ‘ναι ποτέ καλύτερη απ’ την 1η; Η εύκολη απάντηση είναι όχι. Η σωστή;
Η σωστή απάντηση χωράει πολλή συζήτηση, αλλά η κατάληξη μάλλον θα είναι η εξής: 9 φορές στις 10 τα σίκουελ είναι λίγο ή πολύ χειρότερα απ’ το πρώτο φιλμ. Όμως, υπήρξαν και μερικές πολύ (ΠΟΛΥ) φωτεινές εξαιρέσεις. Ιδού 7 που βγάζουν μάτι.
Υ.Γ. Απ’ τη λίστα απουσιάζουν “σιγουράκια” όπως “Η Επιστροφή του Βασιλιά” ή κάποιο “Χάρι Πότερ”, γιατί αποφάσισα να μην έχω στη λίστα ταινίες που το αρχικό υλικό τους μύριζε κατ’ ανάγκη τριλογία (τετραλογία, πενταλογία…).
Υ.Γ. 2 ΙΣΩΣ έχει δίκιο όποιος γκρινιάξει που λείπει ο “Νονός”, αλλά είμαι απ’ τους τύπους που βρίσκουν (λίγο) καλύτερη την πρώτη απ’ τη δεύτερη ταινιάρα του Κόπολα. Ντάξει;
Star Wars, ep. V: Empire Strikes Back
Το πρώτο Star Wars ήταν αποκάλυψη. Ήταν το πάντρεμα της επικής με την επιστημονική φαντασία, ήταν ένας νέος κόσμος, ήταν ο Τόλκιν σε συσκευασία UFO, ήταν φωτόσπαθα και λέιζερ με μοναστηριακή φιλοσοφία. Το 2ο Star Wars όμως, είχε ΟΛΑ αυτά, είχε κανονικό σκηνοθέτη (σόρρυ Τζορτζ…) και… ας μην κρυβόμαστε: Ρώτα 100 σινεφίλ τι θυμούνται απ’ το Star Wars. Όλοι ΑΥΤΟ θυμούνται:
Mad Max 2: The Road Warrior (και τα υπόλοιπα!)
Το Mad Max είναι παγκόσμια πρωτοτυπία: ΟΛΕΣ οι ταινίες της σειράς είναι καλύτερες απ’ την πρώτη! Κυρίως γιατί η πρώτη είναι… Σάπιο, πρόχειρο b movie, το βλέπεις από φοιτητή σε σχολή σκηνοθεσίας και λες “ντάξει, καλή ιδέα αλλά… δεν το ‘χει ο παλίκαρος!”. Το λοιπόν, την είδα, την ξέρασα κι αναρωτήθηκα: Πώς διάολο έγινε κλασική τέτοια πατάτα; Να πως: Το Mad Max 2, είναι ΑΛΛΗ ΤΑΙΝΙΑ. Πάλι πανκ, πάλι b, αλλά διάολε, κανονική ταινία – χωρίς “τόσο μπορούσαμε, τόσο κάναμε”. Ο Μίλερ με τον δεύτερο Μαξ έγινε επαγγελματίας. Και μπράβο του!
James Bond: Goldfinger
Καλός ο Δρ. Νο με την Ούρσουλα την Άντρες που έβγαινε απ’ τη θάλασσα. Καλύτερη η Ρωσία με την αγάπη της, και τα πρώτα τζεϊμςμποντικά γκατζετάκια. Όμως η ταινία που διαμόρφωσε στ’ αλήθεια το τι σημαίνει 007, είναι ο Χρυσοδάκτυλος. Παραμένει ακόμη το καλύτερο “Mποντ” απ’ όλα, ο Σον Κόνερι δίνει ρέστα κι ένας μεγάλος χαρακτήρας αποκτά τα κλασικά χαρακτηριστικά του, στο τρίτο φιλμ μιας σειράς που πια μετράει 24.
Spider Man 2
Αφού αφορίσω για τα καλά τις δύο ταινίες με τον Άντριου Γκάρφιλντ και κλείσω το μάτι στο Homecoming που άλλαξε τα φώτα μεν σε βασικά χαρακτηριστικά του Σπάιντερμαν αλλά ήταν τουλάχιστον ωραία ταινία, ας πάω στο ζουμί: Καλώς ή κακώς, Σπάιντερμαν στο σινεμά σημαίνει ακόμα Σαμ Ράιμι. Και παρά τον (τιμή και δόξα στον Γουίλιαμ τον Νταφόε) εξαίρετο Γκριν Γκόμπλιν με την ακαλαίσθητη μεταλλική στολή, ο δεύτερος “αραχνάκιας” είχε δόκτορα Οκτάπους με καμπαρντίνα, και κυρίως… ρίξαμε τη Μέρι Τζέιν! Go get them, tiger!
Evil Dead II
Μια που είπα Σαμ Ράιμι, έχεις δει το Evil Dead; Το περίφημο θρίλερ που “σημάδεψε τον κινηματογραφικό τρόμο κι έκανε θεατές να πάθουν έμφραγμα στις αίθουσες”; Αν δεν το είδες, μπράβο, τη γλύτωσες, τυχεράκια! Η σκηνοθετική ικανότητα του Ράιμι είναι φανερή, αλλά δεν φτάνει για να καλύψει τα αυτοσχέδια εφέ, το απαράδεκτο μακιγιάζ και το σενάριο που από ‘να σημείο κι έπειτα είναι μονάχα ουρλιαχτά και υστερίες (δεν γύρναγες ένα ψυχολογικό θρίλερ κι εσύ, βρε αγόρι μου;). Ωστόσο, όταν ο Ράιμι επέστρεψε με το Evil Dead II να είναι κωμωδία, ΟΛΑ έγιναν πολύ, πολύ (ΠΟΛΥ) καλύτερα…
Δεν υπάρχει λόγος νομίζω για πολλά λόγια. Ναι μεν Μπάτμαν σημαίνει πάνω απ’ όλα Τιμ Μπάρτον, αλλά στην τριλογία του Νόλαν ο βασιλιάς είναι ένας. Και ήρθε (χρονικά) δεύτερος!
PLUS | X-Men
To μοναδικό saga στα χρονικά του σινεμά που ολόκληρη η ΔΕΥΤΕΡΗ ΤΡΙΛΟΓΙΑ ξεπέρασε την πρώτη.
