Δεν ξέρω πόσοι από σας ξεκουνιέστε εύκολα τις Κυριακές, αλλά για μένα ακόμα και ο καφές το μεσημέρι θεωρείται κάτι ανάμεσα σε μονοήμερη εκδρομή και αναρρίχηση. Ειδικά αν έχω βγει το προηγούμενο βράδυ, αλλά ας μη μιλήσουμε και γι’ αυτήν την υπέρβαση.
Ας μιλήσουμε για τους Monster Magnet, την μπαντάρα που το βράδυ της Κυριακής έκανε μία ακόμα στάση στα μέρη μας, αναγκάζοντας πολλούς από μας να ξεκουνηθούμε και ευτυχώς να μην το μετανιώσουμε.
Όπως παραδοσιακά κάνουμε σχεδόν όλοι πριν τα live, είχα ξεκινήσει την προθέρμανση από νωρίς ακούγοντας ξανά και ξανά τα Dopes to Infinity και Powertrip, δυο άλμπουμ τόσο διαφορετικά μεταξύ τους αλλά τόσο ΤΕΡΑΣΤΙΑ για όσους μεγαλώσαμε στα 90s. Ειδικά για το Powertrip θυμάμαι ακόμα και από ποιον φίλο ζήτησα να μου το γράψει σε κασέτα, με το που μου είπε “αγόρασα αυτό το cd που έλεγε το Ποπ και Ροκ ρε… Αυτούς που έλεγαν ότι είναι σαν τους Hawkwind”.
Και με τον ίδιο φίλο πήγα στο live χθες, σχεδόν 19 χρόνια μετά. Καμία συγκίνηση, ok, είστε φτιαγμένοι από πέτρα. Προχωράμε.
Το Piraeus Academy κατά την ταπεινή μου γνώμη είναι ο καλύτερος συναυλιακός (κλειστός) χώρος που έχουμε, τόσο για τον ήχο, όσο και για το πολύ πολύ πολύ απλό, αλλά ΤΕΡΑΣΤΙΑΣ σημασίας χαρακτηριστικό του, να έχει δάπεδο με κλίση. Ω ναι, βλέπουν όλοι, χτυπιούνται όλοι, δεν ενοχλεί κανένας κανέναν.
Αν και είχαν έρθει πολλές φορές στη χώρα δεν είχα ξεκουνηθεί ποτέ να τους δω και χθες κατάλαβα πόσο μεγάλο λάθος έκανα. Απίστευτη ενέργεια από μια μπάντα που ο frontman της έχει πατήσει πια τα 60 (σοκ), με τη φωνή του να είναι πιο ψυχεδελικά βρόμικη από ποτέ και τις κιθάρες να απογειώνουν και να προσγειώνουν κάθε τόσο το διαστημόπλοιό τους.
Οι stoner θεοί βγήκαν λίγο μετά τις 21.30 (είχαν προηγηθεί οι πολύ καλοί και δικοί μας Void Droid) με το Dopes to Infinity να παραζεσταίνει το κοινό με το καλημέρα, να ακολουθεί το Radiation Day απ’ το καλούτσικο Monolithic BABY! και πριν προλάβει να συνέλθει, να το σφυροκοπάει με τον ύμνο του Powertrip.
Η επαφή τους με το κοινό ήταν εκπληκτική, κάθε φορά που άνοιγε το στόμα του ο Dave Wyndorf να πει μια κουβέντα (και το έκανε συχνά) όλοι έστηναν αυτί, σαν να επρόκειτο να πει την απόλυτη σοφία.
Δικιά μου αγαπημένη στιγμή το Look to Your Orb for the Warning, αλλά μάλλον για όλους τους υπόλοιπους ήταν το I want more, που δεν χόρταιναν να ουρλιάζουν τους στίχους του.
Το κοινό ήταν ζεστό, χαλάρωνε μόνο για λίγα λεπτά όταν οι Monster Magnet ηρεμούσαν “ψυχεδελικά”, κάτι που όμως δεν τους άξιζε. Γιατί οι Monster Magnet δεν είναι μόνο οι Black Sabbath κιθάρες, αλλά και τα space rock τριπαρίσματα.
Γενικά πάντως έδειχναν όλοι να περνάνε καλά (μεταλάδες και μη) και στο encore το mini setlist, όσο αναμενόμενο ήταν, τόσο πολύ τους έκανε όλους να γουστάρουν.
Μπήκαν με το Negasonic Teenage Warhead (τι τραγούδι Θεέ μου), συνέχισαν με Tractor και αφού ο Wyndorf εξήγησε γιατί αγαπάει τόσο πολύ τη λέξη “motherfucker” με έναν πολύ american style μονόλογο, κάλεσε το κοινό να τη λέει μαζί του ΟΣΟ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΑ ΓΙΝΕΤΑΙ.
Και δεν του χάλασαν χατήρι.
Εγώ θα λέω space lord και εσείς motherfucker. Παμε
Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Kostas Maniatis (@beatbukowski) στις
Αγαπητοί Monster Magnet, δύσκολα θα ξαναβγάλετε δισκάρες όπως αυτές των 90s, αλλά να ξέρετε ότι εδώ πάντα θα έχετε ένα μάτσο πιστούς που όποτε και να έρθετε να παίξετε, θα είναι εκεί για σας. Ακόμα και σαπιοκυριακάτικα.
Επίσης, γίνεται την επόμενη φορά να παίξετε το Temple of your Dreams; Έχει περισσέψει λίγος σβέρκος να καταστρέψουμε ακόμα.
