Βαριέμαι τις σειρές άπειρα γάματα. Ζήτημα να ‘χω δει όλες κι όλες τρεις-τέσσερις και αυτές μην φανταστείς, μέχρι τη μέση και μετά τις έκλεινα. Ξέρω, ξέρω, “να σου”, αλλά όφειλα να ‘μαι ειλικρινής μαζί σου. Ωστόσο, όταν έμαθα ότι το θρυλικό ‘Κarate Kid‘ θα ‘χει σίκουελ, το ‘Cobra Kai‘ δηλαδή, θεώρησα χρέος μου να στρωθώ και να το δω! Και όχι μόνο είδα την πρώτη σεζόν μέσα σ’ ένα διήμερο, αλλά από την λαχτάρα μου δεν περίμενα να βγουν καλά-καλά ελληνικοί υπότιτλοι και την έβαλα με αγγλικούς. Εγώ ρε φίλε, που αν μ’ ακούσεις να μιλάω αγγλικά θα εκτιμήσεις τ’ αγγλικά του Αργύρη του Πεδουλάκη και του Λευτέρη του Πανταζή.
Στο θέμα μας τώρα. Από την αρχή ξέρεις ότι το ‘Cobra Kai’ ακόμα και μαλακία να είναι, δεν μπορείς να ‘σαι αντικειμενικός και να μην το αποθεώσεις. Γιατί αυτοί οι χαρακτήρες θα ‘ναι για πάντα ένα κομμάτι των παιδικών σου χρόνων και όλων εκείνων των εφηβικών -μουντών- κυριακάτικων μεσημεριών σου. Έλα όμως που η σειρά ‘έσπειρε’ και σου λέω μπέσα ότι πρέπει να την ξεκινήσεις… ΧΘΕΣ! Ακόμα και μέτρια αγγλικά να ξέρεις, θα την βγάλεις, μην αγχώνεσαι.
Έχουμε και λέμε:
1. Δεν έχεις περιέργεια να μάθεις πώς είναι στα 50 (και βάλε) ο Ντάνιελ Σαν κι ο Τζόνι Λόρενς;
Πες το κουτσομπολιό, πες το (απλή) περιέργεια ή πες το “ΣΟΚ! ΔΕΙΤΕ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΝΤΑΝΙΕΛ ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ”, κάτι σε τρώει να δεις τους χαρακτήρες που αγάπησες στα 90s και στα 00s, πώς είναι εν έτει δύο χιλιάδες και δεκαοχτώ. Να παρατηρήσεις ξανά τα μάτια τους, το βλέμμα τους, το ανάστημά τους, τις άσπρες τρίχες τους και λοιπά και λοιπά. Και ναι, όπως είναι λογικό έχουν αλλάξει πολλά από το μακρινό 1986.
Ο Ντάνιελ Λαρούσο είναι ένας ήρεμος πατέρας, φραγκάτος και ιδιοκτήτης επιχείρησης (λουξ) αυτοκινήτων “LaRusso Auto Group”. Ο Τζόνι Λόρενς από την άλλη είναι ακριβώς το αντίθετο. Άνεργος, άφραγκος, ‘εθισμένος’ στο αλκοόλ, χωρισμένος (με έναν γιο που τον σιχαίνεται) και παράλληλα προσπαθεί με χίλια ζόρια να ανοίξει μια σχολή καράτε. Την σχολή ‘Cobra Kai’. Τι να σε λέω τώρα; Ζόρια ο άνθρωπος. Οι συγκυρίες όμως, θα τους φέρουν και πάλι αντιμέτωπους (όχι για να παίξουν ξύλο), ωστόσο αυτήν την φορά πιο ώριμους και πιο “μόνους”, αφού και ο κύριος Μιγιάγκι, αλλά και ο ‘αλήτης’ John Kreese έχουν φύγει από τη ζωή. *Σκουπίζουμε δάκρυα και συνεχίζουμε.
