Η παγκόσμια ημέρα χωρίς τσιγάρο φτάνει σιγα σιγά στο τέλος της και ένα πράμα είναι σιγουρο:
ΔΕΝ ΤΟ ΚΟΨΕ ΠΟΤΕ ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΤΗΣ ΚΑΙ ΟΥΤΕ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ.
Δεν τις αντέχω τις παγκόσμιες μέρες, είναι σαν να σου βαράει το κινητό μια υπενθύμιση που δεν προγραμμάτισες ποτέ, γιατί πολύ απλά ΔΕΝ ΣΕ ΝΟΙΑΖΕΙ.
Ωστόσο, η σημερινή με έκανε να σκεφτώ (λίγο, δεν το ‘καψα κιόλας) πόσο έχει συνδεθεί αυτός ο διάολος, αυτό το παλιοτσίγαρο με την ποπ κουλτούρα.
Προσπαθούσα να θυμηθώ αν υπάρχει έστω κι ένας μουσικός που να άκουγα κάποια στιγμή στη ζωή μου και να μην κάπνιζε. Γκούγκλαρα και είδα ότι δεν είμαι μόνο εγώ που βασανίζομαι από ανούσια ερωτήματα, είναι και άλλοι που δεν έχουν αληθινά ενδιαφέροντα. Υπάρχουν ολόκληρες online συζητήσεις για το αν κάπνιζαν κάποιοι rockstars, για το αν το έκοψαν τώρα που γεροντέψανε κτλ…
Και σκεφτόμουνα, “αυτοί οι ΑΛΗΤΕΣ πόσους και πόσους δεν έχουν βουτήξει στον απατηλό κόσμο της νικοτίνης; Πόσες οικογένειες δεν κατέστρεψαν με το cool attitude τους”;
Αν προσπαθείς πάντως (να το κόψεις), τσέκαρε 7 τραγούδια ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΚΟΥΣ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΤΟΞΙΝΩΣΗΣ ΣΟΥ.
Και ο Θεός μαζί σου.
1. Oasis – Cigarettes and Alcohol
“I was loooooooooooookin’ for some action, but all I found was cigarettes and alcohol”.
Κάτι σαν να τραγουδούσαν οι Χατζηφραγκέτα στα 90s είναι αυτό.
OK, δεν μπορώ να είμαι αντικειμενικός με τους Oasis, αλλά εδώ ο Liam λέει τα πράγματα με το όνομα τους. Αυτός ο britpop ύμνος τρύπησε το μυαλό μιας ολόκληρης γενιάς που δεν έβρισκε ενδιαφέρον και ευχαρίστηση σε τίποτα και τριγυρνούσε με ένα τσιγάρο και μια μπύρα από pub σε pub και από μπουζούκι σε μπουζούκι.
Το δικό μου αγαπημένο τσιγαροτράγουδο. Το είχα τυπώσει και σε μπλουζάκι (όπα ρε σκληρέ).
ΜΩΡΗ ΓΚΡΟΥΠΑΡΑ.
2. Simon&Garfunkel – Homeward Bound
“Every day’s an endless dream of cigarettes and magazines
And each town looks the same to me, the movies and the factories
And every stranger’s face I see reminds me that I long to be”.
Άλλος ένας λόγος που καπνίζεις. Η ψευδαίσθηση ότι θα σπάσεις όχι μόνο τη μονοτονία σου, αλλά και τη μοναξιά σου, όταν είσαι μακριά από εχμ… όπου θα ήθελες να βρίσκεσαι τέλος πάντων. Πάντα όποτε ακούω αυτό το τραγούδι νιώθω ότι μεταφέρομαι σε ένα αποστειρωμένο δωμάτιο ξενοδοχείου, που πρέπει να περάσω μέσα του άπειρες ώρες, καθώς δεν ξέρω κανέναν στην πόλη και που να πάω τώρα; Θα αράξω εδώ και θα κοιτάω τον καπνό να φτάνει στο ταβάνι, μέχρι να φύγω πάλι για το σπίτι μου.
Παλιοί φοιτητές που επιστρέφουν στη φοιτητούπολη τους μετά από χρόνια και βλέπουν τον κόσμο που ήξεραν, να μην υπάρχει πια, μπορεί να με νιώσουν.
