Το σκέφτεσαι, προσπαθείς να το διανοηθείς (δεν γίνεται) και τον λυπάται η ψυχή σου. Έμεινε 48 χρόνια, 1 μήνα και 18 ημέρες στη φυλακή για κάτι που δεν είχε κάνει ποτέ. Όλη του η ζωή δηλαδή πήγε στράφι χωρίς να φταίει σε τίποτα, από ένα λάθος – και το οποίο μάλιστα κάθε άλλο παρά ακούσιο ήταν. Υπάρχει μεγαλύτερο κρίμα και άδικο από αυτό που έλαχε στον Γκλιν Σίμονς;
Θα μπορούσε πάντως να ‘ταν και ακόμη χειρότερο. Αρχικά η πολιτεία της Οκλαχόμα τον είχε καταδικάσει σε θάνατο. Το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ, το 1977, μετέτρεψε την ποινή σε ισόβια κάθειρξη. Παραμένει η ουσία. Ο Γκλιν Σίμονς ήταν αθώος. Και μόλις τον Ιούλιο του 2023 αυτό αναγνωρίστηκε και επίσημα από το αμερικανικό κράτος. Για την πιο μακρά άδικη καταδίκη στην ιστορία των ΗΠΑ.
Γκλιν Σίμονς: Εκατομμυριούχος ναι, και τι με αυτό;
Το τελευταίο (;) κεφάλαιο της ιστορίας γράφτηκε την περασμένη εβδομάδα, όταν στον Γκλιν Σίμονς επιδικάστηκε αποζημίωση ύψους 7,15 εκατ. δολαρίων γι’ όλο αυτό το διάστημα που πέρασε πίσω από τα σίδερα. Συμφώνησε επίσης να αποσύρει την αγωγή που έχει καταθέσει εναντίον της πόλης του Έντμοντ καθώς και του συνταξιούχου ντετέκτιβ Αντόνιο Ντέιβιντ Γκάρετ, που είχε διεξάγει την έρευνα που οδήγησε στην καταδίκη του. Ο νομικός συμβιβασμός επιτεύχθηκε δίχως η πόλη να παραδεχτεί την όποια ευθύνη.
Σημειωτέων πως πέρυσι ο Γκλιν Σίμονς είχε λάβει ακόμα 175 χιλ. δολάρια από την Πολιτεία της Οκλαχόμα, είχε κάνει αγωγή και εναντίον της. Αυτό ήταν το ανώτερο δυνατό χρηματικά ποσό που μπορούσε να του επιδικαστεί σύμφωνα με τους νόμους που ισχύουν εκεί.
«Αυτά τα λεφτά είναι τίποτα. Πλήρωσαν περισσότερα για να με κρατήσουν τόσα χρόνια στη φυλακή. Είναι κοροϊδία. Δεν είμαι αγνώμων και σίγουρα τα χρειάζομαι τα χρήματα αυτά. Αλλά αν κάνεις τα μαθηματικά, και τα μαθηματικά είναι η μόνη αγνή γλώσσα, δεν βγάζει καμία λογική. Αν ένα και ένα δεν κάνει δύο, δεν μπορεί προφανώς να είναι σωστό», είχε πει τότε. Με μια σοφία στα λόγια του, μια ταπεινότητα και μια απλότητα, που δεν μπορεί παρά να σε εντυπωσιάσει.
