Ποιο είναι το πιο MIΣΗΤΟ έντομο του καλοκαιριού;

Το ξέρουμε καλά και σε καταλαβαίνουμε εκατό τοις εκατό, Προβοκάτορα και Προβοκατόρισσά μας. Η ψυχούλα σου θέλει να γιάνει και αυτό το καλοκαίρι, όμως οι μύγες, τα κουνούπια, οι κατσαρίδες κι άλλα ενοχλητικά έντομα δεν σ’ αφήνουν να ηρεμήσεις. Ούτε εμάς.

Γι’ αυτό και σήμερα τα βγάζουμε στη σέντρα και ο κάθε ένας από εμάς, γράφει ένα κομμάτι απέχθειας για το πιο μισητό του έντομο. Και ναι, δυσκολευτήκαμε να διαλέξουμε, αφού τραβάμε τα ίδια ζόρια με σένα. Έντομα… ΣΑΣ ΨΑΧΝΟΥΜΕ!

Για τσέκαρε.

Ο Νίκος Ράπτης και οι μύγες

Όταν βλέπω κατσαρίδα στο δωμάτιο, κλειδώνω την κατσαρίδα μέσα και φωνάζω τη μάνα μου ή την κοπέλα μου να την σκοτώσει. Τόσο θαρραλέος. Τα κουνούπια τα τρέμω. Μπορώ να σκοτώσω κάνα μικρούλι, αλλά μέχρι εκεί. Τα τζιτζίκια κλάιν, άσχημα μεν, όμως δεν ενοχλούν κανέναν. Ούτε εμένα. Και θέλω να ζήσουν. Για πάντα. Αλλά ρε φίλε, το μόνα καλοκαιρινά έντομα που ΜΙΣΩ και μπορώ να σηκώσω -με χαρά- χέρι πάνω του είναι οι μύγες. Τις σιχαίνομαι. Θέλω να βλέπω τα έντερά τους στο πάτωμά μου. Γιατί αυτό το έντομο, δεν βοηθάει στην τροφική αλυσίδα (σιγά τις τρώνε τα βατράχια που και αυτά άχρηστα είναι!), δεν τρώγεται και την ίδια ώρα που αράζει με καμάρι πάνω στα κόπρανά μας, στη συνέχεια αποφασίζει να αυτοκτονήσει στον καφέ μας. Όμως όχι, σε καμία περίπτωση δεν θέλω να εξαφανιστούν. ΘΕΛΩ ΑΠΛΑ ΝΑ ΠΕΘΑΝΟΥΝ ΨΗΤΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΝΕΑ ΗΛΕΚΤΡΙΚΗ ΜΥΓΟΣΚΟΤΩΣΤΡΑ ΠΟΥ ΜΟΛΙΣ ΑΓΟΡΑΣΑ.

Η Χρύσα Λύκου και οι σκορπιοί

Ένα ερώτημα, χιλιάδες απαντήσεις! Το ήξερα, το φοβόμουν και να που μου τέθηκε το ερώτημα που νομίζεις ότι θα απαντήσεις με τη μία, άλλα τελικά οι τόσες επιλογές ανεβάζουν τον βαθμό δυσκολίας. Δεν θα διαλέξω τα κουνούπια που γαζώνουν το κορμάκι μου άπαξ και αποφασίσω να το αράξω στη βεράντα, ούτε τις μύγες που θα βρουν να κολυμπήσουν στο λάδι της χωριάτης, στο ειδυλλιακό ταβερνάκι που θα πεταρίζω τα μάτια μου στο όμορφο μου το αγόρι. Δεν θα αναφερθώ ΚΑΝ στις κατσαρίδες που έχω φιλοξενήσει στο εξοχικό μου, χωρίς την παραμικρή οικονομική επιβάρυνση. Εγώ είμαι από την Ήπειρο και όποιος ξέρει για τις πίτες και τα τσίπουρα της, ξέρει και για τους σκορπιούς της. Δαγκάνες ξετρυπώνουν από σιφώνια, εσοχές στα ταβάνια, πίσω από τις πόρτες, μέσα στα ξύλα που ψήνεις καλαμπόκια. Η κόλαση έχει όνομα, δαγκάνες και κακό ωροσκόπο. «Με το σημάδι του σκορπιού» μόνο ο Κορκολής πορώθηκε…

