6 φορές που η ΑΓΩΝΙΑ μας βάρεσε κατακόκκινο!

Τρως τα νύχια σου. Χτυπάς νευρικά (ή σε ρυθμό ντεσπασίτο) το πόδι σου. Αλλάζεις συνεχώς στάση σώματος και πολλές φορές αλλάζεις ακόμα και “γούρια”.

Γιατί συμβαίνουν όλα αυτά;;; Επειδή έχεις αγωνία, διάολε…

Αγωνία για ένα γκολ που περιμένεις να βάλει εδώ και ώρα η ομάδα σου (αλλά ο σέντερ φορ της δεν έχει κέφια), αγωνία για έναν δίσκο που περιμένεις πως και πως να κυκλοφορήσει (ναι αγοράζουμε ακόμα δίσκους, υπάρχει πρόβλημα;) και αγωνία για πολλές ακόμα (μικρο)καταστάσεις της καθημερινότητάς σου, που όμως μέσα σε μερικά κλάσματα του δευτερολέπτου είναι ικανές να σου αλλάξουν τη μέρα.

Εμείς, λοιπόν, βρήκαμε 6 καταστάσεις απ’ αυτές και είπαμε αναλύοντάς τες να σε γεμίσουμε λίγο ακόμα αγωνία.

Λέγε, αντέχεις τις συγκινήσεις;

Η αγωνία μέχρι να κυκλοφορήσει το αγαπημένο σου videogame

Αν είσαι κι εσύ καμενάκι με τα βιντεοπαιχνίδια, τότε θα μας καταλάβεις αμέσως. Η αγωνία μέχρι η εκάστοτε εταιρεία να ανακοινώσει την ημερομηνία κυκλοφορίας του αγαπημένου μας videogame στην χώρα μας είναι κάθε μα κάθε φορά τεράστια και αυτές οι ώρες-μέρες περνάνε πάρα πολύ δύσκολα.

Ωστόσο, όταν έρχεται η συσκευασία και βλέπουμε το εξώφυλλο και μυρίζουμε το παιχνίδι και το αγγίζουμε, ε να όπως και να το κάνουμε μια συγκίνηση η οποία δεν περιγράφεται με λόγια την έχουμε. Μας νιώθεις βρε;

Η αγωνία μέχρι να ανακοινωθούν τα αποτελέσματα

Πάμε λίγο πίσω τώρα και στα μαθητικά μας χρόνια. Παρένθεση: Αν είσαι μαθητής από την άλλη, θα μας καταλάβεις σε real time. Μιλάμε, ουσιαστικά, για την “φαγομάρα” που ‘χαμε μέχρι να βγουν τα αποτελέσματα των διαγωνισμάτων στο σχολείο και της εξεταστικής στο πανεπιστήμιο. Μια αγωνία για να δεις αν πέρασες τελικά το μάθημα ή αν θα το ξαναδώσεις τον Σεπτέμβρη.

Επιπλέον, η αγωνία κορυφωνόταν όσο άκουγες και την μουρμούρα των “δικών” σου. Μέχρι που στο τέλος έβγαινε η βαθμολογία, είχες κοπεί και αντίο… Μύκονο και Σαντορίνη!

Η αγωνία μέχρι να έρθει στο τραπέζι το “κυρίως”

Χαζεύεις το μενού. Σου ‘χει γυαλίσει άσχημα το κυρίως. Το παραγγέλνεις μαζί μ’ ένα ορεκτικό (της πλάκας), όμως το κυρίως αργεί. Κι επειδή το ορεκτικό το καταβρόχθισες πριν ακόμα προλάβει να το αφήσει ο σερβιτόρος απ’ τα χέρια του, τώρα περιμένεις το κυρίως. Και περιμένεις… περιμένεις… ώσπου τελικά έρχεται. Και σε πιάνει συγκίνηση. Και αγκαλιάζεις τον σερβιτόρο. Τον μάγειρα. Πεινάς. Πεινάς πολύ. Όρμα. Καλή σου όρεξη λοιπόν.

Η αγωνία μέχρι να ακούσεις το αγαπημένο σου κομμάτι σε λάιβ

Ω, ναι. Όλοι μας έχουμε υπάρξει (ή είμαστε ακόμα και σήμερα) “γκρούπις” και η συγκίνηση-ανατριχίλα που έχουμε, όταν το “δικό” μας συγκρότημα πει το αγαπημένο μας κομμάτι σε λάιβ δεν περιγράφεται με λόγια.

Να, δες, και τώρα που το γράφουμε η τρίχα είναι “κάγκελο” και τα δάκρυα έχουν ποτίσει τα μάτια μας.

Η αγωνία μετά το “Διαβάστηκε”

Γενικά το “Διαβάστηκε” στο Facebook είναι ό,τι χειρότερο έχει σκεφτεί ο κύριος Ζούκερμπεργκ και η παρέα του. Ξέρεις πολύ καλά σε τι αναφερόμαστε. Τα λεπτά απ’ το “Διαβάστηκε” κι έπειτα είναι πάντα ζόρικα και η αγωνία μας φτάνει στα κόκκινα! Στα κατακόκκινα λέμε!

Απάντησε μωρέ, τι σου ζητάμε; Δεν έχουμε αφήσει νύχι για νύχι για όρθιο.

Η αγωνία για την ισοφάριση ή ακόμα καλύτερα για την ολική ανατροπή

Φίλε ποδοσφαιρόφιλε και μπασκετόφιλε, μην κάνεις πώς δεν καταλαβαίνεις. Ένα γκολ στο ’90 ή ένα μπάζερ μπίτερ της ομάδας σου, είναι όλη σου η ζωή. Τι; Διαφωνείς; Άσε τα σάπια. Σε τα ‘μας;