Σε μας τώρα πια ίσως όλα αυτά που ακολουθούν να φαίνονται τραβηγμένα…

Η αλήθεια όμως είναι ότι εκείνα τα χρόνια οι αδελφοκτονίες μεταξύ των απογόνων ενός αυτοκράτορα, δεν ήταν και κάτι τόσο ασυνήθιστο.

Ο κόσμος είχε συνηθίσει να τα ακούει.

Ωστόσο, συνήθως προτιμούνταν οι εξορίες, η τύφλωση, το κόψιμο της μύτης ή απλώς το αιώνιο κλείσιμο του ανεπιθύμητου αδερφού σε κάποιο μοναστήρι.

Για κάποιους όμως γαλαζοαίματους αυτά παρά ήταν light καταστάσεις.

Έτσι, εμείς, μαζέψαμε τέσσερις ιστορίες χαρακτηριστικές της βαρβαρότητας που επικρατουσε εκείνα τα χρόνια και ορίστε:  

Λίγη βυζαντινή καφρίλα και οθωμανική σπλατεριά στα χειρότερά της.

1. Οι γιοι του Μεγάλου Κωνσταντίνου

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι στην ιστορία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας αυτή η υπόθεση θυμίζει λίγο από Κάιν και Άβελ.

Γιατί όπως και στους πρώτους απόγονους των “ιδρυτών της ανθρωπότητας”, ο ένας αδερφός σκότωσε τον άλλον, έτσι και εδώ, στους πρώτους απογόνους του Μ. Κωνσταντίνου και άρα του “ιδρυτή” αυτού που σήμερα αποκαλούμε “Βυζαντινή Αυτοκρατορία”, συνέβη περίπου το ίδιο.

Όταν πέθανε ο Μέγας Κωνσταντίνος το 337 μ.Χ. άφησε τρεις γιους-διαδόχους, οι οποίοι έκαναν το εξής απίστευτο: αποφάσισαν να κυβερνήσουν από κοινού. Ούτε αλληλοσφαξίματα, ούτε τίποτα.

Όταν, λοιπόν, κατάλαβαν ότι απογοήτευσαν όλον τον γνωστό τότε πλανήτη που περίμενε κάτι πιο extreme, έκαναν το εξής:

Ο Κωνστάντιος που είχε αναλάβει το ανατολικό μέρος της αυτοκρατορίας, αφού έσφαξε δυο θείους του και τρία ξαδέρφια του (πόσο αναμενόμενο), αποφάσισε να τα βάλει με τους Πέρσες. Τότε ο μεγαλύτερος αδερφός του ο Κωνσταντίνος ο Β’ ξεκίνησε με τον στρατό του να τον βοηθήσει απ’ το δυτικό μέρος της αυτοκρατορίας που είχε αναλάβει. Για να πάει από τους Τρεβήρους (τότε πόλη της σημερινής Γερμανίας) στην Κωνσταντινούπολη, έπρεπε να περάσει από το κεντρικό μέρος της αυτοκρατορίας, κάπου βόρεια της Ιταλίας δηλαδή. Εκεί, λοιπόν, είχε αναλάβει τα κουμάντα ο μικρότερος απ’ τους τρεις γιους, ο Κώνστας, ο οποίος φοβήθηκε ότι ο αδερφός του στο διάβα του, θα του έπαιρνε και κανά κομματάκι απ’ το βασίλειο του. Έτσι του την έπεσε αιφνιδιαστικά το 340 μ.Χ στην Ακυληία με τον στρατό του. Στη συμπλοκή ο μεγάλος αδερφός σκοτώθηκε και ο Κώνστας, εκτός εαυτού, πέταξε το σώμα του να το φάνε τα ψάρια του ποταμού Άλσα, διαγράφοντας μάλιστα και το όνομά του από όλες τις επίσημες εγγραφές. 

Και θα μου πεις: “μα καλά, και ο Κωνστάντιος που περίμενε τον μπιγκ μπράδα για να τον βοηθήσει, δεν νευρίασε, δεν τα πήρε με τον μικρό και μισητό κάφρο”;

ΟΧΙ.

