5 απίστευτα ΑΘΛΙΟΙ στίχοι από 5 ΤΕΡΑΣΤΙΟΥΣ Έλληνες στιχουργούς

Όταν έχεις γράψει 500-1000 τραγούδια, ε είναι λογικό να σου ‘χει ξεφύγει και καμιά πατάτα.

Αυτό ακριβώς συμβαίνει και με τις μεγαλοφυΐες που ακολουθούν.

Ανάμεσα στα δεκάδες στιχουργικά έπη τους, βρήκαμε και μερικά ΑΘΛΙΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ και είπαμε να σας τα συγκεντρώσουμε.

Ίσως να είναι αυτά όλα κι όλα, ίσως να υπάρχουν και άλλα.

Για τσέκαρε προς το παρόν.

1. Άλκης Αλκαίος
Έχεις γράψει την Ρόζα και την Πιρόγα.

Έχεις γράψει το Πρωινό Τσιγάρο και της Αγκαλιάς η Ξενιτιά.

Ποια σατανική δύναμη τότε κατέλαβε το σώμα σου και έγραψε αντί για σένα ένα τραγούδι που να λέει:

“Γελούσε η κάμαρη σαν ήρθες,
σου έφερα νερό από τη στέρνα,
“όλα θ’ αλλάξουνε” μου είπες
κι εγώ σου φίλαγα τη φτέρνα”.
(Η σκακιέρα – 1986)

Δεν έχω κανά θέμα με την φτέρνα, ούτε με τα φετίχ του καθενού. Υπάρχει ολόκληρη κατηγορία στα πορνοσάητς για φτέρνες, δάχτυλα και σεξουαλικές παρανυχίδες.

Αλλά είσαι στο 1986, και παρακάτω στο ίδιο τραγούδι λες κάτι για την Ομόνοια, ΆΡΑ είσαι στο 1986 ΚΑΙ στην Αθήνα, επομένως τη ΣΤΕΡΝΑ ΝΑ ΦΕΡΝΕΙΣ ΝΕΡΟ ΠΟΥ ΤΗ ΒΡΗΚΕΣ ΡΕ ΑΝΘΡΩΠΕ;;;

Μήπως είδες και τις νιές να πηγαίνουν στα Εξάρχεια να πλύνουν τις βράκες των αγαπητικών τους;

Έλα σε πρκλ πολύ.

2. Λευτέρης Παπαδόπουλος
Δεν θέλαμε να αγγίξουμε τον Λευτέρη Παπαδόπουλο, γιατί ειδικά εδώ στο Provocateur τον λατρεύουμε.

Αλλά υπάρχει ένα τραγούδι που κυκλοφόρησε ένα χρόνο πριν ανατείλει ο Πράσινος ο Ήλιος που δεν μπορούμε να το αποφύγουμε. Δεν ξέρουμε τι φταίει, πιθανότατα η ανυπομονησία για την Αλλαγή, να είχε θολώσει την κρίση του, αλλά άκου στίχο που έγραψε ο πρόεδρος:

Ασκημούλα μου,
είσαι σαν αχτένιστο κάστανο.
Ομορφούλα μου,
είσαι όμορφη σαν τον άνεμο.
(Ασκημούλα μου – 1980)

Το πρώτο πράγμα που σου έρχεται στο μυαλό είναι “Ωραία όλα αυτά, άλλα πόσο όμορφο μπορεί να γίνει έτσι κι αλλιώς ένα κάστανο, ακόμα κι άμα το χτενίσεις”; Αλλά δε θέλουμε να γίνουμε πεζοί, να κατεβάζουμε στον φθαρμένο καθημερινό λόγο την ποιητική σημειολογία του κύριου Παπαδόπουλου. Ας το αφήσουμε το άλουστο κάστανο και ας πάμε σε κάτι πιο σημαντικό.

Αυτό το άσμα πιθανότατα να αποτέλεσε τον προπομπό του “είσαι σαν κουνέλι και γλυκιά σαν μέλι”, του Μιχάλη του Ρακιντζή, άρα enough said. Στον Καιάδα. Όλο. Συγγνώμη, δεν μπορώ να κάνω τίποτα για να το σώσω. Είναι όλα εναντίον του, από όπου κι αν το πιάσεις. Λυπάμαι πολύ.

(Eντάξει, εδώ κλέψαμε λίγο γιατί πρόκειται για ελεύθερη μετάφραση του προέδρου σε ποίημα του Νερούδα, αλλά και πάλι. ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΕΓΩ ΝΑ ΒΓΑΛΩ ΑΜΠΑΛΟ ΤΟΝ ΝΕΡΟΥΔΑ;)

3. Πυθαγόρας
Ο άνθρωπος έχει γράψει το Κάτω απ’ το πουκαμισό μου και το Υπάρχω, οπότε κάτσε καλά, δεν του κουνιέσαι, δεν του λες κουβέντα, σέβεσαι όσο δεν πάει. ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ.

