Μόνο εγώ φρικάρω με τα ραδιόφωνα της Επαρχίας;

Κυριακή του Πάσχα στο χωριό λοιπόν. Βαρύ φαγητό, αρκετό μπλα μπλα με γονείς και φίλους, μυρωδιές και γεύσεις χωριού και το ραδιοφωνάκι του φάδερ δίπλα στη σούβλα να παίζει ‘Μελωδία 99,2’. “Κι όμως γυρίζει (τ’ αρνί) Κεμάλ, κι όμως γυρίζει…“

Ωστόσο, η οικογενειακή χαρά δεν κράτησε για πολύ. Όπως θα γνωρίζεις, οι Αθηνέζικοι σταθμοί στην Επαρχία έρχονται με παράσιτα, ενώ τις περισσότερες φορές έχουν μηδαμινό σήμα. Έτσι, είσαι υποχρεωμένος να ακούσεις τους τοπικούς σταθμούς με τις κιτς διαφημίσεις που σου προκαλούν νευρικότητα απ’ τις σπαμωδικές επαναλήψεις τους κι έναν ραδιοφωνικό παραγωγό να πετάγεται στη μέση του τραγουδιού για να διαβάσει παραγγελιές ακροατών ή για να πει τα ζώδια της ημέρας ξέρω ‘γω.

Η άλλη επιλογή είναι να βάλεις δημόσια ραδιοφωνία που πιάνει καμπάνα, αλλά ειλικρινά τώρα, ποιος θέλει ν’ ακούσει για το δημοψήφισμα στην Τουρκία ή τα παρασκήνια του Ολυμπιακός-Αεκ πασχαλιάτικα; Ε, κανείς, διάολε!

Στο θέμα μας και πάλι. Το πιο ενοχλητικό στα τοπικά ραδιόφωνα είναι καθαρά και ξάστερα οι άκυρες παρεμβάσεις του ραδιοφωνικού παραγωγού κατά την διάρκεια του τραγουδιού (Ναι, για κάτι τέτοια έγινε φίρμα και ο Μάριος ο Μπλάκμαν!). Εκεί, λοιπόν, που ‘χεις χρεωθεί το μήνυμά σου, έχεις παραγγείλει κατά κάποιον τρόπο το τραγούδι που θέλεις ν’ ακούσεις, έχεις μερακλώσει και ξεκινάει το κουπλέ… τσουυυυπ στο ρεφρέν γίνεται η πρώτη παρέμβαση για να διαβαστεί μια έρευνα για το “αν υποκρίνονται οι γυναίκες στον οργασμό” ή για το “που θα βρεις τα καλύτερα κουφώματα του πλανήτη”. Και εκτός αυτού πάνω στο τελευταίο κουπλέ, πέφτει και το σήμα του σταθμού και το τραγούδι τελειώνει κάπως άδοξα.

Σήμα σταθμού, ααααχ αυτή η μάστιγα. Κρατάει μπόλικα δευτερόλεπτα και συνήθως έχει να κάνει με κάποιο μίζερο λογοπαίγνιο το οποίο επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά. ΚΑΙ ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΟΥ ΕΣΥ ΔΙΑΛΕΞΕΣ ΝΑ ΑΚΟΥΣΕΙΣ! Μέχρι να σου βιδωθεί το σήμα του σταθμού καλά στο μυαλό και να το τραγουδάς ασυναίσθητα στο δρόμο “Η ΧΑΛΚΙΔΑ ΕΚΠΕΜΠΕΙ, Ο ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΑΚΟΥΕΙ…“

KΕΦΑΛΑΙΟ μουσικές επιλογές: για να ‘σου μαι ειλικρινής, δεν έχω σκοπό να κρίνω τόσο την playlist στα ραδιόφωνα της Επαρχίας, αφού κι εδώ στην πρωτεύουσα λίγα είναι τα ραδιόφωνα που τις ανανεώνουν συχνά. Παρένθεση: ΟΧΙ ΑΛΛΟ SCORPIONS ΚΑΙ KANSAS! Όμως γιατί ρε ντιτζέι-ραδιοφωνικέ παραγωγέ πρέπει να παίζεις άκυρα remix του Σφακιανάκη με τον Pitbull και του Drake με την Χαρά Βέρρα; 

Πάει κι αυτό. Διαφημίσεις τώρα. Μπορεί να μεγαλώσαμε με ό, τι να ‘ναι σποτάκια της Ερασπόρτ “χρώματα, κόλλες, στεγανωτικά και προϊόντα ατομικά“, αλλά στα τοπικά ραδιόφωνα το ‘χουν πάει σε άλλο επίπεδο. Άρχικα, η διαφήμιση δεν κολλάει ΠΟΤΕ με την μουσική που παίζει σαν χαλί. Διαφημίζεις ψαροταβέρνα, παίζει Σακίρα, διαφημίζεις μαγαζί με εσώρουχα, παίζει Ηπειρώτικα. Καμία συνοχή. Κι έπειτα, αυτός που μιλάει στη διαφήμιση δεν ακούγεται πάντα τόσο ταλαιπωρημένος; Ντάξει, μπορεί να μην γουστάρεις ρε μαν το προϊόν που διαφημίζεις, αλλά προσποιήσου και λίγο ότι σ’ αρέσει. Έτσι, για τα αυτιά του ακροατή που δεν γουστάρει ν’ ακούει έναν βαριεστημένο τύπο να διαφημίζει παιδότοπους και κέντρα διασκέδασης.

Σόρι που γίνομαι κακός παίδες, αλλά στον ίδιο αιώνα ζούμε. Είναι κουλό οι ραδιοφωνικοί σταθμοί της Επαρχίας να ‘χουν μείνει στον προηγούμενο αιώνα κι εμείς να χειροκροτάμε και να τους λέμε “Μπράβο ρε, είναι φανταστικό να παίζεται Χατζηγιάννη, Σαφέτη και διαφήμιση για πλακάκια υγιεινής. Ταυτόχρονα!”

Και επανέρχομαι, λοιπόν, στο αρχικό ερώτημα: 

“Μόνο εγώ φρικάρω και παθαίνω ημικρανίες με τα ραδιόφωνα της Επαρχίας;”