Ενέκρινε την πράξη και τράβηξε ανατολικά για να πολεμήσει τον Σασσανίδη βασιλιά Σαπώρη Β’ και τους σκληρόπετσους Πάρθους που είχε στο στρατό του. Πάντως η ζωή ξηγήθηκε καλά και στους δυο εναπομείναντες γιους, αλλά δεν είναι τώρα η ώρα να πανηγυρίσουμε για τους θανάτους τους.

2. Ο Μωάμεθ λίγο πριν γίνει Πορθητής

Ο Μωάμεθ ο Πορθητής, ανέβηκε στην εξουσία το 1451 μόνο και μόνο επειδή ο αδερφός του που προηγούταν στη διαδοχή, είχε βρεθεί στραγγαλισμένος στο κρεβάτι του… Αλλά όχι. Δεν είναι αυτός ο αδερφός που σκότωσε ο Μωάμεθ.

Τον Φεβρουάριο εκείνου του έτους, όταν ο πατέρας του ο Μουράτ ο 2ος πέθανε, ο υπερφιλόδοξος νέος σουλτάνος έπρεπε να εδραιώσει τη θέση του. Ο ετεροθαλής αδερφός του ήταν ακόμη μωρό, αλλά αυτό δεν σήμαινε ότι μια μέρα δεν μπορούσε να διεκδικήσει και αυτός, είτε νόμιμα, είτε με μηχανορραφίες την εξουσία. Άλλωστε, ο Μωάμεθ από την αρχή ένιωθε επισφαλής καθώς η πιο διαδεδομένη φήμη για την μητέρα του ήταν ότι επρόκειτο για μία 12χρονη χριστιανή σκλάβα… Πόσα “νόμιμα” δικαιώματα σου δίνει αυτό για έναν θρόνο; Έτσι, χωρίς να το πολυσκεφτεί έπνιξε τον μπέμπη αδερφό του μαζί με τη μάνα του και όλα καλά.

Δεν σταμάτησε όμως εκεί. Αρκετά χρόνια αργότερα, το 1477, έδωσε επίφαση νομιμότητας στην πράξη του, δημιουργώντας έναν νόμο ο οποίος έλεγε ότι “για το καλό της αυτοκρατορίας, σε όποιον απ’ τους γιους μου ο Θεός δώσει τον θρόνο, μπορεί νόμιμα να εκτελέσει τα αδέρφια του”. Κορυφή;;;

Ένας νόμος που άνετα κάνει τους αδερφούς Gallagher να νιώθουν ότι γεννήθηκαν σε λάθος εποχή.

3. Ο σουλτάνος που έκανε την αδελφοκτονία χόμπι

Το ρεκόρ σπλατεριάς ανήκει με τεράστια διαφορά στον σουλτάνο Μωάμεθ ο Γ’. Αυτός ο απίστευτος χασάπης βασίλεψε απ’ το 1595 έως το 1603 και προτού τα βάλει με τους εχθρούς του σουλτανάτου, ΞΕΚΛΗΡΗΣΕ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΣΟΙ ΤΟΥ.

Το σουλτανόμορφο τέρας έπνιξε τα 19 αδέρφια του με μία χορδή τόξου, ακριβώς την ημέρα που ανέβηκε στην εξουσία.

ΤΑ 19 ΤΟΥ ΑΔΕΡΦΙΑ, ΑΝ ΕΧΕΙΣ ΤΟΝ ΘΕΟ ΣΟΥ ΔΗΛΑΔΗ!!!

Στο μόνο που του δίνουμε δίκιο είναι ότι με αυτόν τον τρόπο απέφυγε τα βαρετά οικογενειακά τραπέζια στις γιορτές.

