Πατέρας δύο παιδιών Gary Andrews, έζησε και ζει ίσως τις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής του, μετά τον τραγικό θάνατο της όμορφης γυναίκας του. Με τη βοήθεια των αγαπημένων του παιδιών ο ταλαντούχος σκιτσογράφος, προσπαθεί να ξεπεράσει το δράμα του, εκφράζοντάς το όπως ξέρει καλά στο χαρτί, χρησιμοποιώντας μόνο το στυλό του. Δεν ξέρουμε και ούτε θέλουμε να μάθουμε ποιες τεχνικές βοηθούν να ξεπεράσεις ένα τόσο βαθύ πένθός, παρόλα αυτά μακάρι σε εκείνον τα σκίτσα αυτά, που εξομολογούνται μια δραματική εξάμινη ιστορία, να λειτουργούν θεραπευτικά.

Δες τις δημιουργίες του:

“Μισός χρόνος πέρασε. Ακόμα δύσκολο να το συνειδητοποιήσω. Περιμένω να ανοίξει η πόρτα και να μπεις.”.

“Είναι η ηρωίδα μου.”.

“Τα ρώτησα τι τους λείπει πιο πολύ. Η Λίλυ είπε “το χιούμορ της” και ο Μπεν είπε “τα πάντα”. Εύχομαι να είναι πάντα καλά. Τεράστιο πλήγμα να τους συμβεί σε τόσο μικρή ηλικία. Αλλά είμαστε δυνατοί μαζί και ξέρουν ότι μπορούν να μου μιλήσουν για ό,τι θέλουν. Και θα το κάνουν.”.

“Μου λείπει ο ήχος της ανάσας της.”.

“Αντίο αγάπη μου. Δεν υπάρχουν λόγια.”.

“Οι πιο ευτυχισμένες στιγμές οδηγούν στον χειρότερο πόνο. Ακόμα και ο ήλιος που βγαίνει, με κάνει να σε σκέφτομαι. Δεν μπορώ να το πιστέψω ότι “έφυγες”.”.

“Είναι τα καλύτερα παιδιά. Μακάρι να μπορούσα να μοιραστώ αυτή τη νύχτα μαζί σου.”.

 

“Τόσο υπερήφανος για τα παιδιά μας σήμερα. Σκόρπισαν τις στάχτες σου. Τόσο όμορφη εμπειρία, τόσο θετική και γεμάτη ηρεμία. Αν και ακόμα δυσκολεύομαι να δεχτώ την απουσία της, αρχίζω να αισθάνομαι ότι υπάρχει ελπίδα, φως και ευτυχία μπροστά μας.”.

 

“Παναγία μου. Η κόρη μου μού έκοψε την ανάσα για ακόμα μια φορά.”.

«Δάκρυα μοναξιάς χύθηκαν απόψε, δεν με πειράζει να το παραδεχτώ. Το πένθος είναι σκληρό, σε καταβάλλει όταν δεν το περιμένεις. Αλλά είμαι καλά. Είναι κάτι το φυσιολογικό και υγιές.»

“Μητέρα, σύζυγος και έμπνευση. “Έφυγε” από κοντά μας με τόσο σκληρό τρόπο.”.

“Θα το είχε αγαπήσει ΤΟΣΟ πολύ. Μπορώ να την φανταστώ, να αναπνέει με δυσκολία από τα γέλια, από το πόσο πολλή πλάκα είχε κι από το πόσο γελοίος θα της φαινόμουν. Μπορεί να “έφυγε” αλλά είναι ακόμα μαζί μου, όλη την ώρα.”.

“Χωρίς να θέλω να μειώσω όλους τους υπέροχους φίλους και την οικογένεια, που με έχουν περιβάλει με αγάπη και κάθε είδους βοήθεια τον τελευταίο μήνα, μου έχει λείψει αφόρητα.”.

“Πάνω, κάτω, πάνω, κάτω…”.