Το Facebook είναι μια διεθνής κοινότητα. Άνθρωποι έχουν εκεί μέσα από τη δουλειά τους, μέχρι και φωτογραφίες όπως τους γέννησε η μανούλα τους.
Κάθε μέρα οι πληροφορίες πάνε και έρχονται και μπορούν να σε ενθουσιάσουν, να είναι αδιάφορες ή και να σε σε κάνουν να κόψεις τα νύχια των ποδιών σου, με το στόμα σου. Γιατί είναι ωραίο να βλέπεις ένα status και να λες “καλή φάση, θα κάνω και ένα like”, αλλά τα υπόλοιπα; Γιατί να τα υποστούμε; Και γιατί οι χρήστες που τα ανεβάζουν, είναι τόσο ανεύθυνοι και αδιαφορούν για τη ψυχική μας υγεία;
Ορίστε μερικά από τα εκνευριστικότερα status που μπορώ να σκεφτώ.
Τσιτάτα από συγγραφείς, ποιητές, κ.τ.λ.
Το πιο ευρέως διαδεδομένο είδος ποσταρισμάτων. Πριν λίγες μέρες μπήκε Δεκέμβρης και έγινε χαμός με το “Σβησμένα φώτα και αναμμένους ανθρώπους” του Μπουκόσφκι. Το είδα κυριολεκτικά στα μισά προφίλ, ανεξαρτήτως φύλου εννοείται.
Καταρχάς, ΔΕΝ το έχει γράψει ο Μπουκόφσκι. Λυπάμαι. Επιπλέον, τι παθαίνετε με τα τσιτάτα; Το να εκφράζεσαι με ποιητικά ή πολιτικά αποφθέγματα και να νομίζεις πως είσαι ψαγμένος, είναι τόσο βασικό, όσο το να πιστεύεις ότι έγινες άντρας επειδή έβαλες γραβάτα ή γυναίκα, επειδή φόρεσες γόβες. My sweet sixteen, δηλαδή.
Furthermore, το να παίρνεις μια πρόταση από όλο το έργο ενός ποιητή και να τον υποβαθμίζεις σε σύνθημα, είναι αθώο, αλλά κατα βάση επικίνδυνο. Εσύ μπορεί να το κάνεις από αγάπη, αλλά ο Χίτλερ το έκανε με τον Νίτσε, από ανάγκη.
Δόξα και τιμή στη σατιρική σελίδα για τον Ελύτη. Την κατεβάσανε γιατί νομίζανε πως κοροϊδεύει τον ποιητή, ενώ κορόιδευε όλη αυτή την κουλτούρα βιομηχανοποιημένης αισθητικής που το μόνο που κάνει, είναι να υποτιμάει την ίδια την τέχνη.
Φαγητά (κυρίως από άντρες άνω των 35)
Υπάρχουν δύο ειδών άντρες. Αυτοί που πρήζουν μπάλες πριν τα 35 και αυτοί που πρήζουν μπάλες, μετά τα 35.
Στην πρώτη κατηγορία είμαστε οι άντρες πριν τα 35, που πετάμε την αποψάρα μας για διάφορα θέματα (καλή ώρα). Πολιτική, αθλητισμός, κοινωνία, γεωγραφία, τέχνη, σχέσεις. Γενικά, ό,τι σκεφτόμαστε, νομίζουμε πως είναι άξιο να μπει στη σφαίρα της δημόσιας συζήτησης.
Στη δεύτερη κατηγορία, έχουμε τους άντρες μετά τα 35. Αυτοί έχουν αποφασίσει πως ο κόσμος έχει χορτάσει με τη σοφία τους. Οπότε, περνάνε στο στάδιο που ποστάρουν τα φαγητά που μαγειρεύουν.
Ρε φίλε σταμάτα. Κάνε κάτι άλλο. Δεν μας ενδιαφέρει καθόλου η ικανότητα σου να κάνεις πάπια αλλά οράντζ, εκτός και αν είσαι σεφ. Αν είσαι ένας ράντομ καλλιτέχνης ή ένας ράντομ γουατέβερ-επάγγελμα, τι θα κάνεις στα 80 σου, για να τραβήξεις προσοχή;
Θα μας δείχνεις φώτο από τις αξονικές σου;
Κλεμμένα αστεία
Unisex βλακεία. Ό,τι αστείο παίζει από Twitter ή από Facebook θα το δεις σε προφίλ Soula Zouzouna ή Stelaras Gate7895 ή σε Group asteiatoras και τέτοια.
Αυτό δεν είναι κακό, εννοείται. Το κακό είναι πως δεν βάζουν ποιος το έγραψε. Ρε φίλε/φίλη, μην το κλέβεις.
Όταν όλο σου το προφίλ έχει μόνο βίντεο με αυτοκίνητα και τσαμπουκάδες οπαδών ή με share από εταιρίες καλλυντικών, καταλαβαίνεις πως ΔΕΝ παίζει να πιστέψουμε πως το έχεις γράψει εσύ ε; Άλλος το έγραψε και μάλλον παίζει να είναι η δουλειά του.
Μην κλέβεις, κάνε share ή γράψε από που το πήρες. Ευχαριστώ.
Κακοποιημένα ζωάκια
Ένας γιδοβοσκός στην Ηλεία κρέμασε σκυλάκι και του έβαλε φωτιά.
Μη δείξεις τον γιδοβοσκό, δείξε το σκυλάκι. Όλοι μας θέλουμε να το δούμε και να ξεράσουμε μέχρι και από τα αυτιά. Γιατί αν είναι να ποστάρεις κάτι, να το κάνεις με επίκληση στο συναίσθημα για να πάρεις like μπας και τσιμπήσεις και καμιά διαφημισούλα για το group σου.
Φιλόζωοι του κώλου.
Αυτοαναφορικά συνθήματα σε τοίχους
Μπορείς να το δεις σε πολλές παραλλαγές. “Γιατί μωρό μου εγώ είμαι Κερκυραία..”, “Μη μπλέξεις με Θεσσαλονικιά”, “Κατουράω όρθια” κτλ.
Γενικά όλες είναι famme fatale και όλοι κλαίνε για αυτές και μπορούν να κλείσουν πολλά σπίτια άμα θέλουν. Σιγά βρε Σάρον Στόουν των Βαλκανίων, μας πήρες παραμάζωμα.
Επίσης, συχνό και το “Για έναν Νίκο γίνονται όλα” ή “Για έναν ψηλό με μούσια”. Ναι τι να σου πω, δάκρυσε το πανελλήνιο. Μεσίστιες οι σημαίες στη Βουλή.
Stop Kondylomata
Μαλάκα μου, τι παίζει με αυτό και γιατί το βλέπω κάθε πρωί με τον καφέ;
