Τόσο σπάνιο, τόσο πολύτιμο. Ελάχιστοι το έχουν ακούσει, οι περισσότεροι εξ αυτών τον περασμένο Ιούνιο σε μια έκθεση στην Αυστραλία με αυστηρά ελεγχόμενη και περιορισμένη αριθμητικά πρόσβαση. To περίφημο «Once Upon a Time in Shaolin», το μουσικό άλμπουμ που ηχογραφούσαν κρυφά οι Wu-Tang Clan για έξι χρόνια (2006-13), σχεδιάστηκε για να είναι ένα έργο τέχνης. Φυλάσσεται σε ένα περίτεχνο ασημένιο κουτί και υπάρχει μόνο ένα αντίτυπο όλο κι όλο, σε μορφή διπλού CD.
Περιλαμβάνει ένα χειροποίητο σκαλισμένο κουτί από νίκελ και ένα δερματόδετο χειρόγραφο που περιέχει στίχους, πιστοποιητικό γνησιότητας, καθώς και τον νομικό όρο ότι όποιος το έχει στην κατοχή του δεν μπορεί να κυκλοφορήσει τα 31 τραγούδια για 88 χρόνια. Ως το 2103 δηλαδή, δεδομένου πως το άλμπουμ απέκτησε πρώτη φορά ιδιοκτήτη το 2015.
Τον Μάρτιν Σκρέλι. Γνωστός και ως Pharma Bro, θεωρείται ένας από τους πιο μισητούς ανθρώπους στην Αμερική, σύμβολο της απληστίας της Wall Street. Διαχειριστής αμοιβαίων κεφαλαίων και πρώην CEO φαρμακευτικής εταιρείας έδωσε 2 εκατ. δολάρια για να αποκτήσει το πολύτιμο κομμάτι.
Μην φανταστείτε κάναν μέγα λάτρη της τέχνης ή κάτι τέτοιο. Μούρη ήθελε να πουλήσει. Να δείξει πως είναι κάποιος, πως έχει λεφτά και μπορεί να κάνει ό,τι θέλει. Ήταν ταμάμ με τον αλαζονικό χαρακτήρα του, την επιδειξιομανία του. Θρυλείται πως υπάρχει βίντεο που τον δείχνει να παίζει στους καλεσμένου του σε πάρτι, αποσπάσματα του άλμπουμ για να γιορτάσει την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ στην προεδρία των ΗΠΑ το 2016.
Ο βήχας του κόπηκε (;) λίγα χρόνια αργότερα. Όταν καταδικάστηκε σε κάθειρξη επτά ετών για απάτη από ομοσπονδιακό δικαστήριο των ΗΠΑ. Ως εκ τούτου, του δημεύτηκε μεγάλο μέρος της περιουσίας, μέρος αυτής ήταν και το «Once Upon a Time in Shaolin». Το οποίο κατασχέθηκε από τις αρχές. Και κατέληξε, το 2021, αντί 4,75 εκατ. δολαρίων στην κολεκτίβα ψηφιακής τέχνης Pleasr.
Wu–Tang Clan: Το δικαστήριο δικαίωσε εμφατικά τους νέους ιδιοκτήτες του ιστορικού CD
Το story πάντως δεν τελειώνει εκεί. Ο Σκρέλι, αδιόρθωτος, συνέχισε να κομπάζει δεξιά – αριστερά πως είχε δημιουργήσει ψηφιακά αντίτυπα του CD. Οι νέοι ιδιοκτήτες συνεπώς του έκαναν μήνυση με την κατηγορία πως είχε παραβιάσει τους όρους της συμφωνίας τους, που ρητώς προστάτευε τη σπανιότητα του ενός και μόνο αντιτύπου.
Και να που τώρα ήρθε νέο πατατράκ για το πάλαι ποτέ golden boy της Big Pharma. Από το δικαστήριο του ζητήθηκε ρητώς να επιστρέψει τυχόν αντίγραφα του άλμπουμ των Wu-Tang Clan και του απαγορεύθηκε να στριμάρει το οτιδήποτε από το μουσικό υλικό στο διαδίκτυο. Καλείται επίσης να ονοματίσει όσους τυχόν έχει δώσει υλικό από το άλμπουμ ως τις 30 Σεπτεμβρίου καθώς και να επιστρέψει τυχόν εισόδημα που απέκτησε από αυτήν του τη δραστηριότητα.
Είναι μια πρακτική νομική νίκη σαφώς, αλλά έχει και ηθικής τάξης χαρακτήρα. Στο πνεύμα του τι εκφράζει αυτό το άλμπουμ. Του λόγου που δημιουργήθηκε από τους Wu-Tang Clan. Ήταν, γαρ, εξ αρχής μια ξεκάθαρη καλλιτεχνική δήλωση από μια θρυλική στις τάξεις του χιπ χοπ κολεκτίβα. Ήθελαν με αυτόν τον τρόπο να στηλιτεύσουν το πρόβλημα της πειρατείας στον καιρό του streaming, να αναδείξουν την αξία της μουσικής. Καταπώς το είχαν θέσει τότε «θελήσαμε να ακολουθήσουμε μια προσέγγιση αναγεννησιακού στυλ 400 ετών στη μουσική, προσφέροντας την ως προϊόν παραγγελίας».
Το ότι ένα τέτοιο άλμπουμ βρέθηκε, έστω για λίγο, στα χέρια ενός τύπου όπως ο Μάρτιν Σκρέλι ήταν σαφώς ένα λάθος της ιστορίας. Που με κάποιο τρόπο πάντως διορθώθηκε. Κάτι είναι και αυτό και χαλάλι που θα χρειαστεί να κάνουμε… υπομονή ως το 2103 για να ακουστεί ευρέως και χωρίς όρους το σπανιότερο μουσικό άλμπουμ στον πλανήτη.
