Οι περισσότεροι, στα μέρη μας, πρώτη φορά ακούσαμε να αναφέρεται στη σκοτεινή όσο και τραγική ιστορία της Ρούλας Πισπιρίγκου. Αργότερα, με αφορμή το θάνατο του Μάθιου Πέρι, η κεταμίνη έγινε για τα καλά θέμα συζήτησης και ψαξίματος. Τι ήταν αυτό που σκότωσε τον «Τσάντλερ»; Όλοι θέλησαν να μάθουν.
Η απάντηση, από ιατρικής πλευράς, ήταν πως αυτή η ουσία κάνει θαύματα. Θεραπεύει τον πόνο, αποτρέπει αλκοολικούς και τοξικομανείς από το να «κυλήσουν», εμποδίζει επιληπτικές κρίσεις και κρίσεις άσθματος. Είναι επίσης ένα εξαιρετικό αναισθητικό για χειρουργικές επεμβάσεις. Ο τηλεοπτικός «Τσάντλερ», ωστόσο, την χρησιμοποιούσε για άλλο λόγο. Για τις αντικαταθλιπτικές της ιδιότητες. «Ένιωθα σαν να με χτυπάνε με ένα τεράστιο φτυάρι χαράς στο κεφάλι κάθε φορά που μου έκαναν ένεση», το είχε θέσει το πάλαι ποτέ «Φιλαράκι», άκρως παραστατικά.
Το μεγάλο κακό που έχει η κεταμίνη είναι πως είναι εξαιρετική εθιστική. Στη Μεγάλη Βρετανία ήδη ανησυχούν, πολύ μάλιστα. «Είναι πλέον εθνικό πρόβλημα», λένε οι ειδικοί βλέποντας πως ο εθισμός σε αυτήν αυξάνεται με αλματώδεις ρυθμούς. Τα νούμερα δείχνουν διπλασιασμό των ατόμων που αναζητούν θεραπεία με κεταμίνη μέσα σε μια 4ετία. Από 1.140 το 2019 είναι 2.211 σύμφωνα με την τελευταία μέτρηση. Η πανδημία του κορονοϊού και όλα όσα αυτά προκάλεσε στη ψυχολογία των νεαρών ανθρώπων, με την κοινωνική απομόνωση και τον φόβο που καλλιέργησε, θεωρείται κομβικής σημασίας για αυτήν την αύξηση.
Η κεταμίνη είναι εξαιρετικά εθιστική και ξεγελάει
Γιατροί, τόσο του NHS όσο και ιδιωτικών κλινικών, μεταφέρουν την ίδια εικόνα: Πως τους χτυπούν συχνά την πόρτα και να τους παρακαλούν να τους χορηγήσουν κεταμίνη. Κυρίως πρόκειται για άτομα που αντιμετωπίζουν ψυχολογικά προβλήματα και είναι νεαρής ηλικίας. Και οι οποίοι μόνο όταν είναι υπό την επήρεια της ουσίας, αισθάνονται καλά.
Οι ειδικοί περιγράφουν την κεταμίνη ως ένα «εξαιρετικό συναισθηματικό αναισθητικό», από «τα καλύτερα όπλα που έχουμε για την αντιμετώπιση ψυχικών τραυμάτων». Ο κόσμος ωστόσο δεν καταλαβαίνει πόσο επικίνδυνο ναρκωτικό είναι η κεταμίνη, πόσο εθιστική είναι. Και το επίσης κακό είναι πως με τη χρόνια χρήση, το φάρμακο αρχίζει να μην «πολυπιάνει» τον ασθενή. Οπότε ζητάει συνεχώς κι άλλο, όλο και περισσότερο.
Η κεταμίνη δεν είναι «καινούριο φρούτο», κυκλοφορεί από τα 90’s, «έπαιζε» στα rave party της εποχής. Αλλά μόλις πρόσφατα έγινε τόσο δημοφιλής. Με αυξητικές τάσεις. Δεν ήταν άλλωστε ποτέ «κοινωνικό ναρκωτικό» όπως για παράδειγμα η κοκαΐνη. Είναι για μοναχικούς ανθρώπους, κατά βάση, που θέλουν να απομονώνονται. Έλα όμως που αυτοί όλο και αυξάνονται…
Στην Ελλάδα, οι ειδικοί για εθισμούς στο ΚΕΘΕΑ αλλά και στις υπόλοιπες δομές που υπάρχουν στην χώρα, είναι πάντα εκεί για να βοηθήσουν.
