Να σου πω για τα πρωτοβρόχια, θα με πεις γραφικό. Να σου πω για τη ξενέρα που τελειώνει το καλοκαίρι και μπαίνουμε σε εργασιακό μουντ -ή για την έναρξη της σχολικής χρονιάς-, θα με πεις κλισεδιάρη και κουραστικό. Και με το δίκιο σου βέβαια. Τα ‘χεις ακούσει και τόσες φορές ρε διάολε…
Σήμερα, που λες, θα μιλήσουμε ντόμπρα και σταράτα για το τι εστί φθινόπωρο. Μια εποχή λίγο χειρότερη από τηλεσόου στο “Ε” με παρουσιαστή που δεν θα θα ‘ταν σωστό να κατονομάσουμε. Παρένθεση: το ονομά του αρχίζει από Μένιος, το επίθετό του τελειώνει σε Φουρθιώτης και έχει φράντζα προς τα δεξιά.
Στο θέμα μας πάλι. Το φθινόπωρο ξεκινάει επίσημα τον Σεπτέμβρη. Άκουσον, άκουσον, τον Σεπτέμβρη! Αρχικά ρε φίλε τον Σεπτέμβρη έχουμε ακόμα ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ, αφού η θερμοκρασία ΔΕΝ διαφέρει και πολύ από αυτήν του Αυγούστου. Επομένως, τον φάγαμε τον ένα μήνα.
Γιατί ουσιαστικά τι είσαι ρε φθινόπωρο; Δύο μήνες. 60 μερούλες. Οκτώβρης και Νοέμβρης.
Όχι, ούτε αυτό δεν είσαι. Γιατί τον Νοέμβρη έχει τέτοιο π.υ.τ.οκρυο κρύο που ο λαός τον Νοέμβρη λέει “έχει ξεκινήσει δύσκολα ο χειμώνας και εφεεεετο.“
Το φθινόπωρο δεν ξέρει τι θέλει. Είναι απροσδιόριστο. Θυμίζει μαθήτρια τρίτης γυμνασίου που ποστάρει στη μία τα μεσάνυχτα στο facebook Πυξ Λαξ με λεζάντα (…) και στο καπάκι Scorpions με λεζάντα (…….). Το πρωί έχει 40 βαθμούς, το απόγευμα -10. Και το αντίθετο.
Φοράς φανελάκι, τσουτσουριάζεις τα βράδια. Φοράς φούτερ, ιδρώνεις ως τον αφαλό. Είναι μια εποχή που απλά έχει βίτσιο και γουστάρει να σε χαζεύει να βάζεις και βγάζεις ρούχα, αφού δεν μπορείς να προσαρμοστείς με τις καιρικές συνθήκες της. Μίσος δικέ μου. Αγνό μίσος.
Και ναι, δεν χρειάζεται να ‘σαι απ’ αυτούς που γουστάρουν ΜΟΝΟ το καλοκαίρι για να μην γουστάρεις το φθινόπωρο. Ο χειμώνας πχ, είναι τιμιότατος γιατί φοράς ΜΠΟΥΦΑΝ, ΣΚΟΥΦΟ ΚΑΙ ΑΝΑΒΕΙΣ ΤΖΑΚΙ. Και έχει πάντα κρύο. Στο φθινόπωρο αν κρυώσεις και φορέσεις μπουφάν και σκούφο (+κακόγουστες μπότες ΟΥΓΚ), σε λίγες ώρες μπορεί να πετάξει 35 βαθμούς και να ψάχνεις και πάλι το μαγιό σου.
Φθινόπωρο φίλε, η εποχή που επιστρέφουν στη μόδα αυτά τα λεπτά μακρυμάνικα που τα φοράς για μια βδομάδα και μετά πούλο. Και τα ξαναβάζεις στην ντουλάπα γιατί δεν είναι ούτε χειμωνιάτικα, αλλά ούτε καλοκαιρινά. Κατά κάποιο τρόπο ΔΕΝ κάνουν καλά τη δουλειά τους. Όσο μοδάτα και κουυυυυυυλ είναι.
Ωστόσο, το μόνο καλό του φθινοπώρου είναι ότι αρχίζει το τσου λου (καλά όχι για όλους, #γαυροκρατέρ!). Όμως ακόμα και αυτή η διοργάνωση δεν έχει βρει ακόμα το ρυθμό της. Οι παίκτες σέρνονται. Λες και οι υπόλοιποι έχουμε βρει ρυθμό δηλαδή… Ακόμα ποστάρουμε φωτογραφίες από παντζούρια και παππούδια στις Κυκλάδες.
Και τέλος οι ψιχάλες. Αυτές οι ψιχάλες που πέφτουν μόνο όταν είναι να πας στη δουλειά σου. Αυτές οι ψιχάλες που ενώνονται με την κουφόβραση και την αφρικανική σκόνη. Που αν πάρεις ομπρέλα σταματάνε αυτόματα, ενώ αν την ξεχάσεις στο σπίτι, ξανασυνεχίζουν κανονικά τη ροή τους.
Όχι. Δεν είμαι ο μόνος που δεν περνάω καλά το φθινόπωρο. Είμαστε πολλοί που κρυβόμαστε πίσω απ’ τα ηλιοβασιλέματα και τις παραλίες του καλοκαιριού και φοβόμαστε να βάλουμε τα μαγιό στη ντουλάπα. Έχουν και οι υπόλοιπες εποχές τα άσχημά τους, ωστόσο το φθινόπωρο δεν έχει ούτε ένα καλό.
Ή μάλλον έχει.
Πλάκα κάνω, το μόνο καλό που έχει το φθινόπωρο είναι ότι μετά ακολουθεί ο χειμώνας.
