Αυτή η δουλειά που κάνουμε εμείς εδώ στο Provocateur είναι τέλεια, γιατί δεν την κάνουμε μόνοι μας. Έχει τύχει πολλές φορές να μας διορθώσει ένας αναγνώστης, να μας κάνει τις παρατηρήσεις του και όλο αυτό πολύ δημουργικά να μας κάνει να φτιάξουμε κάτι καλύτερο από αυτό που είχαμε στο μυαλό μας. Με λίγα λόγια, σε χρειαζόμαστε ρε φίλε.
Και επειδή ξέρουμε ότι σέβεσαι, μας έχεις βοηθήσει πάρα πολλές φορές, είτε στέλνοντάς μας κείμενά σου που δημοσιεύσαμε είτε κάποιες φορές γιατί με τα σχόλιά σου δημιούργησες ένα νέο θέμα. Και αυτό ακριβώς έγινε αυτή τη φορά.
Πριν μερικές εβδομάδες κάναμε ένα θέμα με τα τραγούδια που δολοφόνησαν την ελληνική γλώσσα και τα σχόλια σου τόσο σε facebook όσο και μέσα στο Provocateur, μας έδωσαν μερικά τραγούδια που δεν είχαμε σκεφτεί. Για τσέκαρε…
ΘΑ ΑΝΕΒΩ ΚΑΙ ΘΑ ΤΡΑΓΟΥΔΗΣΩ
Ναι είναι τραγουδάρα, ναι είναι ύμνος, ναι είναι ό,τι θέλεις. Αλλά βρε Ευάγγελε Πρέκα μου που έγραψες τους στίχους, μας έβγαλες τα αυτιά ρε μάστορα. Είναι δυνατόν να λες “στο πιο ψηλότερο βουνό”; Έλα δεν μπορεί να το έγραψες αυτό. Βέβαια να τα λέμε όλα, αυτό δεν μειώνει ούτε λίγο το πόσο τεράστιο είναι το συγκεκριμένο τραγούδι. Αλλά “το πιο ψηλότερο”; Για ξαναεπανέλαβέ το λίγο να το καταλάβουμε πιο καλύτερα.
ΘΥΜΑΜΑΙ
Εδώ έχουμε να κάνουμε με την έμπνευση του Παντελάρα του Παντελίδη που η αλήθεια είναι ότι δεν υπολόγιζε γραμματική, συντακτικό, τονισμούς και καμιά τέτοια βλακεία. Γιατί η καψούρα δεν έχει νόμους ούτε κανόνες φίλε Προβοκάτορα. Οπότε σου λέει ο αδικοχαμένος ο Παντέλος: “Μες τη δική του αγκαλιά / Αισθάνεσαι πιο ζεστασιά” γιατί απλά μπορεί ρε φίλε. Τι πάει να πει ότι αυτή η φράση δεν βγάζει κανένα νόημα; Το είπε ο Παντελάρας κι αυτό αρκεί. Γιατί ο Παντελής δεν αισθάνεται μεγαλύτερη ζεστασιά, ούτε πιο έντονη ζεστασιά, ούτε πιο πολλή ζεστασιά. Ο Παντελής αισθάνεται ΠΙΟ ζεστασιά. Έτσι αόριστα, όπως όλοι οι ποιητές που σέβονται τον εαυτό τους.
ΤΙ ΗΜΟΥΝΑ ΓΙΑ ΣΕΝΑΝΕ
Ο Ρέμος δεν είναι μαγκιά, είναι αυτοταπείνωση. Τα λέμε και τα ξεκαθαρίζουμε από την αρχή. Δεν είναι ότι τον αγαπάμε κιόλας τον κύριο εδώ πέρα. Αλλά μέσα σε όλα, έχει επίσης τραγουδήσει κάποια κομμάτια που αγαπήθηκαν και δικαιώς. Ένα από αυτά είναι και το θρυλικό “Τι ήμουνα για σένανε”. Φυσικά μουσική και στίχους υπογράφει ο Φοίβος, ο άνθρωπος που έχει κάνει τέχνη την κακοποίηση της γλώσσας. Οπότε σου λέει ο Φοιβάρας, δεν βγαίνουν οι συλλαβές μάνα μου, τι να κάνω; Ε και αποφάσισε να κουμπώσει κάποια νινανάι νινανάι για να του βγει το τραγουδάκι. Το σένα έγινε σένανε, το μένα έγινε μένανε, το ήμουν έγινε ήμουνα και τα νεύρα μας έγιναν κρόσια. Όχι μπράβο ρε Φοίβο.
Η ΕΛΛΑΣ ΤΟΥ 2000
Ιερά τέρατα; Ναι. Υπέροχοι μουσικοί, εξαιρετικοί στιχουργοί και απίστευτα καλές φωνές; Ναι σε όλα. Αλλά ρε διάολε, βγάζει μάτι (και αυτί κυρίως) αυτός ο στίχος, δεν μπορούσε κάποιος να τους το πει; Είναι δυνατόν να λες “Στην Ελλάς του 2000”; Όταν κάνατε την αιτιατική στο σχολείο είχατε κάνει κοπάνα ρε παιδιά; Η Ελλάς, την Ελλάδα, αλλά η Ελλάς την Ελλάς είναι εν ψυχρώ εκτέλεση. Παιδί δημοτικού να το ακούσει ρε γαμώτο θα καταλάβει ότι κάτι δεν πηγαίνει πολύ καλά.
Όλα αυτά φυσικά δεν σημαίνουν ότι δεν εκτιμούμε τους καλλιτέχνες που ψιλοθάψαμε.
Ντάξει ίσως εκτός του Αντώνη Ρέμου… 
Και ναι, σίγουρα έχουμε ξεχάσει πολλά. Αλλά είμαστε κάτι παραπάνω από σίγουροι ότι θα μας τα θυμίσεις στα σχόλια.
