Κάποια στιγμή μπορεί και εσύ να το έχεις πει, πολλοί εξ ημών το έχουμε κάνει. Καλοκαιράκι, διακοπές στην εξοχή, αραχτά και ωραία πάνω στην μπίρα της χαλάρωσης, στην κάψα της στιγμής, η σκέψη και μόνο πως θα γυρίσεις στην όποια βάση σου, σου φαίνεται ανυπόφορη. «Α, ρε να τα παρατούσα όλα και να ερχόμουν να μείνω μόνιμα εδώ», μονολογείς. Αλλά ξέρεις κάτι; Εσύ δεν είσαι πρωθυπουργός. Μπορείς να λες και καμιά κουβέντα παραπάνω, στη φάση. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης τι ακριβώς είχε κατά νου και αποφάσισε να μετατραπεί σε πλασιέ της ζωής στο χωριό, στη συνέντευξη που έδωσε στην επαρχιακή εφημερίδα «Τα Χωριάτικα» την οποία εκδίδει η δημοσιογράφος Φωτεινή Γάλλου στην Πρώτη Σερρών;
Μας μοιάζει για μέγα παραμύθιασμα από πλευράς πρωθυπουργού και το καταθέσαμε σαφώς ΕΔΩ. Αλλά επειδή ποτέ δεν ξέρει κανείς, μπορεί όντως να «ψήθηκες» και να ονειρεύεσαι να γίνεις ο καλύτερος του χωριού, λέμε να σε προειδοποιήσουμε για το τι θα συναντήσεις. Ή μάλλον, για να μην ακουστούμε υπερφίαλοι, για το τι δυσκολίες θα αντιμετωπίσεις. Γιατί ναι, σύμφωνοι, ηρεμία, επαφή με τη φύση και τα συναφή, αλλά μακάρι να ‘ταν πάντα αυτά και μόνο αρκετά. Όσοι έχουν ζήσει σε μικρές κοινωνίες χαμογελάνε με νόημα και κουνάνε το κεφάλι όταν ακούνε τέτοιες δηλώσεις.
10 λόγοι που η ζωή στο χωριό κάθε άλλο παρά ειδυλλιακή είναι
- Ελπίζουμε να είσαι τέρας υγείας. Γιατί αν χρειαστείς γιατρό, δύσκολα τα πράγματα. Μπορεί να κάνεις ως και δεκάδες χιλιόμετρα απλά και μόνο για να πλησιάσεις ένα νοσοκομείο. Επίσης δεν έχεις να διαλέξεις την ειδικότητα ή τον επαγγελματία που χρειάζεσαι ανάμεσα σε πολλούς. Αυτοί που σου ‘λαχαν. Είναι δεν είναι καλοί.
- Έχεις παιδιά; ΟΚ, ωραίο να μεγαλώνουν στη φύση, μακριά από τους κινδύνους της πόλης, αλλά κάπου εδώ τελειώνουν τα καλά νέα. Σχολεία, δάσκαλοι, υποδομές, «δραστηριότητες», παρέες, όλα πάνε κάπου μεταξύ τυχαιότητας και πιθανής απελπισίας.
- Ίντερνετ; Καλή τύχη. Ειδικά αν το χρειάζεσαι μάλιστα και για τηλεργασία όπως ανάφερε ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Στο μεγαλύτερο μέρος της ελληνικής επαρχίας οι συνδέσεις είναι απελπιστικά αργές, θα θυμηθείς ή θα μάθεις τι σημαίνει buffering.
- Βλέπεις συνέχεια τους ίδιους και τους ίδιους. Σου κάνουν δεν σου κάνουν. Τους βαριέσαι δεν τους βαριέσαι. Δεν έχει, «πάμε σε κάνα μπαράκι να δούμε κάναν άνθρωπο;». Το καφενείο του χωριού συνήθως έχει τα συνήθη γερόντια που σε κοιτάνε σαν ξερολούκουμο μόνο όταν ψάχνουν τέταρτο για πρέφα…
- Όλοι οι άλλοι ξέρουν ανά πάσα στιγμή πού είσαι, πού ήσουν και κατά πάσα πιθανότητα πού θα βρίσκεσαι. Ιδιωτικότητα μηδέν. Κουτσομπολιό στο άπειρο.