Απ’ την άλλη, βέβαια, αυτά ήταν παιδιά που ο πατέρας του, Μουράτ ο ΄Γ, είχε κάνει με τις διάφορες χανούμισσες και “οδαλίσκες” του παλατιού, οπότε γιόλο. Για τον Μωάμεθ ήταν σαν να μην υπάρχουν, δεν λογίζονταν καν ως άνθρωποι.  

Για να μην είμαστε εντελώς άδικοι πάντως οφείλουμε να πούμε ότι τους έκανε την κηδεία με τις τιμές που αρμόζει σε παιδιά ενός σουλτάνου. Α, όλα κι όλα. Τα καλά να λέγονται.

4. Άλλος ένα Ρωμαίος αυτοκράτορας ψιλοσάικο

Πάμε λίγο πιο παλιά τώρα, γιατί αδικήσαμε εντελώς την απανθρωπιά της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.  

Το 211 μ.Χ πέθανε ο αυτοκράτορας Λεύκιος Σεπτίμιος Σεβήρος -στη μέση ενός μακροχρόνιου αγώνα εναντίον των φυλών της Σκωτίας- και ανέλαβαν οι δύο γιοι του: ο Καρακάλλας (που ήδη συγκυβερνούσε για τρία χρόνια) και ο Γέτας.

Ο πατέρας τους λίγο πριν πεθάνει τους άφησε μία συμβουλή: “να έχετε ομόνοια, να δίνετε άφθονα χρήματα στους στρατιώτες και να μη νοιάζεστε για τίποτα άλλο”.

Ωστόσο, με βάση αυτά που συνέβησαν στη συνέχεια, δεν θα λέγαμε ότι ήταν και πολύ καλός στις προβλέψεις.

Τα δύο αδέρφια έβαλαν τέλος στην εκστρατεία και άρχισαν να επιστρέφουν στη Ρώμη, κουβαλώντας τις στάχτες του πατέρα τους. Όμως στον δρόμο μάλωναν συχνά και όχι για το ποιος έχει σειρά να παίξει Grand Theft Auto. Οι δυο τους σκέφτηκαν μέχρι και να μοιράσουν την αυτοκρατορία στα δύο, προκειμένου να κάμψει ο ένας την εχθρικότητα του άλλου. Ο Καρακάλλας (που πήρε το όνομά του από ένα γαλλικό χιτώνιο με κουκούλα που φορούσε) επρόκειτο να κυβερνά στη Δύση και ο Γέτας στην Ανατολή. Ωστόσο, η μάνα μπήκε στη μέση και δεν τους επέτρεψε να κάνουν κάτι τέτοιο. Α, ρε μάνα, και να ‘ξερες τι έκανες…

Στις 26 Δεκεμβρίου κανονίστηκε ένα ραντεβού απ’ αυτή τη δόλια μάνα για να τα ξαναβρούν τα παιδιά της, αλλά τα πράγματα δεν πήγαν και τόσο καλά…

Ο Καρακάλλας έβαλε κάποια μέλη της πραιτωριανής φρουράς που του ήταν πιστά να δολοφονήσουν τον αδερφό του, ο οποίος έψαξε καταφύγιο στην αγκαλιά της μάνας του, όπου και ξεψύχησε απ’ τα μαχαιρώματα.

Στη συνέχεια κυνήγησε και δολοφόνησε τους περισσότερους από τους υποστηρικτές του Γέτα και απαγόρευσε με επίσημη απόφαση της Συγκλήτου, έστω και να αναφέρεται το όνομά του αδερφού του. Τον έσβησε από όλους τους πίνακες ζωγραφικής, έλιωσε τα νομίσματα που είχαν το πρόσωπό του και διέγραψε το όνομά του από όσους πάπυρους τον ανέφεραν.

Συνολικά υπολογίζεται ότι 20.000 άνθρωποι σφαγιάστηκαν προκειμένου να σταθεροποιήσει την εξουσία του. Ωστόσο, το 217 ένας στρατιώτης, είπε να την αποσταθεροποιήσει και τον δολοφόνησε την ώρα που έκανε την ανάγκη του. Τι να κάνεις, τα έχει αυτά η ζωή.