Οι 5 κλασικοί τύποι που ψάχνουν να παρκάρουν

Το πάρκινγκ είναι ένας καθημερινός αγώνας.

Άλλοι κερδίζουν, άλλοι χάνουν, αλλά όλοι σιχτιρίζουν… (μπράβο, μεγάλη σοφία είπες. ΝΑ, ΠΑΡΤΑ)

Και αυτό το στοιχείο της ταυτότητάς μας, δεν θα μας το πάρει κανείς.

Τσέκαρε, λοιπόν, 5 τύπους που ψάχνουν καθημερινά στη ζούγκλα για να παρκάρουν και πόσο διαφορετικά αντιμετωπίζει ο καθένας τους τον καθημερινό αυτό αστικό γολγοθά.

1.
Πάντα θα υπάρχει αυτός ο τύπος που θα κάνει 100 κύκλους μέχρι να παρκάρει και δεν θα το βάλει ποτέ κάτω. Έχει υπολογίσει στα έξοδα του μήνα τη βενζίνη για τέτοιες περιπτώσεις, είναι προετοιμασμένος, είναι ψιλοκάγκουρας και ξέρει από πού θα κόψει για να κερδίσει τη χασούρα του (πχ για δυο μέρες και με πόνο καρδιάς, δεν θα βάλει καινούργια ζαντολάστιχα).

Ωστόσο, θα γυρνάει ο τρελιάρης μέχρι να παρκάρει.

ΤΕΛΟΣ. ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΟ.

“Ξέρεις ποιοι δεν βρίσκουν να παρκάρουν;”, θα σε ρωτήσει με το ένα φρύδι υψωμένο. Εσύ θα του πεις “όχι, πού να ξέρω”, σκάβοντας τον λάκκο σου και δίνοντας του το ΟΚ να βάλει μπρος την χρονομηχανή του και να σε πάει πίσω στο ’50, απαντώντας σου κάτι για πιάτα, κουζίνα και κάποιες που θα ‘πρεπε να περνάνε τη μέρα τους εκεί μέσα.

Και όταν επιτέλους παρκάρει θα φωνάζει από μέσα του “ΝΑ, ΠΑΡΤΑ, ΔΕΝ ΣΕ ΧΑΛΑΣΕ, ΕΙΜΑΙ Ο ΑΡΧΟΝΤΑΣ ΤΟΥ ΜΑΔΕΡΦΑΚΙΝ ΠΑΡΚΙΝΓΚ”, απευθυνόμενος σε κάποιον απροσδιόριστο συμπαντικό εχθρό που ήθελε να τα βάλει με τον καλύτερο. “Πάω τώρα στην παρέα που με περίμενε μιάμιση ώρα να τους τα πρήξω για άλλη μιάμιση ώρα για την κόλαση που έζησα”. Και μόλις βγει απ’ το αμάξι θα κοιτάξει και με το βλέμμα που τους αξίζει τους πτωχούς που ακόμα φέρνουν βόλτες.

Συνήθως αυτός ο τύπος είναι δυστυχισμένος, αλλά νομίζει ότι γι’ αυτό φταίει αυτό το περίεργο “γρρρ γρρρ” που κάνει καμιά φορά η εξάτμισή του. “Τι είναι αυτό ρε μάστορα”;

2.
Υπάρχει ο τύπος ο λαρτζ, είτε έχει λεφτά, είτε δεν έχει. Συνήθως είναι άθλιος στο παρκάρισμα, αλλά οι δικαιολογίες που λέει στους φίλους του είναι “ε, φοβόμουνα να το αφήσω στο δρόμο, μην το γρατσουνίσουνε ή μην πάει κανείς να παρκάρει και το χτυπήσει από πίσω και έτσι το έβαλα σε πάρκινγκ για ΜΟΝΟ 20 ΕΥΡΩ ΤΟ ΠΕΝΤΑΛΕΠΤΟ. ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ;;;”

Αυτός ο τύπος δεν χάνει την γαμημένη ώρα του να κάνει κύκλους σαν την πλέμπα, έχει σημαντικότερα πράγματα να ασχοληθεί. Θα το βάλει κατευθείαν στο πρώτο πάρκινγκ που θα βρει μπροστά του, ειδικά αν έχει θηλυκό στη θέση του συνοδηγού και θέλει να της περάσει ύπουλα το μήνυμα “ψιτ, μανίτσα. Ετοιμάσου για μια ζωή που ούτε τη φανταζόσουνα”.

Το μόνο μείον είναι ότι το πάρκινγκ πιθανώς να κλείνει κατά τις 12 το βράδυ, οπότε ίσως η διασκέδασή του να κρατήσει κανά μισάωρο. Αλλά δεν πειράζει. Ξέρετε γιατί; ΓΙΑΤΙ ΠΑΡΚΑΡΕ ΑΜΕΣΩΣ, δεν έκανε κύκλους σαν εσάς τους τζομπαναραίους. Και μπορεί να έφυγε για το σπίτι του πριν καν αρχίσει η διασκέδαση, αλλά δεν τον νοιάζει, γιατί γι’ αυτόν διασκέδαση είναι να βλέπει το γεμάτο φθόνο βλέμμα σου. Διαχειρίσου το.

3.
Ο πιο κουλ είναι ο “θα περπατήσω όσο πάει”. Γι’ αυτόν κάθε έξοδος απ’ το σπίτι του μοιάζει με το περπάτημα που κάνεις όταν πας σε συναυλία στη Μαλακάσα και αναγκαστικά παρκάρεις στο Σχηματάρι. Κι ας έχει να πάει μέχρι το περίπτερο.