2. Η ψυχούλα σου θα ραγίσει… αλλά θα γελάσει κιόλας
Έχει (δουλεμένες) ατάκες, χιουμοριστικές καταστάσεις, μπόλικα καφριλίκια και δεν είναι και τόσο “σοβαρό” όσο ήταν το ‘Karate Kid’. Και αυτό είναι κάτι που κάνει τη σειρά ακόμα πιο ελκυστική. Βέβαια, ο Τζόνι παραμένει το ίδιο σκληρός (καριόλης) και αλύγιστος όπως ήταν και πιτσιρικάς, αλλά ακόμα και αυτός είναι συμπαθητικός ρε φίλε και δεν παίζει να τον αντιπαθήσεις. Όσο κι αν θέλει να ξαναφέρει στο προσκήνιο τη σχολή και το όραμα του δασκάλου του John Kreese. Αλλά του δίνουμε ένα πόιντ, καθώς θέλει να την ανοίξει με δικούς του κανόνες, πιο ανθρώπινους και πιο ευ αγωνίζεσθαι απ’ αυτούς του John.
3. Περνάει μηνύματα, αφού 32 χρόνια μετά… και το μπούλινγκ καλά κρατεί!
Θυμάσαι το μπούλινγκ που έκαναν οι Cobra Kai στον Ντάνιελ; Που τον πετούσαν στα σύρματα, τον είχανε σακατέψει τον έρμο και του ρίχνανε αντικανονικές κλωτσιές σε κάθε ματς; ΩΧ ΘΕ ΜΟΥ! Σκληρές αναμνήσεις… και στο τέλος μια τιμιότατη κλωτσιά πελαργού που τους “γλέντησε”. Η σειρά, λοιπόν, θα φέρει αυτές τις καταστάσεις στο τώρα και σε μια εποχή που το μπούλινγκ δεν το συναντάς τόσο στο δρόμο, όσο στα κινητά, το ίντερνετ και τα φεισμπούκια. Για να μην σποϊλεριάζω, οι καταστάσεις μοιάζουν (πάρα πολύ) με το παρελθόν και “όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν”, όπως λέει και ο Ρασούλης.
4. Εκδίκηση και αναμνήσεις!
Δεν ξέρω τι θα γίνει στις επόμενες σεζόν κι αν τελικά τα βρουν αυτοί οι δύο. Ωστόσο, χροοοονια μετά ο Τζόνι δεν λέει να ξεχάσει τον χαμένο τελικό και ψάχνει εκδίκηση, ενώ ο Ντάνιελ δεν λέει να ξεχάσει τις φάπες που μάζευε από τα κωλοπαιδάκια της γειτονιάς και θέλει να κλείσει μια και καλή το κεφάλαιο Cobra Kai. Επομένως, δύσκολα θα γίνουν φίλοι αυτοί οι δύο. Μπορεί και να γίνουν από την άλλη, τι να σου πω… Αλλά όσο υπάρχουν οι αναμνήσεις θα υπάρχει και η εκδίκηση. Και αντίστροφα.
Bonus: Οι σκηνές από το παρελθόν που περνάνε κάθε τόσο μπροστά απ’ τα μάτια των πρωταγωνιστών, σου φορτώνουν όση νοσταλγία αντέχει η φτωχή ψυχούλα σου. Οι συμβουλές του Μιγιάγκι, η σκληράδα του John Kreese και τα δύσκολα παιδικά χρόνια του Ντάνιελ και του Τζόνι, δεν σ’ αφήνουν στιγμή να το ξεχάσεις: Πάνω απ’ όλα αυτό που βλέπεις είναι ‘Karate Kid’!
Υ.Γ: Οι άντρες δεν κλαίνε; Μαλακίες. Δες την σκηνή που ο Λαρούσο μιλάει στον τάφο του Μιγιάγκι κι αν μπορείς μην κλάψεις ρε διάολε…
*Α, και πού ‘σαι; Τα δύο πρώτα επεισόδια μπορείς να τα δεις δωρεάν εδώ! Για τα υπόλοιπα βρες άκρη μόνος σου. Εγώ βρήκα πάντως. 
