Είναι κάποιες φορές που, ένα πετυχημένο video game γίνεται ταινία. Είναι και κάποιες άλλες, που μια ταινία έχει τόσο μεγάλη επιτυχία που την κάνουν video game. Εμείς σήμερα, δεν θ’ ασχοληθούμε με τίποτα απ’ τα παραπάνω.
Υπάρχουν ωστόσο και κάποιες φορές που βλέπεις μια ταινία και ψάχνεις υποσυνείδητα να βρεις το χειριστήριο. Ψάχνεις τρόπο να “παίξεις”. Γιατί είναι κάποιες ταινίες που ο επαγγελματικός προσανατολισμός τους έγραφε “βιντεοπαιχνίδι”, όμως εκείνες αποφάσισαν να κάνουν το χόμπι τους επάγγελμα. Και τα κατάφεραν!
Οπότε, loading… … … Και ξεκινάμε:
1. Ready Player One
Μετά το 2ο “Guardians of the Galaxy“ έλεγα πως δεν θα υπάρξει άλλη ταινία που να κουβαλάει μέσα της τόσες πολλές αναφορές σ’ όλα τα καλά στοιχεία της ποπ κουλτούρας. Μετά το “Τron Legacy” φοβόμουν κάθε που άκουγα πως μια ταινία έχει αισθητική βιντεοπαιχνιδιού. Κι εξομολογούμαι το δυσθεώρητο αμάρτημά μου: δεν εμπιστεύτηκα την υπογραφή του Στίβεν Σπίλμπεργκ. Μέγα λάθος! Όταν τελείωσε η ταινία ωστόσο, πίστευα ξανά εις έναν θεό. Κι αυτό γιατί είχα μόλις περάσει δυόμισι ΑΠΟΛΑΥΣΤΙΚΕΣ ώρες γεμάτες άρωμα νοσταλγίας, atari, ποπ-σινεφίλ αναφορές, ψηφιακό ρομαντισμό κι επανάσταση. Αν μεγάλωσες με χειριστήριο στο χέρι, αυτή η ταινία είναι για σένα. Αν μεγάλωσες το ’80, αυτή η ταινία είναι για σένα. Αν δεν μεγάλωσες ποτέ, αυτή η ταινία ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΣΕΝΑ. Ready, Player One; Γεννήθηκα έτοιμος, Στίβεν!
2. Scott Pilgrim vs. the World
Ό,τι καλύτερο είχαμε δει μέχρι φέτος σε video game ταινία. Ένας τρομερός φλώρος, μια κοπέλα με ροζ μαλλιά, 7 πίστες που πρέπει να κερδίσεις για να μπεις στην καρδιά της. Πίστες, αρχηγοί, έρωτας και κέρματα. Μπορείς να κερδίσεις τους 7 μοχθηρούς πρώην, Σκοτ;
3. The Matrix
Η πρώτη πραγματικά καλή ταινία τούτης της κατηγορίας. Διάλεξε χάπι, μπες στο Μάτριξ, ξεκίνα να ζεις επικίνδυνα. Ένα απ’ τα εξυπνότερα σενάρια των Γουατσόφσκι, μια ταινία που πια είναι κλασική. Και φυσικά, μια ταινία που με καμπαρντίνα και slow motion, άνοιξε στον Κιάνου Ριβς τον δρόμο για το από κάτω.
4. John Wick
Του σκότωσαν τον σκύλο; Θα τους σκοτώσει όλους! Αν αυτό δεν είναι ίντρο για παιχνίδι κονσόλας, τότε πιο είναι; Ο Κιάνου Ριβς προσθέτει ακόμη ένα καλτ – κλασικό φιλμ στην καριέρα του και διδάσκει στιλ αυτοκαταστροφής ενώ σκοτώνει όποιον υπάρχει τριγύρω. Α ρε και να σ’ είχε σκηνοθετήσει ο Ταραντίνο…
5. Crank
Ένας τύπος που πρέπει να κινείται συνεχώς. Ένα άρρωστο σενάριο. Βιντεοκλιπίστικη σκηνοθεσία και πανκ παντού. Ο μόνος τρόπος να τον σταματήσεις, είναι να πατήσεις start. Δεν σ’ έπεισα; Δες αυτό:
6. Tron
Παράξενο, ιδιαίτερο, πολύ, πολύ ενδιαφέρον. Η Ντίσνεϋ είχε κέφια κι αποφάσισε να φτιάξει μια ταινία – παιχνίδι, όχι στην οθόνη αλλά μέσα στον υπολογιστή. Ο “κομπιουτεράς” φυλακίζεται μέσα στο pc του και η ταινία ζωγραφίζει μια παράδοξη ταινία “απόδρασης” κι απεικονίζει τον “ψηφιακό κόσμο” όπως τον φανταζόταν η αναλογική ακόμη εποχή του ’80. Αυστηρά για σινεφίλ, και συνταξιούχους προγραμματιστές!
7. Battle Royale
Έχω χρησιμοποιήσει αλλού το “Hunger Games” οπότε εδώ θα παίξουμε με το μεγαλύτερο αδερφάκι του απ’ την Ιαπωνία. Ένα τσούρμο πιτσιρίκια αποκλεισμένα και με μοναδικό σκοπό να σκοτώσουν το ένα το άλλο. Απάνθρωπο, απίθανο, ανατριχιαστικό. Ένα διαμάντι που παντρεύει τον “Άρχοντα των Μυγών” με τα παιχνίδια ανοικτού πεδίου. Γιαπωνέζοι, μαν…
8. The Last Starfighter
Οι επιρροές (στα όρια της αντιγραφής) απ’ το Star Wars είναι πολλές και μεγάλες. Κανείς ωστόσο δεν μπορεί να βάλει τον “Αστρομαχητή” στην κατηγορία “Αντιγραφές”. Γιατί; Ακριβώς γι’ αυτή την πεντακάθαρη αίσθηση video game που χαρακτηρίζει την ταινία. Όχι, δεν αντέγραψε τον “Πόλεμο των Άστρων”. Τους “εξωγήινους” στα ουφάδικα αντέγραψε. Και μπράβο του!
9. Snowpiercer
Όταν όλος ο κόσμος ζει σ’ ένα τραίνο, μοιραία κάποιοι ταξιδεύουν πρώτη θέση και κάποιοι… τελευταία. Στόρι: Η επανάσταση των ποπολάρων της τελευταίας θέσης. Στόχος: Η κατάληψη της μηχανής. Ήταν κόμικ, έγινε ταινία, θα ‘πρεπε να ‘χε γίνει παιχνίδι. Όχι ότι κι έτσι με χάλασε βέβαια, αλλά…
10. Hardcore Henry
Να πω την αμαρτία μου, σαν ταινία δεν μου λέει και πολλά. Γι’ αυτό και βρίσκεται στο νούμερο 10. Είναι όμως ΟΛΟΚΛΗΡΗ γυρισμένη σε first person (σαν να παίζεις “Call of Duty” ένα πράγμα), κι άρα κερδίζει δικαιωματικά τη θέση της σ’ αυτή τη λίστα. Πόσο σκληρός είσαι δηλαδή, ρε Χένρυ;
