5 διάσημοι Έλληνες μας περιγράφουν τις μεταθανάτιες εμπειρίες τους

Που πάμε όταν πεθαίνουμε; Υπάρχει ή όχι, μετά θάνατον ζωή; Και αν υπάρχει, πόσο πάει ένα διαμέρισμα στο κέντρο;

Μερικοί επιστήμονες προσπαθώντας να βρούνε απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα ασχολήθηκαν με τις μεταθανάτιες εμπειρίες.

Κατέληξαν σε ένα πολύ ενδιαφέρον συμπέρασμα, ότι η μεταθανάτια εμπειρία ενός ανθρώπου εξαρτάται ευθέως από το υποσυνείδητό του.

Το υποσυνείδητο, σύμφωνα με τα λεγόμενά των επιστημόνων είναι πολύ ισχυρό, έτσι αν σε κάποιο παιδί, ο πατέρας του έλεγε πως όταν πεθάνει θα δει τον Ιησού, το πιο πιθανό είναι πως εάν πράγματι το παιδί βρεθεί κλινικά νεκρό και επανέλθει, να πει στον πατέρα του πόσο δίκιο είχε, αφού πράγματι είδε τον Ιησού.

Με βάση αυτό το δεδομένο τολμάμε εδώ στο Προβοκατέρ να σκεφτούμε τι μεταθανάτιες εμπειρίες θα μπορούσαν να έχουν διάσημοι Έλληνες, αν ήταν για λίγο κλινικά νεκροί.

(φτου-φτου, μακάρι να είναι γεροί οι άνθρωποι, χιούμορ κάνουμε, το υποσυνείδητο τους σατιρίζουμε και όχι το θάνατό τους, μην αρχίσετε τα καντήλια, ξεκολλάτε λίγο το μυαλό σας, άϊντε)

Μιλτιάδης Πασχαλίδης

– Κύριε Πασχαλίδη, πως είχατε αυτή την μεταθανάτια εμπειρία;

– Πήγα στην Πάολα

– Και;

– Στο πρώτο ρεφραίν ένιωσα μια αδιαθεσία και νόμιζα ότι θα πεθάνω. Έχασα τις αισθήσεις μου και για λίγα λεπτά δεν είχα σφυγμό αλλά ευτυχώς ο κιθαρίστας της Πάολα είναι φίλος μου και ήρθε και μου έπαιξε λίγο Μάλαμα και συνήλθα.

– Ακούγεται τρομακτικό

– Να πηγαίνεις στην Πάολα;

– Να σου παίζουν Μάλαμα πάνω από το αυτί. Μπορείτε να μας πείτε με δυο λόγια τι είδατε;

– Ναι φυσικά. Είδα ένα φωτεινό μονοπάτι και το ακολούθησα. Μπροστά μου ήταν μια μορφή, που με φώναζε κοντά της.

– Τι έλεγε;

– Έλα Μίλτο, έλα. Εγώ ακολουθούσα σαν υπνωτισμένος και γαλήνιος. Σε κάποια στιγμή βγήκαμε σε ένα ξέφωτο με πάρα πολύ κόσμο. Μόλις το είδα κατάλαβα ότι ήταν το φεστιβάλ της ΚΝΕ.

– Αυτός που σας έλεγε έλα ποιος ήταν;

– Ο Κουτσούμπας.

– Και σας έλεγε έλα;

– Ναι κάθε χρόνο μου λέει έλα στο φεστιβάλ. Με έχει πρήξει. Μέχρι και στον ύπνο μου τον βλέπω.

– Σας ευχαριστώ.

Κωνσταντίνος Πλεύρης

– Κύριε Πλεύρη εσείς είστε κακό σκυλί, πως φτάσατε να έχετε μεταθανάτια εμπειρία;

– Ήταν κάτι τρομακτικό. Βοήθησα στον δρόμο μια Τσιγγάνα.

– Πως τη βοηθήσατε;

– Μου είπε πεινάω και εγώ ένιωσα μια σιχαμάρα κατευθείαν αλλά έτσι πως είχε το παιδί στην αγκαλιά κάτι μου έκανε και της έδωσα 50 ευρώ. Με το που γύρισα στο γραφείο είχα νεκροφάνεια.

– Απίστευτο. Ούτε στον εχθρό σας. Θέλετε όμως να μας μιλήσετε για το τι νιώσατε, όσο ήσασταν κλινικά νεκρός;

– Όταν έκλεισα τα μάτια μου είδα το Ράιχσταγκ. Ήτανε βομβαρδισμένο, γύρω παντού φωτιές. Νομίζω ήταν λίγο πριν μπούνε οι Σοβιετικοί. Με κρατούσε ο Αδόλφος από το χέρι και μου έλεγε πόσο όμορφη είμαι.

