Σταρ, πολλούς, σε αυτή τη χώρα δεν έχουμε. Με την ουσιαστική έννοια της λέξης. Ο Άρης Σερβετάλης είναι τέτοιος επειδή ορίζεται από το ακριβώς αντίθετο. Αντιστάρ, κοντολογίς. Κάνει τα πράγματα όπως αυτός θέλει, όπως κρίνει πως του ταιριάζουν καλλιτεχνικά, ανθρώπινα. Και μόνο γι’ αυτό έχει το σεβασμό μας. Δεν αλλοτριώθηκε ούτε πάει να το παίξει κάποιος άλλος από αυτός που νιώθει πως είναι.
Μετά το «Λάζαρο» στο «Είσαι το Ταίρι μου», ένας από τους καλύτερους ρόλους που γράφτηκαν ποτέ στην τηλεόραση (όχι μόνο την ελληνική), τράβηξε ένα δρόμο εντελώς διαφορετικό από αυτόν που του είχαν χαράξει. ΟΚ, η «πετριά» με τη θρησκεία ήταν κομβικής σημασίας ως προς αυτό, όμως πρέπει να του πιστώσουμε πως είναι αυθεντικός, πως δεν υποκρίνεται. Και πως επίσης, στην τελική, δεν μας πέφτει λόγος πού πιστεύει και γιατί.
Κι αφού το ξεκαθαρίσαμε αυτό, πάμε να δούμε ξανά γιατί ο Άρης Σερβετάλης είναι ο πιο σταρ αντιστάρ της γενιάς του, της Ελλάδας. Με το που έδωσε συνέντευξη στη Νάνσυ Ζαμπέτογλου και τον Θανάση Αναγνωστόπουλο, στο Στούντιο 4 της ΕΡΤ, έκανε… χαμούλη. Απλώς και μόνο για το πώς εμφανίστηκε, αρχικά. Και μετά, για τα όσα είπε, κλασικά.
Κι αν μας κάνει εντύπωση το λουκ, μην ξεχνάμε πως μιλάμε για τον «Λάζαρο». Που έβγαινε στις αρχές των 00’s με πορτοκαλί μοϊκάνα. Τώρα 20+ χρόνια μετά, υιοθετεί μια άλλη εκκεντρική εμφάνιση καταπώς είδαμε σε αυτή του τη συνέντευξη. Πάλι για τις ανάγκες ρόλου. Επιστρέφει για δεύτερη χρονιά με την Καρδιά του Σκύλου του Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ στο Θέατρο Κιβωτός (εισιτήρια ΕΔΩ, αν ενδιαφέρεσαι).
Μεγάλες φαβορίτες, μακρύ μαλλί στα πλάγια και πίσω, και κοντό μπροστά. Γυαλάκι «στρογγυλοφάναρο» με κοκάλινο μπορντό σκελετό. Όλα κι όλα. Ο Άρης Σερβετάλης «χτύπησε» δυνατά με το νέο σου λουκ. Εμπνέοντας πολύ κόσμο που έσπευσε να απαντήσει, χωρίς απαραίτητα να ερωτηθεί, στο «ρε σαν ποιον μοιάζει;».
Σταχυολογήσαμε τα best of:
- Επιθεωρητής Ιαβέρης, στους «Άθλιους» του Βίκτωρος Ουγκό (για να τιμήσουμε την ιστορική γραφή)
- Γούλβεριν (συνδυαστικά με το «Λυκάνθρωπος»)
- Κάποιος από τα αδέλφια Γκάλαχερ, των Oasis (τώρα που ‘χουν και reunion)
Και αφού ξεκαθαρίσαμε (;) το φαίνεσθαι, πάμε και στην ουσία. Με το τι πρέπει να κρατήσει κανείς από όσα είπε ο Άρης Σερβετάλης σε αυτήν του την τηλεοπτικη συνέντευξη. Ιδού:
Άρης Σερβετάλης: 8 πράγματα που μάθαμε από την παρουσία του στο Στούντιο 4
1. Για την πίστη του στο Θεό
«Είναι δώρο η πίστη. Σου δίνεται αν έχεις προδιάθεση ή μια καλή κατάσταση που αναζητάς την αλήθεια. Μετά είναι θέμα εμπιστοσύνης. Από τη στιγμή που μπαίνεις στη διαδικασία, αισθάνεσαι την αξία της λατρευτικής ζωής, των μυστηρίων, της εξομολόγησης. Είναι βιωματικά τα πράγματα και δεν μπορείς να το εξηγήσεις. Λες ότι αυτό με ανασταίνει και δεν μπορείς να το εξηγήσεις».
2. Για το ότι φίλοι του δεν πήραν ψύχραιμα τη στροφή του στην Ορθοδοξία
«Οι άλλοι άρχισαν να το βλέπουν ότι έχω τρελαθεί, έχω καεί, πάει αυτός έχει λαλήσει τελείως και δεν επικοινωνεί. Οι φίλοι μου είπανε ότι έχω ξεφύγει τελείως. Εγώ είπα ότι είχα ξεφύγει και τώρα κάπως έρχομαι».
3. Για το πώς έφτασε να υιοθετήσει μια «σε όσους αρέσουμε, για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε» στάση ζωής
«Τώρα είναι αντιστρόφως ανάλογα τα πράγματα. Παλιά ήμουν με κόκκινα και μπλε μαλλιά πριν από το “Είσαι το ταίρι μου” κι ήμουν στο περιθώριο και τώρα λες Ορθοδοξία, Θεός, σχέση, βιωματικά πράγματα κι είμαι πάλι στο περιθώριο».
