Πήγα.Είδα | "Πέτρες στις Τσέπες του" και το απόλαυσα!

Την ώρα που η παράσταση είχε τελειώσει και χειροκροτούσαμε ασταμάτητα σκεφτόμουν τι θα απαντούσα σε όποιον με ρωτούσε την υπόθεση του έργου.

-Οι πρωταγωνιστές είναι δύο κομπάρσοι…

-Άσε μας ρε φίλε

-Όχι αλήθεια

Ας τα πάρουμε από την αρχή όμως να μη χαθούμε.

Πριν αρκετό καιρό έμαθα για μια παράσταση που ονομάζεται «Πέτρες στις Τσέπες του», με τον Γιώργο Χρυσοστόμου και τον Μάκη Παπαδημητρίου στη σκηνοθεσία και τους πρωταγωνιστικούς ρόλους. Ε, λέω κι εγώ θα κλείσω να πάω, αφού κάποιοι φίλοι μου είπαν ότι αξίζει.

(βρισκόμαστε κάπου στο τέλος Μαρτίου).

-Ναι βεβαίως να σας κάνω κάποια κράτηση, αλλά η επόμενη διαθέσιμη είναι μετά τις 20 Μαΐου.

-(σιωπή)

Ευτυχώς κάποιος καλός κύριος ακύρωσε μια διπλή κράτηση και βρέθηκα στο θέατρο του Νέου Κόσμου πολύ νωρίτερα από το αναμενόμενο.

Μπαίνοντας βλέπεις πολύ λευκό με μαύρες πινελιές. Μία καντίνα, ένα ποδήλατο, μια μπασκέτα με το «ζωγραφιστό» από κάτω, μικρή περίφραξη, μερικά δέντρα και έντονο φωτισμό που μεταξύ μας μπορεί και να μην είναι έντονος στην πραγματικότητα αλλά να τονίζεται από το λευκό που κυριαρχεί. Οι δύο ηθοποιοί φορούν ανοιχτόχρωμα ρούχα που ταιριάζουν άψογα με το σκηνικό.

Βρισκόμαστε στην Ιρλανδία και παρακολουθούμε τα γυρίσματα μια ταινίας και πιο συγκεκριμένα την παρουσία δύο κομπάρσων σε αυτήν. Ο Τζέικ και ο Τσάρλυ γνωρίζονται κατά τη διάρκεια της χολυγουντιανής ταινίας και μοιράζονται όνειρα, γέλια, μεθύσια, έρωτες, χαρές, λύπες, ναρκωτικά και πολλά ακόμη.

Παπαδημητρίου και Χρυσοστόμου υποδύονται 8-9 ρόλους ο καθένας και απλώνουν το ατέλειωτο ταλέντο τους στη σκηνή αποσπώντας ακόμη και “εκτός προγράμματος” χειροκροτήματα, που καθόλου δεν χαλάνε τη ροή της παράστασης.

Με αφορμή μία αυτοκτονία στο χωριό όπου γίνονται τα γυρίσματα, η ταινία έρχεται τούμπα και οι προτεραιότητες των δύο αλλάζουν άρδην. Το ίδιο τούμπα έρχεται και η παράσταση και πλέον η θλίψη και η φιλοσοφική αναζήτηση διαδέχονται την ανάλαφρη ατμόσφαιρα και το γέλιο που κυριαρχούσαν μέχρι εκείνη τη στιγμή.

Ωστόσο δεν μπορείς να πεις ότι βαραίνει η ατμόσφαιρα, γιατί οι δύο ηθοποιοί (που επιμελούνται και τη σκηνοθεσία) δίνουν ρέστα.

Γενικά αυτή είναι μια παράσταση που ξεχειλίζει ταλέντο και το αντιλαμβάνεσαι από την πρώτη στιγμή.

Σε κάποια φάση περίπου στη μέση της παράστασης, με απόλυτα φυσιολογικό ύφος ο Γιώργος Χρυσοστόμου μας εξηγεί ότι πρέπει να κάνουν ένα διάλειμμα για να πάρουν μια ανάσα (δεν θέλω να σποϊλεριάσω αλλά τελικά διάλειμμα δεν κάνουν). Και κάπου εκεί σκέφτεσαι ότι είναι τόσο δύσκολο αυτό που κάνουν ρε φίλε. Μιλάνε ακατάπαυστα (καθόλου κουραστικά για τον θεατή μπάι δε γουέη) υποδύονται αμέτρητους ρόλους ο καθένας και γενικά παρακολουθώντας δεν θα σου φαινόταν και περίεργο να αράξουν λίγο να ηρεμήσουν από την τεράστια ένταση.

Κορυφαία σκηνή κατά τη διάρκεια της οποίας οι θεατές καταρρέουν από το γέλιο, είναι εκείνη που ο Γιώργος Χρυσοστόμου υποδύεται την σταρ του σινεμά που προσπαθεί να αποπλανήσει τον Τζέικ, έναν από τους κομπάρσους. Απίστευτες κινήσεις, εκπληκτική μίμηση του ύφους της ντίβας Τζιοβάνι την ίδια στιγμή που κάνει γιόγκα και ασκήσεις χαλάρωσης που δεν είναι και ό,τι πιο εύκολο να κάνει ένας ηθοποιός. Πραγματικά ρισπέκτ.

Η σκηνοθεσία που έχουν επιμεληθεί οι δύο ηθοποιοί είναι εξαιρετική ενώ στο παιχνίδι παρεμβάλλεται κάθε τόσο προβολή από προτζέκτορα στο μισό πίσω μέρος του σκηνικού, επιλογή πολύ εύστοχη που δίνει και έναν πιο ποιητικό τόνο στην ιστορία.

Αν έπρεπε να βρω ένα αρνητικό σε όλη αυτή τη συσσωρευμένη ομορφιά που είδαν τα μάτια μου, θα ήταν η διάρκεια της παράστασης. Δεν είναι ότι με κούρασε, απλά ίσως θα ήθελα να είναι λίγο μικρότερη.

Αν θέλεις να τη δεις, πάρε ένα τηλεφωνάκι στο Θέατρο του Νέου Κόσμου, αλλά είναι τόσα πολλά τα sold out, που χλωμό σε κόβω.

Συντελεστές της παράστασης

Μετάφραση: Αγγελική Κοκκώνη

Σκηνοθεσία: Γιώργος Χρυσοστόμου, Μάκης Παπαδημητρίου

Σκηνικά: Μαγδαληνή Αυγερινού

Κοστούμια: Ιωάννα Τσάμη

Επιμέλεια κίνησης: Σεσίλ Μικρούτσικου

Σχεδιασμός φωτισμών: Σάκης Μπιρμπίλης

Μουσική επιμέλεια: Φωτεινή Γαλάνη

Βίντεο: Όλγα Μπρούμα

Βοηθός σκηνοθέτη: Σύρμω Κεκέ

Β΄ βοηθός σκηνοθέτη: Μαρίνα Χατζηθεοδοσίου