– Είδατε ότι ήσασταν η Εύα Μπράουν;

– Ναι.

– Μετά τι έγινε;

– Αυτός έβγαλε ένα περίστροφο και ένα μπιτόνι βενζίνη. Ήμασταν στο πίσω μέρος της Καγκελαρίας.

– Εσείς πως νιώθατε;

– Όνειρο ζωής. Έκλαιγα από συγκίνηση.

– Μετά;

– Ετοιμάστηκε να αυτοκτονήσει. Αλλά του κράτησα το χέρι και του ειπα “πρώτα φίλα με. Φίλα με δυνατά, σαν να το εννοείς”.

– Και σας φίλησε;

– Ναι.

– Και μετά πέθανε;

– Ναι. Αλλά η γεύση του έμεινε ακόμα στα χείλη μου.

– ΙΟΥ ΜΩΡΕ.

Μαρία Φαραντούρη

– Κυρία Φαραντούρη τιμή μου που σας μιλάω.

– Χαρά μου, σας ευχαριστώ.

– Πώς φτάσατε κοντά στη μεταθανάτια εμπειρία;

– Έβαλα να ακούσω ξανά τα “18 Λιανοτράγουδα της Πικρής Πατρίδας” και έχασα τις αισθήσεις μου από τη μιζέρια της λέξης “Λιανοτράγουδα”.

– Απαίσια λέξη.

– Συμφωνώ. Μα φαντάζεστε, να βγάλει δίσκο κάποιος και τα τραγούδια να τα λέει λιανοτράγουδα; Καλά που δεν έπαθα κάτι χειρότερο.

– Ευτυχώς για μας σωθήκατε, μπορείτε να μας πείτε τι είδατε;

– Είδα τον σύζυγό μου τον Τηλέμαχο Χυτήρη να φιλιέται με τον Αντρέα Παπανδρέου.

– Απίστευτο.

– Εμένα ο άντρας μου έγραφε ποιήματα και πάντα τα έδειχνε στον Αντρέα πρώτα και μετά σε μένα. Ζήλευα αφόρητα.

– Αλήθεια λέτε;

– Όποτε ερχόταν σπίτι ο Αντρέας πάντα κλεινόντουσαν στο δωμάτιο και του διάβαζε με τις ώρες.

– Εμένα δε μου ακούγεται περίεργο.

– Ε, η γυναικεία φαντασία καλπάζει όμως.

– Τελικά πως νιώσατε που το είδατε αυτό;

– Μια χαρά, μπορώ να πω ότι μου άρεσε.

– Νιώσατε ηδονή;

– Καλύτερα να σταματήσουμε εδώ.

– Σας ευχαριστω.

Έλένη Γλύκατζη Αρβελέρ

– Κυρία Αρβελέρ είστε μια από τις πιο σπουδαίες Ελληνίδες εν ζωή.

– Σας ευχαριστώ.

– Πώς είχατε αυτή την εμπειρία;

– Τι να σας πω. Έβλεπα στην τηλεόραση τον Κυριάκο τον Μητσοτάκη και λέω “τι έξυπνος αυτός ο γιός του Κώστα”. Και ο πατέρας του καλός ήταν, αλλά τον βάραινε η αποστασία του 1965.

– Εκεί σας ήρθε;

– Ναι. Με το που είπα ότι είναι “έξυπνος” έσβησαν όλα.

– Μα και εσείς τι έξυπνος; αυτός είναι πιο χαζός και από σαλάμι. Τι είδατε όμως, μπορείτε να μας το περιγράψετε;

– Αααααχ είδα την Κωνσταντινούπολη στην ακμή της. Επί εποχής Ιουστινιανού. Ήμουνα στην Αγία Σοφία και ο Χριστός πάνω από το κεφάλι μας, να μας χαμογελάει.

– Τελικά λέτε να υπάρχει;

– Σαφέστατα.

– Τι έγινε μετά;

– Ξαφνικά εκεί που μας χαμογελούσε ο Κύριος Ιησούς Χριστός Σωτήρας, φάνηκε να θυμώνει μόλις είδε τον Ιουστινιανό.

– Γιατί;

– Δεν ξέρω, με το που τον αντίκρυσε άρχισε να σκοτεινιάζει, να βροντάει και ορδές Οθωμανών, μπήκαν στη Βασιλεύουσα.

– Πως έγινε αυτό;

– Δεν ξέρω σας λέω.

– Με ποιόν έμοιαζε ο Ιουστινιανός;

– Με τον Κυριάκο, ίδιοι.

– Αφήστε καταλάβαμε.

Κωνσταντίνος Καρατζαφέρης