Πηγαίνω στο σαλόνι, περνάω ποιοτικές ώρες με το κλιματιστικό, δίνω και παίρνω αγάπη, στοργή, κατανόηση, αφοσίωση και όλα όσα θέλω ώσπου έρχεται η στιγμή που πρέπει να πάω για ύπνο. Ανοίγω την πόρτα του δωματίου μου (που δεν έχει κλιματιστικό) και βλέπω τον ανεμιστήρα. Ξενερώνω. Αλλά τον βάζω να δουλεύει. Δεν μου προσφέρει όσα ονειρευόμουν όταν τον απέκτησα. Αλλά δεν τον πετάω κιόλας. Λίγο από λύπηση, λίγο από τις καλές αναμνήσεις. Ο ανεμιστήρας στο σπίτι μου είναι μια απατημένη σύζυγος.
Και νομίζω πως το ίδιο είναι σε κάθε σπίτι ο τίμιος ανεμιστήρας. Είναι μια μέτρια λύση. Αποτελεί ένα τέχνασμα για να κοροϊδέψεις τον εαυτό σου κι ενώ το ξέρετε και οι δύο, αρκείστε σε αυτό και δεν ψάχνετε κάτι καλύτερο. Ο ανεμιστήρας είναι ο ορισμός της μετριότητας.
Δεν σου προσφέρει την αρχοντιά του κλιματιστικού που σε έχει στα ώπα ώπα, αλλά είναι ένας φάρος ελπίδας στον ζοφερό κόσμο του καύσωνα που απειλεί τη ζωή σου. Κλάνεις μέντες να το βάλεις να χτυπάει ακριβώς πάνω σου φοβούμενος μην πάθεις ψύξη, αλλά όπου αλλού και να ρίξει τον αέρα του, θα είναι σαν να μην υπάρχει. Ο ανεμιστήρας, είναι εκείνος ο φίλος που δεν έχεις και πολλά να πεις μαζί του, που δεν θα μιλήσετε 2 μήνες στο τηλέφωνο, αλλά μόλις τον καλέσεις θα σου πει οκ, θα βγείτε και θα είναι σαν να μην υπήρξε ποτέ αυτό το κενό.
Ο τίμιος εργάτης είναι φθηνός όπως κάθε αντικείμενο που έχει για κύριο χαρακτηριστικό του την μετριότητα. Ο τίμιος εργάτης δεν καίει ρεύμα όπως το κλιμαστικό που θα σου δώσει τη δροσιά που θέλεις αλλά θα σου δώσει και έναν λογαριασμό ΔΕΗ λίγο πιο βαρύ από γεμιστά στις 4 το χάραμα.
Ο ανεμιστήρας ήταν εκεί για εμάς από την παιδική μας ηλικία. Ο ανεμιστήρας ήταν εκείνος ο κολλητός φίλος που κάναμε όλες τις μαλακίες μαζί. Κάθε φορά που τον έβαζε κάποιος σε λειτουργία πηγαίναμε και μιλούσαμε πάνω του και για κάποιον διεστραμμένο λόγο αυτό το βρίσκαμε πάρα πολύ αστείο. Μεταξύ μας, αυτό ήταν ένα μέτριο αστείο ακόμη και για 10χρονα, γεγονός που ενισχύει το επιχείρημά μας για την μετριότητα του αγαπημένου μας ανεμιστήρα.
Σε ευχαριστώ γλυκέ μου μέτριε ανεμιστήρα. Σε ευχαριστώ που ήσουν εκεί για μένα πολύ πριν σκεφτώ καν να αποκτήσω air condition. Σε ευχαριστώ που ήσουν εκεί για τους προγόνους μου που δεν είχαν την οικονομική άνεση να βάλουν κλιματισμό.
Σε ευχαριστώ που ακόμη και σήμερα, στην εποχή της ατελείωτης τεχνολογίας, είσαι πάντα στο εξοχικό να φυλάς Θερμοπύλες τις δύσκολες βραδιές του Αυγούστου που γυρίζω σπίτι μετά από ανελέητο λιώσιμο στην παραλία.
Σε ευχαριστώ που χάρη σε σένα οι φίλες μου στα μικράτα τους παρίσταναν την Beyonce και την Britney, τραγουδώντας με τα μαλλιά τους να ανεμίζουν αγέρωχα μπροστά από τον αέρα σου.
Αγαπημένε μου ανεμιστήρα σε ευχαριστώ γιατί είσαι ο συνδετικός κρίκος δύο και τριών γενεών. Γιατί η γιαγιά μου φίλε μου ανεμιστήρα, δεν ξέρει να ανοίξει το air condition, εσένα όμως σε παίζει στα δάχτυλα. Ξέρει να σε βάλει στο 1, ξέρει να σε βάλει και στο 2 και στο 3 και ξέρει μέχρι και να σε αφήσει ακίνητο να χτυπάς στο πρόσωπό της. ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΕ ΠΡΗΖΕΙ ΑΝΕΜΙΣΤΗΡΑ ΜΟΥ.
Εσύ. Εσύ ο άρχων της μετριότητας, εσύ ο καλύτερος φίλος, εσύ η απόλυτη καλοκαιρινή καβάτζα, εσύ ο βασικός λόγος που δεν γεμίζουμε μύγες.
Σε ευχαριστώ που υπάρχεις. Σε ευχαριστώ μέσα από τη μέτρια καρδιά μου.
