Τα τελευταία χρόνια γυρίζω όλη την Ελλάδα δίνοντας παραστάσεις. Δεν μπορώ να πω ότι την έχω δει απ’ άκρη σ’ άκρη, αλλά έχω δει αρκετά ώστε, όταν θα έρθει η ώρα να δω όλη την Ελλάδα, να ξέρω τι θα θέλω να δω. Ξέρω πλέον, ας πούμε, ότι θέλω να επισκεφθώ για διακοπές την Καστοριά. Ξέρω ότι οι σκηνές της Μόρντορ, από τον Άρχοντα των δαχτυλιδιών, γυρίστηκαν στην Πτολεμαΐδα. Ξέρω ότι χρειάζεσαι τουλάχιστον έναν μήνα για να γυρίσεις σωστά την Κρήτη. Όπως επίσης ξέρω ότι το καλύτερο αξιοθέατο του Κιλκίς είναι η πινακίδα που γράφει «Θεσσαλονίκη, 49 χλμ».
Κάτι που συνειδητοποίησα από τις σύντομες επισκέψεις μου σε πόλεις της χώρας μας είναι ότι όλες διαθέτουν κάποια κοινά χαρακτηριστικά. Κάποια γνωρίσματα που, χωρίς αυτά, δεν μπορείς να θεωρείσαι πόλη. Ας τα ονομάσουμε «το βασικό πακέτο».
Όλες οι πόλεις έχουν τουλάχιστον ένα μαγαζί με το όνομα Chill Out. Αυτό το μαγαζί μπορεί να είναι καφετέρια ή μπαρ, αλλά συνήθως είναι τα πάντα. Η πινακίδα θα γράφει «Chill Οut café-bar-restaurant-bistro-grillfrozen yogurt-spa-rooms to let-rent a car». Δεν υπάρχει κάτι που να ψάχνεις και να μην μπορείς να το βρεις σε αυτό το μέρος. Επίσης, σπανίως το μέρος αυτό είναι αντιπροσωπευτικό του ονόματός του. Δεν μπορείς να πας στο Chill Out για να χαλαρώσεις. Η μουσική είναι τόσο δυνατή, που κάνει τα αυτιά σου να αιμορραγούν, υπάρχουν καθρέφτες παντού αλλά μόνο ένας καναπές όπου κάθονται οι ιδιοκτήτες, ενώ οι πελάτες βολευόμαστε σε σκαμπουδάκια και το μαγαζί βρίσκεται στη γωνία των δύο πιο πολυσύχναστων δρόμων της πόλης, με θέα έναν πεζόδρομο. Πας εκεί όχι για να τσιλάρεις με τους φίλους σου, αλλά για να κάθεστε και να χαζεύετε τους περαστικούς πίνοντας καφέ και ακούγοντας μουσική η οποία εναλλάσσεται από Manu Chao σε Παντελίδη και από Άντζελα Δημητρίου σε Rihanna.
Άλλο σήμα κατατεθέν κάθε πόλης είναι η κρεπερί-βαφλάδικο-γυράδικο που χρησιμοποιεί για όνομα κάποιο λογοπαίγνιο το οποίο θα έκανε μέχρι και τον Σεφερλή έξαλλο. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι τα Κρεπάλη, Κρεπαλίκι, Βαφλατάς, Γύρω γύρο όλοι, Γυροκομείο, Σουβlike, Γυροσκόπιο, Ο Γυρολόγος.
Μιλώντας για καταστήματα, δεν γίνεται να μην κάνω μία αναφορά στο κατάστημα-χώρο που έχει κάθε πόλη και, πολλές φορές, κάθε γειτονιά. Μιλάω για το κατάστημα-κατάρα. Είναι το μέρος που κάθε 6 μήνες αλλάζει ταυτότητα και ιδιοκτησία. Είναι η μαύρη τρύπα της επιχειρηματικότητας. Το γεφύρι της Άρτας του λιανικού εμπορίου. Ξεκινάει ως pet shop, αλλάζει σε προποτζίδικο, μετά γίνεται frozen yogurt και καταλήγει σε «Αγοράζουμε χρυσό». Περνάς απ’ έξω, βλέπεις πινακίδα «Σύντομα κοντά σας» και νιώθεις την ανάγκη να προειδοποιήσεις τον μελλοντικό καταστηματάρχη. Θες να του πεις ότι, μόνο αν θυσιάσει την πρωτότοκη, παρθένα κόρη του στα θεμέλια, θα στεριώσει το μαγαζί.
