10 Ταινιάρες που ξέχασαν οι New York Times (ενώ δεν ΕΠΡΕΠΕ...)

Πάλι τα ίδια. Κάθε καλοκαίρι τα ίδια. Δεν έχουμε θέματα στην Αμερική, ας παίξουμε με τα νεύρα του Γεροντόπουλου. Ωραία δημοσιογραφική δεοντολογία…

Θυμάσαι που το BBC culture διάλεξε πέρυσι τις 100 καλύτερες ταινίες του 21ου αιώνα κι άφησε απ’ έξω… τα άχαστα; Ε, φέτος οι περισπούδαστοι Times της Νέας Υόρκης μπήκαν κι αυτοί στον κόπο να παίξουνε λιγάκι με τα νεύρα μου.

Αυτοί λοιπόν διάλεξαν τις 25 ταινίες του 21ου αιώνα, και δεν λέω, είναι μια λίστα με διάσημα (‘There Will Be Blood, Boyhood‘) αλλά και ψαγμένα (‘Τhe Death of Mr. Lazarescu, Timbuktu’) διαμαντάκια. Ωστόσο. Ενώ υπάρχουν εκεί μέσα το (δεν με λες και Σμάιλι) Μόναχο, το οκ ‘Mad Max‘, και το ο,τι να ΄ναι ‘Hurt Locker’, έλα να σου πω τι δεν υπάρχει…

Υ.Γ: Κι επειδή εγώ είμαι τίμιος, καμία απ’ τις 10 που έχω παρακάτω δεν είναι ίδια με τις 10 που είχα πέρυσι.

Mulholland Dr.
Κι όμως. Το νούμερο 1 του ΒΒC, μια απ’ τις πιο παλαβές, απίθανες, ιδιοφυείς, αποστομωτικές (ντάξει και λίγο ακαταλαβίστικες, την πρώτη φορά) ταινίες στην ιστορία του σινεμά, έμεινε έξω απ’ την 25άδα των “ειδικών”. Μάλλον ούτε κι εκείνοι την κατάλαβαν…

Lord of the Rings: The Return of the King
Να μου λέγατε: “Συμπάθα μας ρε αδερφέ, δεν γουστάρουμε mainstream, θέλουμε τα άγνωστα, τα σινεφίλ, τα αρρωστάκια“, να πω εντάξει. Έχουν τα παιδιά ένα πλάνο. Αλλά ρε μάγκες, δικά σας λόγια: “…θέλουμε τις τοπ 25 ταινίες που θα θεωρούνται κλασικές στο μέλλον“. Αυτή είναι ΗΔΗ ΚΛΑΣΙΚΗ την τρέλα μου. (Και είμαι πολύ καλός που δεν αναφέρω καν το Matrix. Παρακαλώ, δεν κάνει τίποτα).

Wall – E
Χαιρετίζω την επιλογή του ‘Inside Out’ νούμερο 7, όμως υπάρχει μια ταινία animation απ’ το 2000 κι έπειτα, που αξίζει να ‘ναι πάνω απ’ τα ‘Μυαλά που Κουβαλάς‘. Ο σινεφίλ, φιλοσοφημένος, ρομποτικά ερωτευμένος και πανέμορφα “βουβός” ‘Γουόλ-Υ’. Εκτός λίστας. Ο Τσάρλι ο Τσάπλιν έχει ξεκαρδιστεί στα γέλια, όπου κι αν βρίσκεται.

A Separation
Τι έγινε παιδιά; Αφήσαμε απ’ έξω ΤΗΝ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΞΕΝΟΓΛΩΣΣΗ ΤΑΙΝΙΑ της δεκαετίας; Την καλύτερη (πλην Κουροσάβα) ασιατική ταινία όλων των εποχών; Μήπως ήρθε η ώρα κάποιος να κάνει τεστάκι επαγγελματικού προσανατολισμού; (Κριτικοί κινηματογράφου και κολοκύθια τούμπανα!).

The Pianist
Ο τεράστιος Ρομάν Πολάνσκι, σ’ όλη την καριέρα του πήρε ένα Όσκαρ. Ένα! Τον Πιανίστα. Να σου πω και τι άλλο πήρε απ’ τους New York Times; Άσε μη φάμε κάνα πρόστιμο και δεν μου περισσεύουν κιόλας…

Nightcrawler
Αυτό που τον Νυχτερινό Ανταποκριτή τον έχουν όλοι στο φτύσιμο, πώς το ‘χεις; Στα Όσκαρ την ταινία την πέρασαν στα ψηλά. Αυτόν (!) τον Γκίλενχαλ τον έγραψαν εκεί που δεν πιάνει μελάνι. Αλλά λες οκ, Χόλιγουντ, πουθενάδες. Οι Times που είναι (και καλά) ψαγμένοι; Ασ’ το αδερφέ, τσάμπα ψάχνεις. Πώς το λένε να δεις στο χωριό μου… Πουθενάδες.

Μatch Point
Κοίτα τώρα τι έγινε. Ο Γούντι Άλεν σέρβιρε μια topspin Σκάρλετ Γιόχανσον, μια ηθική παραβολή αλά Ντοστογιέφσκι, μια σαγηνευτική σκηνοθεσία κι εκείνοι είδανε μόνο το μπαλάκι να χτυπάει στο φιλέ. Γι’ αυτό θα σας γλεντάει μια ζωή το Γουίμπλεντον! Αμερικανάκια…

Blue is the Warmest Color
Το εφηβικό έπος του Κεσίς φωνάζει το δικαίωμα στον έρωτα και τον αυτοπροσδιορισμό, πειραματίζεται και (αλλά όχι για να) σκανδαλίζει, είναι μια ωδή στη σεξουαλικότητα, καταφέρνει να είναι απροκάλυπτο, ερεθιστικό αλλά όχι πορνογραφικό (βλέπε ‘Nymphomaniac‘). Όμως ακόμα κι αν όλα αυτά δεν σας λένε κάτι, πώς στην ευχή προσπεράσατε έτσι τη Λεά Σεϊντού Μ’ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΑΛΛΙ;

Prisoners
Ο Χιού Τζάκμαν μια ζωής, ένα επιβλητικό, υποβλητικό θρίλερ, μια σύγχρονη ‘Σιωπή των Αμνών’, ένα ρεαλιστικό δοκίμιο για την αγωνία που γίνεται παράνοια και γεννά τη βία. Απλά τεράστιο αλλά όχι, ας βάλουμε μέσα το ‘Παρθένος Ετών 40‘. Ρε είστε τρελοί;

No Country for Old Men
Το 2008, παίχτηκε ένα απ’ τα μεγαλύτερα ντέρμπι στην ιστορία των Όσκαρ. Απ’ τη μια ‘Θα Χυθεί Αίμα‘, απ’ την άλλη ‘Καμιά Πατρίδα για τους Μελλοθάνατους‘. Το πρώτο το ‘χετε στο νούμερο 1 σας, το δεύτερο (που παρεμπιπτόντως ήταν και ο μεγάλος νικητής του ντέρμπι) δεν το ‘χετε καθόλου. Ντάξει ρε παιδιά, κι εγώ γουστάρω Λέικερς αλλά θ’ αφήσω μια γωνιά και για τους Σέλτικς. Σωστά;