Ο μύθος λέει ότι σε συναυλίες και σε διακοπές πρέπει να πηγαίνεις μόνο με αυτούς που αγαπάς. Έτσι, ακόμα και αν τα πράγματα δεν πάνε εντυπωσιακά καλά με τις νότες ή τις πλαζ, θα έχεις πάντα κάποιον να γκρινιάζεις χωρίς να σε παρεξηγεί και να πίνετε αρκετά για να ξεχνάτε τις στραβές. Την Τετάρτη το βράδυ, ο Νίκος, η Φιλένια, ο Κώστας και εγώ με τις παρέες μας, μπήκαμε στα αμάξια και φτάσαμε στη Μαλακάσα, που έμοιαζε με τη Μόρντορ. Εκεί, μεταξύ λασπωμένου χώματος, κουκούλες και σπασμένες ομπρέλες, ξεκίνησε το καλοκαίρι…
Έτοιμοι για το γνωστό περπάτημα που κάνει τους διαδρόμους των γυμναστηρίων να γελάνε, παρκάραμε σε μέρος που συνορεύει με άλλο νομό και σαν σε πορεία χωρίς πλακάτ, φτάσαμε στο Terra Vibe. Εκεί που φτάνεις πάντα τέτοια εποχή, για να πιείς, να χορέψεις και να τραγουδήσεις, ψάχνοντας κάθε φορά την πιο αξέχαστη συναυλία.
Φτάνοντας, στη σκηνή βρισκόντουσαν οι Raveonettes, η αγαπημένη indie rock μπάντα από τη Δανία, που καλωσόριζε τον κόσμο που έφτανε αψηφώντας το κρύο και το ψιλόβροχο. Και βλέπεις γνωστούς και αρχίζει το πίρι-πίρι στην ουρά για τις μάρκες, που γίνονται μπύρες και τσούγκρισμα στην υγειά του καλοκαιριού που φτάνει και ας έχει 11 βαθμούς αυτό το βράδυ Τετάρτης.
Στις 9:35 τα γνωστά καρτουνίστικα πόδια αρχίζουν και περπατούν στην οθόνη, μέσα σε χειροκροτήματα και οθόνες κινητών που αστράφτουν. Οι Depeche Mode είναι πάλι εδώ και για περισσότερο από δύο ώρες λερώναμε τα πόδια μας στις λάσπες για χάρη τους! Αθηναίοι ή και όχι Αθηναίοι, παρέα με μπόλικους ξένους τουρίστες, τραγούδησαν “Going Backwards” και χειροκρότησαν ο ένας τον άλλoν και όλοι μαζί τους θρύλους της ηλεκτρονικής μουσικής.
Ο απόλυτος performer Dave Gaham, άντεξε το σακάκι του μόλις μέχρι το δεύτερο τραγούδι, μένοντας τελικά με το γιλέκο του και τα glitter του. Και κάνει έρωτα στη σκηνή και στα αφτιά μας. Κουνιέται και όλα τα βλέμματα χαζεύουν τον αλαζονικό ναρκισσισμό του που πλημμυρίζει τη σκηνή και είναι τόσο μα τόσο επιτρεπτός. Martin Gore και Andy Fletcher ξέρουν καλά τι πρέπει να κάνουν και το κάνουν εξαιρετικά.
Τεράστιες γιγαντοοθόνες φέρνουν τα πρόσωπα του συγκροτήματος σε απόσταση αναπνοής, με τον ήχο ολόσωστο παρά τις παραφωνίες μας. “Corrupt”, “In your room”, “World in my eyes”, “Wrong” και ξαφνικά “Enjoy the silence” με τη βροχή να φωτίζεται πάνω από τα κεφάλια μας, μέσα από τα ρούχα μας, σε αυτόν τον διαβολεμένο ρυθμό που κανείς δεν νοιάζεται για κάτι, παρά μόνο να κουνήσει το κορμάκι του. Martin Gore και “Home” και καπάκι “A question of lust”, σε υπερτέλεια ακουστική εκτέλεση. 22 τραγούδια εγκλωβίστηκαν στο χειροκρότημα μας, με τη σκέψη ότι χρειαζόμαστε περισσότερες τέτοιες νύχτες.
Η 5η εμφάνιση των Depeche Mode στην Ελλάδα, οι οποίοι μας επισκέφτηκαν πρώτη φορά το 1985 ήταν στα αλήθεια ό,τι χρειαζόμασταν για να μας ξεμουδιάσει από το χειμώνα που φεύγει. Η περιοδεία “The Global Spirit” έχει αρχίσει το ταξίδι της για τα καλά, με στόχο 32 συναυλίες σε 21 Ευρωπαϊκές χώρες, με την Αθήνα πια να περνάει στην ιστορία. Ένα δικό τους αντίο στον David Bowie, με το “Heroes” και “Personal Jesus” για το μεγάλο φινάλε.
Τελικά, ο μύθος δεν χρειάστηκε να επιβεβαιωθεί, μιας και η παρέα μπορεί να αγαπιέται όμως η συναυλία ήταν πολύ παραπάνω από καλή.
Depeche Mode, καλή αντάμωση στα καλοκαίρια που φτάνουν…
