O φόνος είναι έγκλημα. Ο φόνος σπουδαίων προσώπων είναι έγκλημα κατά τις ανθρωπότητας (εκτός κι αν είναι τίποτα τύραννοι που είναι άλλη ιστορία…). Ο φόνος ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να γίνεται. Άπαξ όμως και γίνει, τουλάχιστον να βγει και κάτι καλό απ’ την ιστορία. Όπως…
Όπως ας πούμε μια θεατρική παράσταση. Κι εν προκειμένω, πέντε. Ορίστε, σου μάζεψα εδώ 5 θεατρικά διαμάντια βασισμένα σε διάσημες κι άκρως αληθινές δολοφονίες!
Να σηκωθεί η αυλαία και να βγούνε τα μαχαίρια, παρακαλώ…
Ιούλιος Καίσαρας
Πολλά χρόνια πριν έρθει στο φως ο Αστερίξ, κι αρχίσει να κάνει “ποδήλατο” τη ζωή του Καίσαρα, ο τσόγλανος ο Βρούτος κάρφωσε το μαχαίρι της προδοσίας στην πλάτη του μεγάλου ηγέτη των Ρωμαίων. Κι ο μεγάλος βάρδος της Αγγλία, ο Σαίξπηρ, χτίζει γύρω απ’ αυτή τη δολοφονία ένα απ’ τα πιο σημαντικά ιστορικά του έργα (και είναι γεγονός, έχει πολλά τέτοια). Η “δημοκρατική” δικαιολογία, ο φθόνος που στ’ αλήθεια υποκίνησε τη συνωμοσία, το δίλημμα του Βρούτου, η μνήμη του Καίσαρα που στοίχειωνε τον δολοφόνο μέχρι το τέλος. Υπάρχει “ηθική δολοφονία”; Πώς αντιμετωπίζεις έναν ηγέτη που δείχνει να γίνεται δικτάτορας; Κι εσύ τέκνον Βρούτε;
Φόνος στον Καθεδρικό
Ο καθολικός Άγιος Τόμας Μπέκετ, αφού πέρασε μια ζωή γεμάτη διασκεδάσεις ως πρωθυπουργός και κολλητός φίλος του βασιλιά Ερρίκου του ‘Β. Όλο γλέντια και διασκεδάσεις τα δύο φιλαράκια, μέχρι που ο Μπέκετ έγινε αρχιεπίσκοπος και εντελώς ξαφνικά (; ) έγινε και άλλος άνθρωπος. Φόρεσε βαρύ ράσο κι άρχισε να ταΐζει φτωχούς στο σπίτι του και να πλένει τα πόδια των ζητιάνων. Επίσης, αθώωνε (σύμφωνα τουλάχιστον με τον βασιλιά) τους εγκληματίες κληρικούς που έφταναν στο εκκλησιαστικό του δικαστήριο. Δεν νομίζω πως θα μάθουμε ποτέ αν το δίκιο ήταν με το μέρος του αγίου αρχιεπισκόπου ή του άξιου (ως εκείνο το σημείο) βασιλιά, αλλά το σίγουρο είναι πως ο Ερρίκος διέταξε τελικά τη δολοφονία του πρώην φίλου του, μέσα στο παρεκκλήσι του Κατέρμπουρι. Κι ο σπουδαίος ποιητής Τ.Σ.Έλιοτ, έγραψε πάνω σ’ αυτή τη δολοφονία το πιο επιτυχημένο θεατρικό του, με χορό αρχαιοελληνικής τραγωδίας και μυστηριακά θρησκευτικά στοιχεία – τους 4 απαγορευμένους πειρασμούς…
Μαρά / Σαντ
Ο Πήτερ Βάις στο μεγάλο αριστούργημα της ζωής του, βάζει τον Μαρκήσιο Ντε Σαντ να σκηνοθετεί, μέσα στο άσυλο ανιάτων Σαρεντόν όπου νοσηλεύεται, μια παράσταση με θέμα τη δολοφονία του Μαρά. Μ’ αυτό τον τρόπο, μ’ ένα “έργο μέσα στο έργο”, ο ευφυής Βάις φέρνει αντιμέτωπο τον ηγέτη της γαλλικής επανάστασης και οπαδό της επαναστατικής βίας, Ζαν Πολ Μαρά, με τον Ντε Σαντ που εν προκειμένω εμφανίζεται ως αρνητής της βίας (για μη ηδονιστικούς σκοπούς!) και υπερασπιστής της ατομικής ελευθερίας. Ολόκληρη η παράσταση, είναι τελικά ένα ντιμπέιτ ανάμεσα στους δύο άντρες, που κάθε τόσο “ξεκουράζεται” με χυδαίο χιούμορ για να επιστρέψει και πάλι σε διαλόγους… σχεδόν σωκρατικούς! Και κάπου πιο δίπλα, η Σαρλότ Κορντέ κάνει την εμφάνισή της, γλυκιά, ανέμελη, με το μαχαίρι της…
Η Εκτέλεση της Δικαιοσύνης
H δολοφονία του ανοιχτά ομοφυλόφιλου δημοτικού συμβούλου Χάρβεϊ Μιλκ, και του δημάρχου του Σαν Φρανσίσκο Τζορτζ Μόσκοουν, θα δώσει στην Έμιλι Μαν την ευκαιρία να έχει άλλη μια επιτυχία στην καριέρα της. Η παράσταση αναπαριστά τη δίκη του δολοφόνου (επίσης δημοτικού συμβούλου, Νταν Γουάιτ) και χρησιμοποιεί ως τρικ, το πραγματικό τρικ την υπεράσπισης του δολοφόνου. Την περίφημη: Άμυνα Τουίνκι (ότι δηλαδή, ο Γουάιτ ξεκίνησε να τρώει Τουίκις και άλλα σνακ γεμάτα ζάχαρη, που τον οδήγησαν σε κατάθλιψη και τον “έκαναν” δολοφόνο). Ανέβηκε στο Μπρόντγουέι και αφού κέρδισε μπόλικα βραβεία, μεταφέρθηκε στην τηλεόραση για να πάρει κι εκεί άλλα τόσα, αφού θεωρείται ένα απ’ τα καλύτερα θεατρικά έργα δικαστικού περιεχομένου.
Σαλώμη
Ο Όσκαρ Ουάιλντ βρήκε στη δολοφονία του Ιωάννη του Βαπτιστή μια καταπληκτική βάση για να αναπτύξει τις προβληματικές του σ’ ένα απ’ τα καλύτερα μονόπρακτα στην ιστορία του θεάτρου. Η νεαρή “αθώα” κι αθώα ακόμη Σαλώμη που ντρέπεται τις πονηρές ματιές του πατριού της, θα γνωρίσει τον Ιωάννη κι όσο εκείνος θα την απορρίπτει τόσο εκείνη θα τον ερωτεύεται. Μέχρι που η τελική, η πιο ωμή του απόρριψη, θα γεννήσει τη Φαίδρα στην καρδιά της κοπέλας, θα της φορέσει 7 πέπλα, κι όταν εκείνα βγουν ένα-ένα, θα ζητήσει την απελπισμένη πληρωμή: το κεφάλι του ανθρώπου που με τόσο πάθος αγαπούσε. Μια λευκή σελήνη, ένας σκληρός Άγιος, ένα βασίλειο (κι ένας βασιλιάς) σε παρακμή, μια ματωμένη σελήνη… Αριστούργημα!