Ο τύπος δεν δίνει δεκάρα για το που θα αφήσει το αμάξι του. ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΤΟΝ ΝΟΙΑΖΕΙ.

Το αφήνει όπου να ‘ναι και περπατάει. Είναι ο προσωπικός μου ήρωας. Είναι ο αγαπημένος μου. Είναι ο γιόλο του παρκαρίσματος.

Δεν είναι fit, παρόλα τα άσκοπα χιλιόμετρα που έχει περιπλανηθεί στη ζωή του, αλλά τον βλέπεις πάντα να φτάνει στο τραπέζι σας στην καφετέρια ψιλοϊδρωμένο και άμα τον ρωτήσεις “γιατί στάζεις αλάτι, ρε μαν”, θα σου πει ότι περπατούσε. Δεν κωλώνει. Και αν μετά σου πει “έλα, θα σε πάω εγώ σπίτι”, αλλάζεις παπούτσια, βάζεις φόρμα και κάθε φορά που θα τον ρωτάς “φτάνουμε στο αμάξι;”, θα σου απαντάει αδιάφορα “ναι μωρέ, να εδώ πιο κάτω είναι. Βλέπεις την ταμπέλα που λέει ‘Κόσσοβο’; Σχεδόν φτάσαμε”.

Ο κλασικός τύπος που θα ζήσει 100 χρόνια και άμα του πεις ποτέ “έχω άγχος”, θα σου πει “έλα ρε, μην έχεις”. Μια μέρα απ’ τη ζωή του να ζούσαμε.

4.
Τώρα πάμε στον πιο σιχαμένο από όλους.

Πάμε σ’ αυτόν που έχει ακριβό αυτοκίνητο και άρα μέσα στους όρους του συμβολαίου του είναι να παρκάρει όπου βρίσκει. Λυπάμαι πολύ. Δεν φταίει αυτός. Τον προστατεύει ο νόμος.

Αυτός αφήνει το αμάξι του οπουδήποτε. Πάνω σε πεζοδρόμια, σε ράμπες αναπήρων, στη μέση του δρόμου, στο μπαλκόνι σου στον 4^ο, όπου μπορείς να φανταστείς. Το μόνο που έχεις δικαίωμα εσύ να κάνεις είναι να θαυμάσεις το αυτοκίνητό του, να ζηλέψεις και να παρακαλέσεις τον Θεό στην επόμενη ζωή σου να γεννηθείς, έστω ως ένα ταπεινό εξάρτημα του αυτοκινήτου του. Πχ γω θα ‘θελα να ξαναγεννηθώ ως ο ταπεινός και ελαττωματικός του αερόσακος.

Ο ίδιος αξιολάτρευτος τύπος, το βράδυ θα το αφήσει έξω απ’ το μαγαζί που θα πάει να περάσει σούπερ, διπλοπαρκάροντας και δίνοντας κανά χαρτζιλικάκι εκεί στα παιδιά για να το προσέχουν. Και παρότι το σπίτι του έχει αρχίσει να του κάνει παράπονα για τα ασταμάτητα βρισίδια που δέχεται καθημερινά, ο ίδιος δεν δίνει δεκάρα.

“Σπίτι, του λέει, μην ασχολείσαι. Ξέρουμε και οι δύο μας την αλήθεια. Ούτε εσύ γαμιέσαι, ούτε εγώ. Και ούτε πρόκειται ποτέ μας”.

5.
Και τέλος, αυτός που όλοι θα θέλαμε να είμαστε. Ο κωλόφαρδος. Ο άνθρωπος που βρίσκει πάρκινγκ στο Παγκράτι σε 5 λεπτά. Αυτός που τον έχει ευλογήσει ο “θεός του πάρκινγκ” από όταν ήταν ακόμη στην κοιλιά της μάνας του και είχε πιάσει καλύτερη θέση από τον δίδυμο αδερφό του.

Είναι ο κλασικός ο αχώνευτος που μόλις βρεθείτε εκεί που έχετε δώσει ραντεβού, θα σου πει “πού πάρκαρες”, εσύ θα του δείξεις αόριστα κάπου προς την μακρινή δύση και τότε αυτός θα σου πει “έλα ρε, γιατί; Αφού είχε. Να εγώ εδώ απ’ έξω το έβαλα”.

“ΠΟΥ ΕΙΧΕ”, ΑΝΘΡΩΠΕ ΜΟΥ;;;; ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΦΟΡΕΣ ΠΕΡΑΣΑ. ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΦΟΡΕΣ ΕΙΠΑ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΜΟΥ “ΩΣ ΕΔΩ. ΓΥΡΝΑΩ ΣΠΙΤΙ, ΕΧΕΙ Η ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΓΙΑ ΤΑ ΣΑΛΑΧΙΑ”.

Συνήθως την τύχη του την αποδίδει στην εξαιρετική του ικανότητα στο να παρκάρει λιμουζίνα σε θέση σμαρτ, με μία κίνηση. Όχι, δεν είναι κωλόφαρδος, είναι απλά πολύ καλύτερός σου. “Και ξέρεις ποιος άλλος ήταν πολύ καλύτερός μου;”, πρέπει να του πεις. “Ο Ιούλιος Καίσαρας. Και ξέρεις τι έπαθε ο Ιούλιος Καίσαρας; ΤΟΝ ΣΚΟΤΩΣΑΝ ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ. ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΠΡΟΣΕΧΕ”.

Γενικά μην κάνεις παρέα με κάποιον που παρκάρει στο πεντάλεπτο. Συνήθως πρόκειται περί κτήνους και καθάρματος.