Παρασκευή βράδυ κλειδώθηκα έξω από το σπίτι. Ήθελα να πάρω κάτι από το περίπτερο και με το που βγήκα από το σπίτι, συνειδητοποίησα, ότι είχα ξεχάσει τα κλειδιά μου μέσα.
Για κάποιο ηλίθιο λόγο ο εαυτός μου σιωπηλά και χωρίς να με ενημερώσει, αποφάσισε ότι αν φύγω από το σπίτι, δεν χρειάζεται να ξαναγυρίσω.
Ότι την ώρα που έβαζα μπουφάν μου είπε:
“Τσάκαλε μια που πας περίπτερο, δες και για σπίτι”
Όπως και να έχει το να κλειδώνεσαι απ’ έξω είναι δύσκολο αλλά πρέπει να το αποδεχτείς.
Τα 5 στάδια αποδοχής όταν έχεις κλειδωθεί απέξω :
Συνειδητοποίηση : πολύ σημαντική στιγμή. Όσο πιο σύντομα καταλάβεις ότι έχεις ξεχάσει τα κλειδιά σου, τόσο πιο πολύ εκνευρίζεσαι.
Εγώ το συνειδητοποίησα την στιγμή που έκλεινα την πόρτα. Την τράβηξα και σε 2 δευτερόλεπτα, μέχρι να ακουστεί το “μπαμ” , θυμήθηκα ότι δεν πήρα κλειδιά.
Καμιά φορά, κλείνεις μια πόρτα και καταλαβαίνεις τι άνθρωπος είσαι.
ΔΕΝ ΠΗΡΑ ΚΛΕΙΔΙΑ
“μπάμ”
ΕΙΜΑΙ ΜΑΛΑΚΑΣ. ΜΕ ΑΚΟΥΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΝΑ ΜΟΥ ΠΑΡΕΙ ΤΗΝ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΟΥ;
Άρνηση : Φυσικά όταν κλειδώνεσαι απ’ έξω το πρώτο πράγμα που κάνεις είναι να το αρνηθείς. ΟΧΙ ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΛΕΙΔΩΘΕΙ. ΘΑ ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΩ ΚΑΙ ΘΑ ΜΠΩ. ΝΑ ΘΑ ΑΡΧΙΣΩ ΝΑ ΤΗΝ ΖΜΠΡΩΧΝΩ ΚΑΙ ΝΑ ΤΗΝ ΧΤΥΠΑΩ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΑΝΟΙΞΕΙ.
Φυσικά η πόρτα δεν ανοίγει. Τότε εσύ γίνεσαι ακόμα πιο αρνητικός και προσπαθείς να την ανοίξεις με ταυτότητα.
Όταν πας να ανοίξεις εξώπορτα με ταυτότητα, το μόνο που ανοίγει, είναι η ταυτότητα σου.
Γενικά ότι και να κάνεις μόνος σου, είναι τόσο ηλίθιο όσο το να κάνεις τεχνητή αναπνοή σε νεκρό.
“Θα φυσήξω δυο-τρεις φορές και αν δεν σηκωθεί, θα βγάλω ταυτότητα και θα την περάσω από κωλοχαράδρα”
Κατάθλιψη / Αυτολύπηση : Όταν όλα έχουν αποτύχει, αρχίζεις και συνειδητοποιείς ότι ναι, όντως έχει γίνει μαλακία.
Γονατίζεις και μαζί σου κλαψουρίζει όλο το πανελλήνιο. Νιώθεις μόνος, νιώθεις αδύναμος. Θυμώνεις με σένα που ξέχασες κάτι τόσο σημαντικό όσο τα κλειδιά σου.
Ένα βουβό μοιρολόι σαν αυτά Αφρικάνικα που τραγουδάνε οι μαύροι στα σκλαβοκάϊκα.
“Είμαι μαλάκας ρε φίλε. Είδα τον καιρό σήμερα και είπα, ξέρεις τι θέλω να κάνω Παρασκευή βράδυ; να μείνω άστεγος”
Αποδοχή / Κλειδαράς : Ο κλειδαράς είναι ταυτόχρονα το πιο χρήσιμο και το πιο μισητό επάγγελμα.
Χρήσιμο γιατί αν δεν τον φέρεις, το βράδυ θα κοιμηθείς σε χαρτόκουτο
Μισητό γιατί παίρνει πολλά λεφτά σε σχέση με την προσπάθεια που βάζει.
Έρχεται, ανοίγει την πόρτα σε 2 γαμημένα δευτερόλεπτα και μετά σου λέει με ύφος :
“50 ευρώ”
ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ ΡΕ ΜΑΚΗ ΚΑΙ ΘΕΣ 50 ΕΥΡΩ ΓΙΑ ΔΥΟ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ; Η ΚΙΜ ΚΑΡΝΤΑΣΙΑΝ;
– Κύριε Μάκη πολλά δεν είναι;
– Bitch please. My heels are bigger thn your dick
Περισσότερη κατάθλιψη : Ας μιζεριάσω και άλλο γκρινιάζοντας σε ΟΛΟΥΣ τους φίλους μου και ΑΣ ΓΡΑΨΩ ΚΑΙ ΑΡΘΡΟ στην δουλειά, ότι Παρασκευή βράδυ έδωσα 50 ευρώ στην κιμ καρντασιαν για να μου ανοίξει την πόρτα.