3. Guns ‘n’ Roses – Nightrain
“I smoke my cigarette with style
And I can tell you honey
You can make my money tonight”
Ντάξει, ωραία όλα τα παραπάνω, αλλά χρειάζεται και λίγο ο κωλοπαιδισμός και η αλητεία των G ‘n’ R… για το τσιγάρο μιλάμε γκαντάμνιτ, έχεις μεγαλώσει βλέποντας φωτός με κολλημένο το τσιγάρο στα χείλη του Slash, έτοιμο να του κάνει παρανάλωμα το μαλλγί. Τεσπά, το θέμα είναι ότι αυτή η αναθεματισμένη συνήθεια έχει συνδεθεί με 100 κιλά μαγκιάς, ξενύχτια και αλητείες. Rock ‘n’ Roll δηλαδή.
Τι να κάνεις…
4. The Smiths – What She Said
“What she said:
I smoke ‘cos I’m hoping for an early death
AND I NEED TO CLING TO SOMETHING”
Κλασικός ειρωνικός Morrissey, που χορεύει με λουλούδια στην τσέπη και μονολογεί ότι ο θάνατος είναι υπέροχος (στις περισσότερες περιπτώσεις τουλάχιστον). Μια νεορομαντική λύτρωση φτιαγμένη από πίσσα και νικοτίνη. Μπρίλιαντ.
5. Bob Dylan – Desolation Row
“And I’m talking to myself at night
Because I can’t forget
Back and forth through my mind
Behind a cigarette”
Μη με βρίσετε, αλλά δεν έμαθα ποτέ τα λόγια αυτού του τραγουδιού. Το μόνο που θυμάμαι είναι ότι μετά από κάποια “νανανά” και αφού το μυαλό σου είναι κολλημένο στην κιθάρα, κάπου πετιέται ένα εμφατικό “σι-γκα-ΡΕΤ!”. Είναι ίσως το πιο αναγνωρίσιμο rock anthem της προηγούμενης δεκαετίας και όταν παίζει σε κάποιο μαγαζί μπορεί να σε κάνει ασυναίσθητα να ψάξεις για το πακέτο σου στις τσέπες του παντελονιού σου.
Μη ψάξεις για πακέτο. Ούτε για τράκα. Κρατήσου. Θα περάσει. Όλα περνάνε. Have faith.
7. Bob Seger – Turn The Page
“Later in the evening as you lie awake in bed
with the echoes from the amplifiers ringin’ in your head
you smoke the day’s last cigarette
remembering what she said”
Ντάξει, αυτό το τραγούδι είναι περισσότερο γνωστό απ’ τους Metallica. Και εγώ όταν το άκουσα πριν κάτι χρόνια σκέφτηκα “ΤΙ;;; Βγαίνει αυτό το τραγούδι και σε κανονική φωνή, χωρίς γιιιιιιιεεεεεεεεεεεαααα και τέτοια”;
Κοίτα, αυτά τα τραγούδια που λένε ότι είσαι στους ατελείωτους αμερικανικούς highways, τρέχεις αγέρωχος και δεν παίρνεις χαμπάρι τίποτα, ήταν από πάντα απίστευτα μούρικα. Βάλε σε αυτό και το τελευταίο τσιγάρο της ημέρας που θυμάσαι τι σου είπε Η Ψ@##$%$, λίγο πριν τα βάλεις όλα φωτιά και γυρίσεις σελίδα και ΓΕΙΑ ΣΑΣ ΚΥΡΙΟΙ. ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΚΟΨΕΙΣ ΠΟΤΕ. ΠΩΣ ΘΑ ΧΩΡΙΣΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΤΣΙΓΑΡΟ ΡΕ ΑΝΘΡΩΠΕ;;;
ΥΓ. Κοντεύω τρία χρόνια που το έχω κόψει και τσεκάροντας αυτούς τους στίχους, μόνο αηδία ένιωσα, καμία νοσταλγία. Αυτό πάει για όσους θέλουν να το κόψουν και σκεφτονται “μα θα μου φύγει ποτέ απ’ το μυαλό; μπλα μπλαμ μπλα”… ΝΑΙ. ΦΕΥΓΕΙ. ΣΑΝ ΤΗ ΖΩΗ, ΑΜΑ ΔΕΝ ΤΟ ΚΟΨΕΙΣ.
Γλυκούλης 