Αλλά δυστυχώς έχει γράψει και τον ύμνο κάθε τουριστοταβέρνας στην Πλάκα:

“Ντρίγκι ντρίγκι ντρίγκι
ντρίγκι ντρίγκι μάνα μου”.

Εννοείται ότι συνεχίζεις να σέβεσαι και ότι δεν παρεκκλίνεις καθόλου.

Ωστόσο, το ντρίγκι ντρίγκι δεν μπορεί να μείνει ασχολίαστο, γιατί πέρα απ’ τις εκτελέσεις του Δάκη και της Μαρινέλλας, το έκανε διεθνή επιτυχία και ο Ντέμης ο Ρούσσος. Και δεν ξέρω πώς ακούγεται στους ξένοι, αλλά σε μας η αγγλόφωνη εκτέλεσή του είναι τουλάχιστον είναι ΑΣΤΕΙΑ… Όχι ότι φταίει ο Πυθαγόρας, δεν το μετέφρασε εκείνος σε Velvet Morning, ο Ντέμης Ρούσσος το έκανε, αλλά δεν μπορούμε και να μην το σχολιάσουμε.

4. Κώστας Βίρβος
Εδώ δεν πρόκειται για μία άτυχη στιγμή.

Εδώ πρόκειται για μία επική στιγμή, όπου ο μεγάλος στιχουργός αποφάσισε απλά να το ρίξει κι αυτός λίγο στον χαβαλέ.

Ανθρώπινο.

Και έτσι απέδωσε στα ελληνικά τη μεγάλη επιτυχία της εποχής Mamy Blue.

Αρχικά επέλεξε να τονίσει το αυτονόητο, δηλαδή το “Ω μάμμυ, Ω μάμμυ μάμμυ μπλου, Ω μάμμυ μπλου” και στη συνέχεια να κατεβάσει το μήνυμα στον μέσο ακροατή, αντικαθιστώντας το “μάμυ” με το προσφιλές “μάνα”, μετατρέποντας το κομμάτι πλέον σε λαϊκό κεκτημένο.

“Η μάνα σου η μπλου
Ω μάμμυ
Σε προξενεύει αλλού”.

Στη συνέχεια όμως αποφασίζει να εξηγήσει γιατί του έδωσε τον τίτλο “Ω μάμμυ μπλου ρεμπέτισσα“, που ακριβώς δηλαδή αποσκοπεί η προσθήκη “ρε-μπε-τι-σσα”.

“Η μάνα σου η Μπλου
Καιρός ν’αλλάξει νου
Γιατί και να το θέλει
Δε γίνεσαι αλλουνού”.

Ορίστε. Είναι εμφανές. Πρόκειται για μία μάνα που κουβαλάει άπειρα κιλά μαγκιάς.

Απ’την άλλη βέβαια, αν σκεφτούμε ότι ο Βίρβος έχει γράψει και τους στίχους στο έπος του Τσιτσάνη Θα κάνω ντου βρε πονηρή, τότε ας μην αποκλείουμε την πιθανότητα να του είχε μείνει απωθημένο να γράψει ένα τετράστιχο με ομοιοκαταληξία στο “ντου”, καθώς προφανώς τότε δεν του βγήκε. Μία υπόθεση κάνω.

Όπως και να ‘χει το αποτέλεσμα ζέχνει καλτίλα από χιλιόμετρα.

5. Λίνα Νικολακοπούλου
“Αχ μωράκι μου
Για σένα εγώ θα πέσω
Καμιά ώρα στο φλιτζάνι
του espresso”.

Αυτή η στιχάρα μας έρχεται απ’ το 1989 και το τραγούδι Espresso, πολύ προτού κάτι γατάκια σαν τον Δάντη αρχίζουν να απειλούν τον κοσμάκη ότι θα τον καταπιούν σαν εναν εσπρέσο. Την ανακάλυψη αυτού του τραγουδιού και την ευγενή του παραχώρηση μας την έκανε ο λαϊκός βάρδος Μπάμπης Μπατμανίδης, ο οποίος δήλωσε σχετικά:

“Ρε λακαμά, ψάξε κανά τραγούδι τις Νικολακοπούλου, αυτή θα έχει σίγουρα καμιά πατάτα. Να, βάλε το Εσπρέσο. Ή μήπως ακούς στα κρυφά Κραουνάκη και ντρέπεσαι”;

Τον ευχαριστούμε πολύ.