Ο Αύγουστος Κορτώ μόλις έδωσε την πιο πληρωμένη απάντηση στο σεξισμό και στο μισογυνισμό ορισμένων

Πιθανόν να το πήρε κάπου το μάτι σας. Παίζει πολύ η φωτογραφία τελευταία στα social media. Συνοδεία ενός χοντροκομμένου, αναχρονιστικού και κακεντρεχούς «χιούμορ» για μια κυρία που διαβάζει το βιβλίο «Το σεξ και πώς να το αποφύγετε» του Αύγουστου Κορτώ ενώ βρίσκεται στην ξαπλώστρα μιας παραλίας. Επειδή η εν λόγω κυρία δεν πληροί τα «σέξι» κριτήρια όπως τα έχουν σε κουτάκια ορισμένοι στο μυαλό τους…

Ο Έλληνας συγγραφέας έσπευσε να βάλει τα πράγματα στη θέση τους. Ζητώντας συγνώμη, αν και ο ίδιος προφανώς δεν φταίει στο παραμικρό, από την αναγνώστρια του για τον «ωμό κανιβαλισμό» και την «καφρίλα» που βιώνει διαδικτυακά. Για τα βιτριολικά σχόλια άλλων. Για το ότι δημοσιεύτηκε μια προσωπική της στιγμή χωρίς τη θέλησή της.

Δεν αναπαράγουμε τη φωτό, παρότι όπως είπαμε, έχει κυκλοφορήσει πολύ. Συντασσόμαστε μέχρι τελείας με τα λόγια του Αύγουστου Κορτώ, όπως τα έγραψε στο Facebook. Μια γενναία αντίδραση στον σεξισμό και στο μισογυνισμό που δυστυχώς συνεχίζει να υπάρχει σε μεγάλες ποσότητες εκεί έξω.

Αύγουστος Κορτώ: Αναλυτικά η ανάρτησή του:

«Μια ειλικρινής, ολόψυχη συγγνώμη.

Τις τελευταίες μέρες, μια φωτογραφία έχει γίνει βάιραλ, κι αναρτάται αβέρτα σε διάφορες σελίδες του Facebook, όπου βασιλεύει ο χαβαλές, και συχνά η καφρίλα, κι ο ωμός κανιβαλισμός.

Στη φωτογραφία – που δεν ξέρω καν αν τραβήχτηκε εν γνώσει της εικονιζόμενης – μια γυναίκα διαβάζει το τελευταίο μου βιβλίο. Το πρόσωπό της δεν φαίνεται, μόνο το σώμα της στην ξαπλώστρα κάποιας παραλίας.

Είναι μεγάλη χαρά να βλέπεις ότι σε διαβάζουν πλάι στη θάλασσα, ότι οι ιστορίες σου ανταγωνίζονται, έστω για ένα νωχελικό μισάωρο, τα θέλγητρα του καλοκαιριού, όμως στην προκειμένη περίπτωση η χαρά έδωσε γρήγορα τη θέση της στον θυμό και την ντροπή.

Γιατί, με αφορμή τον τίτλο του βιβλίου μου, κάτω απ’ τη φωτογραφία ξεχύνονται πλήθος σεξιστικά και μισογυνικά σχόλια, ως καλαμπούρια ή εξυπνάδες – και καλά – και κάθε φορά που κάποιος μου στέλνει άλλη μια αναδημοσίευση της φωτό, δεν ξέρω πού να κρυφτώ, και πώς να ζητήσω συγγνώμη απ’ τη γυναίκα που με τίμησε με την αναγνωστική της αφοσίωση, κι έγινε έρμαιο μικροπρέπειας και ψυχικής ασχήμιας.

Όποια κι αν είναι, απολογούμαι με όλη μου την ψυχή αν το βιβλίο μου έγινε αφορμή να πικραθεί έστω και για μια στιγμή.

Δεν είναι δύσκολο να γίνουμε ανθρώπινοι: αρκεί να σκεφτούμε τον εαυτό μας στη θέση του άλλου, και να φανταστούμε πώς η καρδιά του μπορεί να πληγωθεί σαν και τη δική μας».