- Το καλοκαιράκι, το είπαμε ξανά, όλα είναι ωραία. Για δες πώς αλλάζει το πράγμα σαν πάρει και χειμωνιάσει. Κι αν χιονίζει, και αν βρέχει, το παιδί της πόλης δύσκολα στο χωριό αντέχει. Κι αν μαζί αρχίσουν και τίποτα κατολισθήσεις, αποκλεισμοί και διακοπές ρεύματος, κλάφτα. Θα πρέπει να έχεις πολύ θέληση, καντάρια υπομονής, μια δόση αγοραφοβίας και αρκετή «τρέλα» για να αντέξεις στην απομόνωση.
- «Τι ωραία να χα το δικό μου κήπο, να βγάζω τα φρούτα μου, τα λαχανικά μου, τι ωραία να έχω τα δικά μου ζώα για να έχω γάλα, αυγά και κρέας». ΟΚ, τα προτιμάμε βιολογικά, όσο πιο μακριά από τα βιομηχανοποιημένα. Αλλά για δοκίμασε μόνος σου να δεις τι ζόρι και αβεβαιότητα σημαίνει το «καλλιεργώ τη γη», τι ευθύνες συνεπάγεται το «έχω ζώα».
- Θα πρέπει να έχεις κάνει ειρήνη με τη μοναξιά. Ή να είσαι σούπερ τυχερός και να είσαι σούπερ αγαπημένος με όσους λίγους θα έχεις πλάι σου, οικογένεια και φίλους. Γιατί οι επιλογές απόδρασης είναι μακριά, πολύ. Σε μαγαζιά, σε ανθρώπους, σε μικρές απολαύσεις της ζωής, όπως το γήπεδο, το θέατρο, το σινεμά.
- Με το κόστος για θέρμανση στα ύψη, με τα προϊόντα πολύ πιο ακριβά στα μάρκετ και τα έξοδα για μετακίνηση αυξημένα (σκέψου να μένεις σε κάνα νησί μόνο, πόσο έχουν πάει τα ακτοπλοϊκά), δεν σε κόβουμε να την βγάζεις απαραίτητα πιο οικονομικά. Το άγχος να βγει ο μήνας, κάθε άλλο δηλαδή παρά το ξεχνάς…
- Θα πρέπει να προσπαθήσεις πολύ για να μην τσουλήσεις στο αλκοόλ. Το ποτό είναι ένα τεράστιο πρόβλημα της ελληνικής επαρχίας. Για το οποίο δεν μιλάμε όσο θα έπρεπε.
Υ.Γ.: Μην μας παρεξηγείς. Δεν λέμε πως πρέπει να μένουμε όλοι σε πόλεις και να ερημώσουν εντελώς τα χωριά. Ίσα ίσα. Ούτε πως είναι όλα απαραίτητα μαύρα στο χωριό, στην τελική είναι (και) τι άνθρωπος είσαι, πόσο αντέχεις και τι προτεραιότητες βάζεις. Αυτό που λέμε είναι πως κάθε πράγμα πρέπει να μπαίνει στη σωστή βάση, στη σωστή σειρά.
Αν λυνόντουσαν τα προβλήματα υποδομών σε υγεία, εκπαίδευση, οδικό δίκτυο και ίντερνετ, τότε τα άλλα όλα θα λύνονταν από μόνα τους. Κι αυτό το κείμενο δεν θα είχε λόγο ύπαρξης. Και το να μείνεις σε χωριό θα ήταν όντως καλή επιλογή και προοπτική. Αλλά στην Ελλάδα πρώτα μιλάμε και μετά σκεφτόμαστε.
