Το Black Mirror, είναι μία επική Sci-Fi σειρά στο Netflix. Φαντάζομαι την έχεις ακούσει, αν δεν την έχεις δει. Εντάξει, δεν είναι για όλους όλα τα επεισόδια (μιας και είναι αυτοτελή), αλλά σίγουρα κάποια από αυτά θα σε βάλουν σε πολλές σκέψεις.
Όλα συμβαίνουν σε ένα όχι και τόσο μακρινό μέλλον, που η τεχνολογία έχει αναπτυχθεί αρκετά, ώστε οι άνθρωποι να εξαρτώνται από τα gadgets και τους υπολογιστές τους. Όταν ξεκίνησα τη σειρά είπα “ΟΚ, πολύ τραβηγμένο αυτό” όμως συνεχίζοντας επεισόδιο-επεισόδιο έβλεπα πολλά στοιχεία τα οποία, δεν απέχουν και πολύ από το σήμερα.
Σε ένα από τα επεισόδια του τελευταίου κύκλου, (συγκεκριμένα στο 4ο) παρουσιάζεται μία συσκευή η οποία φροντίζει να σου βρει ταίρι. “Ωραία” θα πεις “έχουμε και στην πραγματικότητα τέτοιες εφαρμογές”. Εκτός όμως από αυτό, η εφαρμογή έδινε και το χρονικό διάστημα που θα κρατήσει η σχέση αυτή, ΠΡΙΝ ακόμα ξεκινήσει. Ακούγεται τρομαχτικό; Είναι λίγο αν το καλοσκεφτείς, αλλά από την άλλη αν ξέρεις πότε κάτι θα τελειώσει μπορείς και προγραμματίσεις κάποια πράγματα. Ίσως η σχέση να κυλούσε διαφορετικά αν ήξερες από την αρχή το τέλος της.
Ε λοιπόν, σαν να έχει βγει από επεισόδιο του Black Mirror είναι και ο νέος αλγόριθμος που δημιούργησαν τα παιδιά εκεί στο πανεπιστήμιο του Stanford. Γιατί το λέω αυτό; Σύμφωνα με το paper που δημοσιεύτηκε, οι επιστήμονες του Stanford κατάφεραν να εκπαιδεύσουν έναν αλγόριθμο τεχνητής νοημοσύνης, ο οποίος θα μπορεί να υπολογίζει με εκπληκτική ακρίβεια πότε κάποιος θα πεθάνει.
Όπως είναι λογικό, μιλάμε για φυσικά αίτια όταν κάποιος πάσχει από κάποια σοβαρή ασθένεια, και όχι από ατύχημα. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΕΝΤΙΟΥΜ, ΜΗΧΑΝΗ ΕΙΝΑΙ!
Οπότε, έχουμε και λέμε. Ο αλγόριθμος αυτός, έχει “μάθει” από περισσότερες από 2 εκατομμύρια περιπτώσεις και μπορεί να υπολογίζει με βάση τα μοτίβα, την πορεία της κατάστασης ενός ασθενή. Στη συνέχεια, βγάζει αποτελέσματα τα οποία μπορεί να έχουν ακόμα και 90% επιτυχία, αν η διάρκεια ζωής του ασθενή είναι λιγότερο από 12 μήνες.
Οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι κάτι τέτοιο θα βοηθήσει πολύ τους ασθενής που βρίσκονται σε τελικό στάδιο (και φυσικά και τις οικογένειές τους) έτσι ώστε να μπορέσουν να προγραμματίσουν τι θέλουν να κάνουν και πώς θέλουν να ζήσουν τους τελευταίους μήνες/εβδομάδες/ημέρες με τους αγαπημένους τους.
Το θέμα είναι, αν ήξερες ακριβώς πότε θα πεθάνει ένα αγαπημένο σου πρόσωπο, θα ένιωθες ότι θα μπορούσες να κάνεις κάτι διαφορετικό; Θα περνούσες ίσως περισσότερο ποιοτικό χρόνο μαζί του;
Πολλοί πιστεύουν ότι η άγνοια είναι χρυσός και δεν θα ήθελαν να μάθουν ούτε για τους ίδιους, ούτε για τους αγαπημένους τους. Πάντως, όσο στενάχωρο και να ήταν, πιστεύω θα ήθελα να ξέρω ώστε να έχω περάσει περισσότερο χρόνο μαζί με ανθρώπους που έφυγαν μόνοι τους ένα βράδυ, στο κρεβάτι κάποιου νοσοκομείου. Η άγνοια θυμάμαι τότε, δεν μας βοήθησε και πολύ, μιας και όλοι ξέραμε, κανείς όμως δεν ήθελε να το πιστέψει. Η αναβολή επίσκεψης ήταν το πιο εύκολο πράγμα, για να συνεχιστεί η καθημερινή ρουτίνα μας.
Το “δεν πρόλαβα σήμερα, θα περάσω αύριο” δεν θα ήταν δικαιολογία αν ήξερα ότι το αύριο δεν υπάρχει. Τι πιστεύεις; Κάτι τέτοιο θα βοηθούσε ή θα έκανε τα πράγματα χειρότερα;
Το Black Mirror, δεν απέχει και τόσο από τα πράγματα που συμβαίνουν σήμερα.