O Hλίας Γεροντόπουλος και oι σφήκες

Για τις κατσαρίδες τα ‘παμε, ρατσισμός. Τις μύγες (που ξεκάθαρα είναι ο,τι χειρότερο) μου τις πήρε ο Ράπτης. Τα τζιτζίκια είναι τέρμα ενοχλητικά, αλλά μικρός γούσταρα πολύ τον τζίτζικα που ήτανε ρέμπελος, στο μύθο του Αισώπου. Ε, και τα μυρμήγκια δεν μπορείς να τα μισείς ένεκα που είναι προλετάριοι και «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη». Οπότε; Ναι, αδέρφια, ναι. Το πιο μοχθηρό έντομο απ’ όλα. Σφήκες! Είναι η τερατώδης ένωση μέλισσας και μύγας. Τρώει γύρη αλλά και σάπια κρέατα. Μοιάζει με τις μέλισσες, αλλά ΔΕΝ κάνει μέλι. Έχει κεντρί αλλά ΔΕΝ πεθαίνει μόλις σε τσιμπήσει. Α, και επιπλέον… τρώει και μέλισσες! Δηλαδή σαν να λέμε, ρουφιάνα σφήκα, όχι μόνο είσαι ένας άχρηστος, ανίκανος μαχαιροβγάλτης, αλλά κανιβαλίζεις (στην κυριολεξία) το αδερφάκι σου που είναι ευαίσθητο και καλλιτέχνης. Είσαι η Ιερά Εξέταση των εντόμων. Ο Κάιν των ζουζουνιών. Ο Χάνιμπαλ του μικρόκοσμου. Κι επειδή τέτοια νταηλίκια δεν τα γουστάρω, να ξέρεις: όπου σε βρίσκω θα σε δέρνω. Η σαγιονάρα μου θα στοιχειώνει τον ύπνο σου. Το χέρι της δικαιοσύνης θα πέσει επάνω σου κρατώντας αροξόλ. Το τέλος σου έρχεται! Χαχαχα βάλε μέσα το κεντρί, σε παρακαλώ. Δεν τρομάζεις κανέναν. ΦΕΝΙΣΤΙΛ, σκύλα!

Ο Νίκος Μπόβολος και τα κουνούπια

Κουνούπι. Σιχαμένο, αηδιαστικό, ντροπή του ζωικού βασιλείου και της κιβωτού του Νώε. Δεν πιστεύω ότι κάποιος θα απαντήσει κάτι διαφορετικό, αλλά κλάιν. ΤΙ ΘΕΛΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ ΓΑΜΗΜΕΝΟ ΑΠΟΒΡΑΣΜΑ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ; Τι θέλεις; Πιες όλο μου το αίμα, κάντο κοκτέιλ με άλλα αίματα, γέμισέ με εξανθήματα, κάνε μου το κορμί σουρωτήρι, αλλά για τον Θεό, σταμάτα να ζουζουνίζεις γύρω από τα αυτιά μου. Σου παραδίνομαι ρε γαμωκούνουπο, πώς το λένε αλλιώς; Κάνε με ό,τι γουστάρεις. Μόνο κάντο αθόρυβα σε παρακαλώ. Γενικά δεν με τσιμπάνε τα κουνούπια ίσως επειδή οι τρίχες μου τα αποτρέπουν, αλλά ρε διάολε αυτό το βζζζζζζ είναι χειρότερο από όλα τα τσιμπήματα του κόσμου. ΨΟΦΟ!

Ο Κώστας Μανιάτης και τα τριζόνια

Βλέπω να κράζουν κατσαρίδες, μύγες, τζιτζίκια, αλλά για τα τριζόνια να μη μιλάει κανείς. Γιατί; Αφού είναι εξίσου εκνευριστικά. ΜΗΠΩΣ ΦΤΑΙΕΙ ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΟΥΣ; ΜΗΠΩΣ ΦΤΑΙΕΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΑΥΡΑ;;; Ρητορική ερώτηση. Δυστυχώς έχουμε πολύ δρόμο ακόμα μπροστά μας ως κοινωνία. Και αυτό το λέω γιατί τα χαριτωμένα και πράσινα (μάλλον) τριζόνια μπορούν να σε ξαγρυπνήσουν, υποβάλλοντας σε στο μαρτύριο της πολύ γρήγορης σταγόνας, αλλά κανείς δεν τα αναφέρει ποτέ ως ΤΑ ΝΟ1 ΜΙΣΗΤΑ ΕΝΤΟΜΑ. Έχετε μπει ποτέ μέσα στο δωμάτιό σας και να ψάχνετε να βρείτε από που έρχεται αυτό το «τρίζι-τρίζι». Ε, λοιπόν εγώ έχω μπει. ΌΤΑΝ ΤΟ ΠΑΘΕΤΕ, ΤΑ ΛΕΜΕ ΤΟΤΕ. Τα έχετε βάλει όλοι με τους niggaz των εντόμων, ρατσιστόμουτρα και τα τριζόνια τα έχετε στο απυρόβλητο. Ντρέπομαι.