Από τον πρώτο αυτοκράτορα, τον Αύγουστο μέχρι τον τελευταίο (τυπικά) της δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, τον Ρωμύλο Αυγούστινο το 476 μ.Χ, πέρασαν ένα σωρό περιπτωσάρες απ’ τον θρόνο της Ρώμης.

Αν εξαιρέσεις τον Κόμμοδο που ο Ράσελ Κρόου σκότωσε στο Κολοσσαίο (και μόνο εκεί γιατί με διαφορετικό τρόπο δολοφονήθηκε στην πραγματικότητα), δύο είναι αυτοί που έχουν αφήσει το χειρότερο όνομα:

Καλιγούλας και Νέρωνας.

ΤΑ ΑΠΟΛΥΤΑ ΚΤΗΝΗ.

ΤΑ ΑΠΟΛΥΤΑ ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ.

Ο πρώτος κυβέρνησε μόλις για 4 χρόνια, ενώ ο δεύτερος για 14.

Ήταν αρκετά, όμως, για να κάνουν καφρίλες που άλλοι αυτοκράτορες θα χρειαζόσαντο 10 ζωές.

Τσέκαρε κάποιες κορυφαίες στιγμές απανθρωπιάς και σιχαμάρας τους και στο τέλος ψήφισε (αν αντέχεις) ποιος ήταν ο νο1 Ρωμαίος ψυχάκιας.

Καλιγούλας (37 μ.Χ. – 41 μ.Χ.)

Πριν ακόμα γίνει αυτοκράτορας “παρακολουθούσε με πολύ μεγάλη απόλαυση τα βασανιστήρια και τις εκτελέσεις (…) και τα βράδια, μεταμφιεσμένος με περούκα και μακρύ χιτώνα, ξεφάντωνε ασωτεύοντας και μοιχεύοντας”, όπως μας πληροφορεί ο Λατίνος ιστορικός, Σουητώνιος.

Οι φήμες έλεγαν ότι ο ίδιος δολοφόνησε, πνίγοντας με ένα μαξιλάρι τον αυτοκράτορα Τιβέριο και ότι διέταξε να σταυρώσουν επί τόπου έναν τύπο που έγινε μάρτυρας του σκηνικού. Ωστόσο, αυτό δεν επαληθεύτηκε ποτέ ακριβώς 100%.

Επίσης εκτέλεσε τον θετό αδερφό του, ανάγκασε τον πεθερό του Σιλανό να κόψει τις φλέβες του, ενώ υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις ότι δηλητηρίασε και τη γιαγιά του. Α, άσχετο, αλλά τον αδερφό του τον σκότωσε γιατί μύριζε η αναπνοή του.

Υπήρχαν και τρία ακόμη πρόσωπα που τον βοήθησαν να ανέβει στον θρόνο. Ο Μάκρωνας, η Εννία και ο ξάδερφός του ο Πτολεμαίος. Εννοείται ότι τους αντάμειψε πλουσιοπάροχα (ψέματα, τους δολοφόνησε και τους τρεις). Επίσης θανάτωσε χιλιάδες ανθρώπους με ό, τι να ‘ναι κατηγορίες προκειμένου να τους πάρει τις περιουσίες.

Είχε σεξουαλικές σχέσεις και με τις τρεις αδερφές του, και δεν δίσταζε να τους δίνει “λίγη αγάπη” μπροστά σε όλους στα αδιανόητα πλούσια συμπόσια του.

Το 39 μ.Χ., θέλοντας να ξεπεράσει τον Ξέρξη που κάποτε γεφύρωσε με πλοία στη σειρά το στενό του Ελλησπόντου, έκανε το ίδιο γεφυρώνοντας την απόσταση αναμεσα στις Βαΐες και τον μόλο των Ποτιόλων, (κόλπος της Νάπολης) συγκεντρώνοντας 4.000 πλοία και δένοντας τα σε διπλή σειρά. Ύστερα στολίστηκε, ανέβηκε σε ένα άλογο και πηγαινοερχόταν επί δυο μέρες πέρα δόθε, με τον κόσμο να τον χειροκροτάει. Because, he was the motherfuckin’ Emperor.

Και μια σειρά από μικρές χαριτωμένες παλαβομάρες

  • Έβαλε φωτιά σε έναν ποιητή στο μέσον ενός αμφιθεάτρου γιατί ένας στίχος του, του φάνηκε προσβλητικός.
     
  • Στα εγκαίνια μιας γέφυρας στους Ποτιόλους, προσκάλεσε τον κόσμο να ανέβει να θαυμάσει τη θέα και έπειτα έβαλε τους στρατιώτες του να τους πετάξουν από κάτω για να γελάσει. Λολ, ρε καλαμπουρτζή.
     