4. Για το τι πιστεύει πως είναι κακή δημοσιογραφία (και έχει απόλυτο δίκιο, αν μας ρωτάς)
«Υπάρχει αυτή η τάση που και να μη θέλει κάποιος να μιλήσει, σε παρακολουθούν έξω από το σπίτι. Με το ζόρι να πεις την άποψή σου και να σε πάρει η κάμερα για να έχει η τάδε εκπομπή να πει ότι έχει αυτόν στην κάμερα. Τους είπα “ρε παιδιά, συγγνώμη, αλλά αν ήθελα να πω κάτι, έχω τόσες προσκλήσεις που θα πήγαινα ευχαρίστως σε μια εκπομπή να το κάνω. Από τη στιγμή που δεν θέλω να το κάνω αυτό, γιατί δεν το σέβεστε και έρχεστε έξω από το σπίτι μου και περιμένετε ώρες ολόκληρες μέσα στο κρύο;”. Είτε ο δημοσιογράφος, είτε ο εικονολήπτης χάνει από αυτό. Δηλαδή ο άλλος σπούδασε για να στήνει καρτέρια στις πλατείες για το πότε θα έρθει αυτός που παρακολουθούμε για να του πάρουμε μια δήλωση;
Το συμπέρασμα είναι ότι έτσι είναι το σύστημα, έτσι είναι η κατάσταση που έχουμε φτιάξει που μας παρασέρνει και δεν έχουμε τη δυνατότητα να αντισταθούμε και βάζουμε συνεχώς δικαιολογίες. Όπως τότε που είπα σε αυτό το παιδί που έπιασα κάτω από το σπίτι μου ότι δεν είναι αυτή η δουλειά του και μου απάντησε “αυτή είναι η δουλειά μου”. Φυσικά και ένιωθα ενοχή, είναι ταλαιπωρία. Εγώ δεν θα δεχόμουν να το κάνω αυτό».
5. Για τις κατά καιρούς αλλαγές στην εμφάνισή του
«Για την εμφάνιση μου αρέσει κάθε φορά που είμαι σε μία παράσταση ή υποδύομαι έναν ρόλο να μπαίνω σε μία διαδικασία αλλαγής πάντα σε συνδυασμό με την αισθητική μου».
6. Για την πολυσυζητημένη αποχώρησή του από την παράσταση «Ρινόκερος»
«Όταν πρέπει να πάρεις θέση σε κάποια διλήμματα, εκεί αναγκαστικά λες ότι εγώ πιστεύω αυτό και το άλλο δεν μπορώ να το υποστηρίξω. Ασχέτως αν είναι σωστή ή όχι, δεν μπορώ να το υποστηρίξω. Στη συγκεκριμένη περίπτωση ήταν ξεκάθαρο έξι μήνες πριν παρθεί αυτή η απόφαση από την κυβέρνηση, να διαχωρίζονται οι θεατές σε εμβολιασμένους και ανεμβολίαστους.
Είχα πει τότε στην παραγωγή και στον καλλιτεχνικό διευθυντή ότι εγώ δεν μπορώ να το υποστηρίξω, δεν μπορώ να συμμετέχω σε αυτό. Μου είπαν ότι αυτό είναι τρέλα και δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει και όταν έγινε τούς είπα ότι πρέπει να φύγω.
Εγώ έκανα αυτό που αισθανόμουν ως ορθό, αλλά υπάρχει και το “κόστος”, γιατί ο άλλος μπορεί να μην το καταλάβει, ο άλλος μπορεί να το πάρει με έναν άλλο τρόπο. Ο καθένας είναι ελεύθερος να τοποθετηθεί ανάλογα».
7. Για το κόστος που είχε επί προσωπικού η σαρωτική επιτυχία του «Είσαι το ταίρι μου»
«Δεν μπορούσα να ισορροπήσω, επομένως έπρεπε να αποτραβηχτώ, γιατί δεν αισθανόμουν χαρά μέσα σε αυτό. Πήγα να δουλέψω σε σκάφη, να κάνω ξυλουργικές εργασίες Φοβήθηκα ότι θα έχανα τον εαυτό μου μέσα σε αυτό, χωρίς να ξέρω γιατί το κάνω. Μου φαινόταν ξένο, δεν έβλεπα τον εαυτό μου σε αυτό.
Έτρεχα από πρόβα σε πρόβα, στο γύρισμα, να με παίρνουν τηλέφωνο για σποτάκια, να κάνω εκφωνήσεις και είπα δεν θέλω να το κάνω αυτό, είμαι σε μια κατάσταση που τρέχω και δεν ξέρω για ποιο λόγο. [..] Δεν μπορούσα να διαχειριστώ τις σκέψεις μου, να διαχειριστώ τον εαυτό μου.. Ήταν χαοτικό. Ήταν ξεκάθαρο ότι ή θα φύγω, ή θα χωθώ τελείως μέσα σε αυτό και θα χαθώ εντελώς».
8. Για τη γενικότερη φιλοσοφία του
«Έχει αξία να αγωνίζεσαι γι’ αυτό που πιστεύεις και όχι να πηγαίνεις με τη μάζα. Είμαστε χαμένοι, έχουμε χάσει την ουσία της ζωής. Θα συμβούλευα τους νέους να κάνουν το σταυρό τους».