Η μία ανάγνωση είναι πως αυτή τη στιγμή είναι πλούσιος. Η άλλη πως έχασε 17.568 μέρες από τη ζωή του, έγκλειστος. Αν κάνεις ξανά τις πράξεις, πήρε αποζημίωση 417 δολάρια για κάθε μέρα που πέρασε στη φυλακή. Τόσο κυνικό, τόσο εξοργιστικό…
Καταπώς καλά ξέρουμε δεν είναι όλα χρήματα. Αυτά που έχασε, αυτά που δυνητικά δεν έζησε, είναι ανεκτίμητης αξίας. Την ελευθερία του. Τη δυνατότητα να κάνει ό,τι αυτός αγαπά και θέλει. Μπαίνει σε αυτό τιμή; Προφανώς και όχι. Ο Σίμονς ήταν 22 ετών όταν φυλακίστηκε. Είναι 71 σήμερα και άρρωστος, παλεύει με τον καρκίνο. Ο χρόνος που έχασε δεν γυρίζει πίσω. Πώς να αποτιμηθούν όλα όσα στερήθηκε αδίκως, η οργή και η αγωνία που ένιωθε όλα αυτά τα χρόνια που ήταν μέσα για κάτι που δεν έκανε ποτέ;
Πώς βρέθηκε στη φυλακή – Τα κατασκευασμένα στοιχεία και μια εξοργιστική αλήθεια
Σαν σε ταινία γυρνάνε συνεχώς στο μυαλό του οι στιγμές του 1974. Όταν και καταδικάστηκε για τη δολοφονία της 30χρονης Κάρολιν Σου Ρότζερς σε μια κάβα στο Έντμοντ. Μια απόφαση που το δικαστήριο πήρε παρότι δεν υπήρχε καμία απόδειξη πως ο Γκλιν Σίμονς ήταν εκεί τη στιγμή του εγκλήματος, παρόλο που δεκάδες μάρτυρες επέμεναν πως ο φερόμενος ως δράστης βρισκόταν στη Λουιζιάνα τη μέρα που συνέβη το κακό.
Βασικά το μόνο του «έγκλημα» ήταν το μαύρο χρώμα του δέρματός του. Αυτό οδήγησε στην καταδίκη του, μαζί με το ότι το θύμα ήταν μια λευκή γυναίκα. Η αστυνομία βασίστηκε στη μαρτυρία μιας 18χρονης, η οποία τραυματίστηκε κατά τη διάρκεια της ληστείας. Όταν συνήλθε, είπε στις αρχές πως δεν θυμόταν πολλά και πως είχε δει τους δράστες ελάχιστα. Είναι χαρακτηριστικό πως μόλις κλήθηκε να διαλέξει ποιος ήταν ο ένοχος ανάμεσα στους πιθανούς ύποπτους που της επέδειξαν, υπέπεσε σε αντιφάσεις. Κάτι που οι αστυνομικοί απέκρυψαν εσκεμμένα στο δικαστήριο όπως και τα στοιχεία που επιβεβαίωναν το άλλοθι του Σίμονς. Ήταν όλο ένα σκόπιμο λάθος, καμία δικαστική πλάνη δεν υπήρξε. Ήθελαν να τον βγάλουν ένοχο. Επειδή έψαχναν ένα νεαρό μαύρο να του φορτώσουν τα πάντα και να κλείσουν την υπόθεση. Τόσος ρατσισμός, τέτοιο μίσος…
Η αλήθεια ήρθε στο φως πολλά χρόνια αργότερα χάρη σε έναν ιδιωτικό ντετέκτιβ που ήρθε σε επαφή μαζί του ο Σίμονς. Ποτέ δεν παράτησε την ελπίδα να καθαρίσει το όνομά του. Δικαιώθηκε, αλλά πώς να πεις πως τελικά νίκησε; Όλα αυτά που έχασε, 50 χρόνια στη φυλακή, δεν θα τα πάρει ποτέ ξανά. Μπορούμε όμως να μιλήσουμε για ηθική ικανοποίηση. Για ένα ζήτημα τιμής και υπερηφάνειας. Είναι κι αυτό κάτι, μάλλον…
Ο Γκλιν Σίμονς δεν αφήνει το θυμό, την οργή και την πίκρα να τον δηλητηριάσουν τώρα που επιτέλους είναι ελεύθερος. Και όπως το είχε πει σε συνέντευξή του στο BBC ««Απολαμβάνω τα απλά πράγματα, όπως το να βλέπεις τις εποχές να αλλάζουν. Αυτά δεν μπορείς να τα δεις στη φυλακή. Δεν μπορείς να τα απολαύσεις. Είναι συναρπαστικό». Τα προηγούμενα Χριστούγεννα τα πέρασε με τον γιο του, τα τρία εγγόνια και τα επτά δισέγγονά του. «Ήταν όμορφα. Ο,τι κάναμε ήταν για πρώτη φορά», είπε, πριν σταθεί στο πόσο ευγνώμων ήταν που αξιώθηκε να ζήσει κάτι τέτοιο. Πραγματικά απίστευτο πως μετά από τόση αδικία δεν έχασε τον εαυτό του, τις αξίες του. Και αξιοθαύμαστο.
