Οι μεγαλύτερες αναμνήσεις που καταγράφηκαν στο μυαλό μας, κλείνουν ένα βλέμμα, έναν ήχο και μια μυρωδιά. Ένα άρωμα που γαργαλάει τη μύτη μας κάθε φορά που θα χορέψει δίπλα μας προκλητικά, υπενθυμίζοντας μας ότι κάποιοι άνθρωποι δυσκολεύονται ακόμη να βγουν από το μυαλό μας.
Ο Πάτρικ Ζίσκιντ, ήξερε καλά ότι η αίσθηση της όσφρησης είναι αρκετά ισχυρή ώστε να αποφασίσει να γράψει “Το Άρωμα”, το οποίο εκδόθηκε το 1985 και μεταφράστηκε σε 37 γλώσσες, μένοντας στη λίστα των best seller του περιοδικού Der Spiegel για 9 χρόνια. Ο αόρατος κόσμος των οσμών, πούλησε πάνω από 12 εκατομμύρια αντίτυπα, με τον ήρωα Zαν-Μπατίστ Γκρενουίγ, να γεννιέται χωρίς μυρωδιά, σε μια περιοχή του Παρισιού που ζέχνει.
Οι άνθρωποι τον θεωρούν πλάσμα σατανικό και απόκοσμο. Οι άνθρωποι άλλωστε, πάντα δαιμονοποιούν ό,τι δεν τους μοιάζει και κυρίως ό,τι δεν μπορούν να κατανοήσουν. Ένας ήρωας που δεν σταματά να δέχεται τον χλευασμό των συνομηλίκων του, από το ορφανοτροφείο στο μοναστήρι και από εκεί στα χέρια διαφόρων κουβερνάντων, απότομες και ανίκανες να διακρίνουν το ταλέντο του. Ο Γκρενουίγ, μπορεί να μυριστεί με αλάνθαστη ευκρίνεια κάθε μυρωδιά που τον περιβάλλει και να την αποθηκεύσει μέσα του αιώνια.
Η μέρα που θα αρχίσει να εργάζεται σε ένα αρωματοποιείο, θα είναι και αρχή της δολοφονικής καριέρας του. Μαθαίνει με μανία τα πάντα σχετικά με τα αρώματα και πως μπορεί να τα κατασκευάσει. Τα μείγματα του, γίνονται ανάρπαστα στις γύρω περιοχές, με εκείνον τελικά να απομονώνεται 7 ολόκληρα χρόνια σε μια σπηλιά, με στόχο να ηρεμίσει μέσα του, τις χιλιάδες οσμές. Εκεί τα πράγματα δεν εξελίσσονται ομαλά με τον ήρωα να συνειδητοποιεί ότι μισεί τους ανθρώπους, αποφασίζοντας να τους καταστρέψει, επιστρέφοντας. Αποφασίζει να κλέψει το άρωμα που αναδύει το κορμί αγνών παρθένων, χωρίς να επιτρέψει τίποτα να μπει εμπόδιο του.
Ένα σπουδαίο έργο του μεταμοντέρνου σκεπτικισμού, που διαπραγματεύεται την ψυχοπαθή ναρκισσιστική προσωπικότητα του ήρωα. Έναν ήρωα βγαλμένο από τα σπλάχνα της κλασικής κεντροευρωπαϊκής λογοτεχνίας. Ένα παραμύθι τρόμου για ενήλικους, μια ερωτική φαντασίωση, ένα φιλοσοφικό θρίλερ που σε παρασέρνει.
“Το Άρωμα” γίνεται ταινία και διχάζει, μιας και η παρανοϊκή φαντασία του αποτυπώνεται για πολλούς περισσότερο στο βιβλίο, με την ταινία να μην καταφέρνει να κάνει το πιο μεγάλο βήμα.
Πόσο σπουδαίες είναι τελικά οι μυρωδιές; Αυτές που αναβλύζουν τα σώματα μας και στοιχειώνουν τους γύρω μας. Αυτές που ξυπνάνε μνήμες με μια ανάσα. Αξίζει να διαβάσεις αυτό το βιβλίο και να πλανηθείς στις γειτονιές που μυρίζουν ξεκοιλιασμένα ψάρια και που μεγαλώνει ο ήρωας, στα φίνα αρώματα που δημιουργεί από το δέρμα των θυμάτων του. Ένας τρελός, που αναζητά να εγκλωβίσει την παράνοια του στο μπουκαλάκι με το πιο όμορφο άρωμα.
Συναρπαστικό από την αρχή μέχρι το τέλος, μέχρι την τελευταία μυρωδάτη από θάνατο σταγόνα του.
