Γενικά, δεν με λες και απ’ τους φανατικούς του Tekken, όπως και του Gaming γενικότερα. Βλέπεις, βρίσκομαι αρκετααααα χρόνια πίσω στην τεχνολογία. Και θες τρανό παράδειγμα; Έχουμε ‘2018’ κι εγώ παίζω ακόμα το Fifa 16, ενώ όταν όλοι περιμένουν να κυκλοφορήσει το Tekken 8, εγώ είμαι ακόμα στο 5. Και η ιστορία πάει λέγοντας…
Αλλά το πρόβλημά δεν είναι αυτό, διάολε! Είναι ότι μέχρι πρότινος είχα την εντύπωση ότι ήμουν (ψιλο)καλός στο Tekken. Μέχρι που ήρθε το 7χρονο ξαδελφάκι μου και με ξεφτίλισε. Με γλέντησε. Όπως το ακούς. Ένα πιτσιρίκι πρώτης δημοτικού με κέρδισε! Στην αρχή το άφηνα λίγο μέχρι να μάθει, όμως στην πορεία αντιλήφθηκα ότι αυτό με άφηνε τελικά. Ειλικρινά, δεν ξέρω πως μπήκα στην διαδικασία να ξαναπαίξω αυτό αυτήν την μαλακία το παιχνίδι μετά από τόσα χρόνια, αλλά αυτό που γνωρίζω σίγουρα είναι ότι όσα χρόνια κι αν περάσουν οι νόμοι-κανόνες του παιχνιδιού θα παραμένουν πάνω κάτω οι ίδιοι.
Με αφορμή, λοιπόν, το γλέντι που έπαθα (και έμαθα) είπα να γράψω δύο τρία πραγματάκια γι’ αυτό το διαχρονικό παιχνίδι που μισώ και αγαπώ ταυτόχρονα.
*Αν είσαι φαν του παιχνιδιού, μην συνεχίσεις την ανάγνωση. 
Όποιος πατήσει πρώτος κλωτσιά… ΚΕΡΔΙΣΕ!
Δεν ‘πα να ‘χεις μάθει λαβές και να γνωρίζεις απ’ έξω τις οδηγίες, όποιος ξεκινήσει με την πρώτη κλωτσιά -συνήθως- είναι και ο νικητής της εκάστοτε μάχης. Όσες άμυνες κι αν επιχειρήσεις να βγάλεις, όταν κάποιος πατάει συνεχόμενα το ίδιο και το ίδιο κουμπί αυτός θα ‘ναι o κερδισμένος. Πάει και τελείωσε. Είτε παίζετε στο Playstation το 1, αλλά είτε στο 4!
Κάγκουρες υπάρχουν πολλοί, στο Tekken όμως θα βρεις τους καλύτερους
Καθαρά και ξάστερα. Το Tekken ελέγχει την φάση της καγκουριάς απ’ το ’94. Μας δείχνει χρόνο με τον χρόνο (και παιχνίδι με το παιχνίδι) πώς είναι ο αληθινός κάγκουρας και το ότι όσες εποχές κι αν περάσουν οι κάγκουρες θα εξελίσσονται και δεν θα σταματήσει ποτέ το είδος τους. Στο παιχνίδι τώρα, οι καγκουροχαρακτήρες βγάζουν συνέχεια κραυγές (χωρίς να υπάρχει απαραίτητος λόγος), κάνουν τις πιο ό,τι να ‘ναι κιτς παρουσιάσεις-εισαγωγές και πάντα μα πάντα βάζουν ζελέ ‘Φλίπερ’ στο μαλλί τους. Και αυτό δεν πέφτει ποτέ, έτσι; Γιατί οι σωστοί ποζεράδες χαρακτήρες του Tekken, πρώτα κοιτάνε το μαλλί κι έπειτα ασχολούνται με το να ρίξουν καμιά φάπα.
Γιατί και οι καγκούρισσες πάνε πίσω;
Θες να ξεκινήσουμε από την ‘Lili‘ που ‘ναι λες και βγήκε από την Β’ Παθολογική στο Γκάζι ή θες να μιλήσουμε στ’ αλήθεια για την ‘Ling‘ που ‘ναι λες και ετοιμάστηκε για το Σιξ Ντογκς “ντυμένη Τζεντάι” (όπως έλεγαν και οι Χατζηφραγκέτα); Όλες τους ρε φίλε, έχουν ένα τουπέ κι ένα περίεργο υφάκι του στυλ “Εξαφανίσου μωρέ μαλάκα, έχω αγόρι, μαύρη ζώνη και γενικά πάρε πούλους πριν φας τις μάπες σου! Κακομοίρη!“.
Ποτέ μην επιλέξεις ΖΩΟ ή ΔΕΝΤΡΟ, θα χάσεις!
Εκτός απ’ τον Γεροντόπουλο, που δήλωσε πριν λίγα λεπτά ότι έπαιρνε νίκες με το καγκουρό (άκουσον, άκουσον!), δεν νομίζω κανένας άλλος να ‘χει κερδίσει ποτέ με το “πάντα” ή το “καγκουρό” ή την “τίγρη” (δεν θυμάμαι το όνομα) ή το άλλο το δέντρο (πωωωωωωωω μακράν ο χειρότερος χαρακτήρας έβερ). Αρχικά, κάνουν αργές κινήσεις, δεν σου βγάζουν το αίσθημα του νικητή και ειλικρινά υπάρχουν τόσοι γαμάτοι χαρακτήρες εκεί μέσα για να διαλέξεις που είναι παράλογο να θες να πάρεις ντε και καλά ένα random δέντρο ξέρω γω. Εντάξει, εντάξει, πάρε το δέντρο, όμως μετά μην μου κλαίγεσαι ότι έχασες από ένα 7χρονο.
*Eίμαι ιερόσυλος, το ξέρω.
ΟΧΙ ΑΛΛΕΣ ΕΠΙΛΗΠΤΙΚΕΣ ΠΙΣΤΕΣ
Πες ότι το ’94 δεν είχες τα κατάλληλα γραφικά, ώστε να αποφύγεις αυτά τα επιληπτικά πεδία μάχης. Ωστόσο, 7 Tekken μετά, γιατί είμαστε αναγκασμένοι έπειτα από κάθε round να στάζουμε αίμα απ’ τα μάτια; Και οκ, το καταλαβαίνω ότι εκεί στην Ιαπωνία βάζετε μπόλικα χρώματα μαζεμένα ΠΑΝΤΟΥ, αλλά γιατί δεν κρατάτε τα χρώματα του Pro Evolution και στο Tekken; Λέω εγώ τώρα…
