Ήταν ο (Μαντ) “Mαξ” που έγινε “Φονικό Όπλο”. Κι ύστερα ήπιε “Τεκίλα Σάνραϊς” και δοκίμασε το ταξίδι ως τη Δανιμαρκία του “Άμλετ” (με αμφιλεγόμενα αποτελέσματα). Τι ξέραμε ως εκείνη τη στιγμή; Ότι ο Μελ Γκίμπσον είναι ένας στιλάτος παλαβός που μπορεί να παίξει καταπληκτικά, πολύ συγκεκριμένους ρόλους. Με δυο λόγια: τρελός και περιορισμένος. Και τότε, ο τύπος με θράσος και πείσμα έκατσε πίσω απ’ την κάμερα.
Ωχ. Τι να περιμένει κανείς; Κούφια δράση; Υπερβολικό δράμα; Ανούσια περιπέτεια με στιλιζαρισμένο γέλιο; Κι όμως, ο Μελ φόρεσε γυαλιά σ’ ολόκληρο τον κινηματογραφικό κόσμο. Μετράει μόλις 5 ταινίες και ήδη, αν δεν είσαι “ακαδημαϊκά” δήθεν, τον θεωρείς κλασικό. Και θα εξηγηθώ αναλυτικά παρακάτω, όμως πρώτα ας το βγάλω από μέσα μου: Πόσο μεγάλη σκηνοθετάρα είσαι ρε παιδάκι μου;
(Πολύ μεγάλη! Και για του λόγου το αληθές, δες την τελευταία του ταινία “Αντιρρησίας Συνείδησης” στη Nova. Κι επειδή ο τύπος είναι εθισμός, ξαναδές τον “Αντιρρησία” όποτε θες με Nova On Demand).
The Man Without a Face
Το πρώτο βήμα του άλλοτε “σκληρού ψυχάκια” πίσω απ’ την κάμερα, ήταν κομματάκι μελοδραματικό και όχι πολύ εντυπωσιακό. Παρότι δεν είμαι απ’ αυτούς που απαξιώνουν πλήρως τον “Άνθρωπο Χωρίς Πρόσωπο”, είναι γεγονός ότι η ταινία δεν έδειξε να ‘χει σκηνοθέτη με όραμα. Άφησε ωστόσο μια μικρή ελπίδα, καθώς στα σίγουρα μετά το τέλος της ξέραμε πια πως ο Γκίμπσον είναι τουλάχιστον ένας άνθρωπος με μπόλικα συναισθήματα κρυμμένα μέσα του. Δυστυχώς, ένας άνθρωπος καταδικασμένος ωστόσο, να γυρίζει “απρόσωπα” μεσημεριανά φιλμ…
Braveheart
Κι εκεί που λες, οκ, ένας ακόμα ηθοποιός γίνεται σκηνοθέτης περιορισμένης άποψης, ώπα! Έρχεται αυτό το έπος και περνάει τον Γκίμπσον απ’ την άλλη όχθη. Ο ημίτρελος τύπος των παλαβών ρόλων, αποκαλύπτει για πρώτη φορά την εκπληκτική του ικανότητα να κινηματογραφεί μάχες με συγκλονιστική ψυχραιμία. Λίγο μελό του ξέφυγε, αλλά το ξεπερνάς. Το πόρισμα βγήκε: μπόλικο αίμα και πεντακάθαρη κάμερα – δύσκολος συνδυασμός άρα ο άνθρωπος μάλλον έχει ταλέντο. Σίγουρα δε, πια έχει και Όσκαρ.
The Passion of the Christ
Όχι απλώς έχει ταλέντο, αλλά βρίσκει τρόπο ν’ αγκαλιάσει μ’ αυτό τις εμμονές του. Πιστός καθολικός, ο Μελ φορτώνεται το σταυρό μιας ιστορίας που έχει ήδη φτάσει σε θεϊκά αποτελέσματα με την τηλεταινία του Φράνκο Τζεφιρέλι. Όμως ο Γκίμπσον δεν επικεντρώνεται στο γαλήνιο, γλυκό πρόσωπο του Ιησού, αλλά στο πρώτο κομμάτι του τίτλου. Στα πάθη. Και μέσα στην ταινία του, ο άνθρωπος (έστω κι αν είναι άνθρωπος με θεϊκή υπόσταση!) υποφέρει. Πονάει στ’ αλήθεια. Ματώνει και περνάει πραγματικά μαρτύρια. Αυτά τα πάθη του Χριστού θέλουν κότσια για να τα δεις, κι ακριβώς γι’ αυτό αξίζουνε τον κόπο!
Και τώρα, ετοιμάζεται να γίνει ο πρώτος σκηνοθέτης που θα γυρίσει “σίκουελ” για τη μετά ζωή του θεανθρώπου. Τι παλικάρι που ‘σαι ρε!
Apocalypto
Το αριστούργημα του Γκίμπσον. Μια ταινία με ελάχιστο διάλογο (στη αυθεντική γλώσσα των Αζτέκων!) αλλά πραγματική ένταση. Έχοντας ήδη κερδίσει τα γαλόνια του “καλού σκηνοθέτη”, ο τρελο-Μελ περνάει στο πιο πάνω κλαμπ: αποδεικνύεται εδώ ιδιοφυής. Στην απάνθρωπα βίαιη κοινωνία των Ινδιάνων της Αμερικής, η ζωή απαιτεί αγώνα και το “μόνος εναντίον όλων” δεν είναι πια επιλογή αλλά ανάγκη. Μια απίθανη ιστορία επιβίωσης, βασισμένη στην εικόνα κι όχι στα λόγια. Και η ζούγκλα του Γκίμπσον, ζωντανή κι επικίνδυνη, είναι η καλύτερη απόδειξη ενός πραγματικά μεγάλου δημιουργού.
Hacksaw Ridge
Η τελευταία δουλειά του Μελ τον φέρνει ξανά πίσω στα χριστιανικά του μονοπάτια. Η αληθινή ιστορία του “Αντιρρησία Συνείδησης” Ντέσμοντ Ντος, θα δώσει άλλη μια ευκαιρία στον τύπο να αποδείξει πόσο καλά διαχειρίζεται άλλες εποχές αλλά κυρίως, πόσο νηφάλια μπορεί και συλλαμβάνει τον χαμό της μάχης. Τα πολεμικά πλάνα του Γκίμπσον είναι ζωντανά, σπαρταράνε, αλλά ταυτόχρονα δεν κουράζουν το μάτι αφού ποτέ δεν χάνουν τη μπάλα. Και την ίδια ώρα, ο πρωταγωνιστής του γίνεται ήρωας πολέμου χωρίς να σκοτώσει ούτε έναν άνθρωπο. Άξιος!
Κι αν αναρωτιέσαι πόσο άξιος, δες τον “Αντιρρησία” (κι άλλες βραβευμένες ταινίες) στη Nova και μη σκιάζεσαι. Μπορεί ο πόλεμος να έγινε τότε, αλλά εσύ μπορείς να τον δεις όποτε θέλεις, με Nova On Demand.