Κάθε πόλη που σέβεται τον εαυτό της οφείλει επίσης να έχει έναν Προφήτη Ηλία. Σε αντίθεση με τις υπόλοιπες εκκλησίες της πόλης, όπου ο κόσμος πηγαίνει για θρησκευτικούς λόγους, ο Προφήτης Ηλίας είναι συνήθως το μέρος όπου κάθε λογής ζευγαράκια πηγαίνουν για το περιστασιακό άβολο σεξ στο αμάξι. Είναι ο επίσημος γαμηστρώνας της πόλης και ο Προφήτης Ηλίας, με το πέρασμα των χρόνων, έχει εξελιχθεί στον επίσημο προστάτη τού «ένα στα γρήγορα».
Αν όμως δεν έχεις δεσμό και δεν μπορείς να πας στον Προφήτη Ηλία, μην ανησυχείς: κάθε πόλη έχει τη λύση για εσένα. Σε κάθε πόλη μπορείς να βρεις ένα στριπτιζάδικο-κωλόμπαρο με το όνομα Amore. Η λέξη «amore» μάς έρχεται από την Ιταλία και σημαίνει «αγάπη». Όταν δεις όμως αυτή τη λέξη σε κάποια ταμπέλα στην Καρδίτσα, τη Στυλίδα ή το Άργος, να ξέρεις ότι η μοναδική περίπτωση να βρεις εκεί μέσα αγάπη θα είναι αν κάποιο από τα κορίτσια που λικνίζονται πάνω στον στύλο έχει το ίδιο όνομα. Όποιος έχει επισκεφθεί τέτοια μαγαζιά ξέρει ότι θα τους ταίριαζε καλύτερα ένα όνομα όπως Κατάντια ή Πίκρα ή Πωωω, πού ήρθαμε; Πάμε να φύγουμε, σε παρακαλώ!
Τέλος, κάθε πόλη πρέπει να έχει κάποιο χαρακτηριστικό που να δίνει την ευκαιρία στους κατοίκους της, όποτε μιλάνε με κατοίκους άλλων πόλεων, να πουν τη φράση που ξεκινάει με το «Δεν ξέρετε εσείς από…» Οι Αθηναίοι έχουν την κίνηση και, παρόλο που τους καταστρέφει την καθημερινότητα, όταν μιλάνε με κάποιον από άλλη πόλη, κρυφά θα περηφανευτούν λέγοντας: «Δεν ξέρετε εσείς από κίνηση. Τράβα στην Κηφισίας Δευτέρα πρωί, κι αν ξεκολλήσεις πριν την Τετάρτη του 2019, μου λες». Οι πόλεις βόρεια της Λάρισας συνήθως χρησιμοποιούν τη φράση: «Δεν ξέρετε εσείς από κρύο. Περπάτα στον Θερμαϊκό Φλεβάρη μήνα και μετά μίλα για κρύο». Οι πόλεις στα νησιά έχουν το «Δεν ξέρετε εσείς από παραλίες. Να σε πάω εγώ σε μία που πρέπει να κάνεις 40 χιλιόμετρα χωματόδρομο και 10 μέτρα ραπέλ για να φτάσεις, και θα δεις τι σημαίνει παραλία». Η Κρήτη έχει το «Δεν ξέρετε εσείς από μεθύσι. Κάτσε πιες 40 ρακές για πρωινό και μετά έλα να μου μιλήσεις για μεθύσι». Ενώ, φυσικά, αν είσαι Αθηναίος, σε όποια πόλη της Ελλάδας και να πας, θα ακούσεις το: «Δεν ξέρετε εσείς από φαγητό. Να σου φτιάξω εγώ συκώτι αρνιού με μάτια τσιπούρας και αυτιά από κρι-κρι, και θα δεις τι σημαίνει φαγητό».
Για περισσότερες ιστορίες από το βιβλίο του Λάμπρου Φισφή με τίτλο “Τετράδιο Κωμωδίας”, ρίξε μια ματιά εδώ!