  • Επειδή είχε φαλάκρα στην κορυφή της κεφαλής “το να τον κοιτάξει κανείς από κάποιο ψηλότερο μέρος, καθώς περνούσε, ή το να αναφέρει για οποιονδήποτε λόγο την λέξη “κατσίκα”, θεωρούταν έγκλημα που επέσυρε την ποινή του θανάτου”. Κατσίκα, γιατί;
     
  • Ανάγκαζε τους άντρες να παρίστανται στις εκτελέσεις των γιων τους και μετά τους καλούσε να δειπνήσουν μαζί του, υποχρεώνοντάς τους να γελάνε.

  • Από τη σαρκοφάγο του Μεγάλου Αλεξάνδρου είχε πάρει τον θώρακά του και τον φορούσε στις βολτούλες του.
     
  • Επίσης, προσπάθησε να κάνει το άλογο του τον Δρομαίο, ύπατο, αλλά μάλλον απο χαβαλέ (ε, ντάξει, τότε).
     
  • Έφερε το μόνο απ’ τα 7 θαύματα της αρχαιότητας που μπορούσε να μετακινηθεί στην αυλή του, το Χρυσελεφάντινο Άγαλμα του Δία, που μέχρι τότε χαραμιζόταν στην Ολυμπία. Και φυσικά έβγαλε το κεφάλι του Δία και στη θέση του έβαλε μία προτομή του.
     
  • Εννοείται βέβαια ότι έφτιαξε και δικό του ναό, γιατί χαλόοου, ήταν ΘΕΟΣ, κάτι σαν τον Κοντογιαννίδη στους Απαράδεκτους. Μέσα είχε το χρυσό του άγαλμα και ζητούσε να του αλλάζουν κάθε μέρα τα ρούχα, βάζοντας του ολόιδια με εκείνα που αποφάσιζε να φοράει ο ο real Καλιγούλας εκείνη τη μέρα.
     
  • Ήταν τόσο θεός που συχνά φορούσε μία χρυσή γενειάδα και κρατούσε έναν κεραυνό ή μια τρίαινα, όσο βολόδερνε στο παλάτι του και στη σύγκλητο.

 

Νέρωνας (54 μ.Χ. – 68 μ.Χ.)

Ενώ ξεκίνησε καλά για κανά εξάμηνο, στη συνέχεια παλάβωσε τελείως.

Στα ανώδυνα συγκαταλέγεται η αγάπη του για το τραγούδι. Έπαιρνε μέρος σε ό, τι αγώνα για κιθαρωδούς υπήρχε και πάντα κέρδιζε το πρώτο βραβείο (περίεργο). Επίσης του έστελναν το πρώτο βραβείο και από αγώνες που δεν συμμετείχε καν, γιατί πολύ απλά ΓΙΟΛΟ.

Χαρακτηριστική είναι μία περιγραφή του Σουητώνιου για το καλλιτεχνικό του ψώνιο.

“Όσο εκείνος τραγουδούσε, απαγορευόταν να βγει κανείς από το θέατρο (…) Λέγεται ότι κάποιες γυναίκες γέννησαν μέσα στο θέατρο, ενώ πολλοί, εξαντλημένοι από την ακρόαση και τις επευφημίες, πήδηξαν κρυφά πάνω από τον τοίχο, μιας και οι πύλες της εισόδου παρέμεναν κλειστές ή προσποιήθηκαν ότι είχαν πεθάνει και μεταφέρθηκαν έξω για την κηδεία”.

Πέρα απ’ την κιθάρα, ήταν πολύ δυνατός και στις δολοφονίες.

Έκανε τρεις απόπειρες να δηλητηριάσει τη μητέρα του, από της οποίας την επιρροή δεν μπορούσε να ξεφύγει με τίποτα. Στη συνέχεια, σκηνοθέτησε ένα ατύχημα με πλοίο απ’ το οποίο επίσης γλίτωσε η δόλια μάνα. Ε, στο τέλος, αναγκάστηκε να την εκτελέσει ο ίδιος (τι άλλο να έκανε ο άνθρωπος;) κατηγορώντας βέβαια κάποιον άλλον για τον φόνο της.

Επίσης, δηλητηρίασε τον γιο του Κλαύδιου, (και θετό αδερφό του) τον Βρεττανικό, αλλά ΟΚ, ήταν συνηθισμένο αυτό, ήταν συνδιεκδικητής του θρόνου.

Και στα ερωτικά του όμως ήταν πολύ άτυχος.

Πχ ενώ προσπάθησε πολλές φορές να στραγγαλίσει την πρώτη του γυναίκα δεν τα κατάφερνε, οπότε έβαλε να την εκτελέσουν με την κατηγορία της μοιχείας.

Στη συνέχεια, προκειμένου να παντρευτεί τη δεύτερη γυναίκα του, σκότωσε πρώτα τον άντρα της, έναν ύπατο, ονόματι Αττικό Βεστίνο.

Έπειτα τη σκότωσε και αυτή (Ποππαία την ελέγανε την έρμη), κλωτσώντας τη όσο ήταν έγκυος, γιατί του έριξε παντόφλα που γύρισε αργά απ’ τις αρματοδρομίες. Τον γιο της δε, που ήταν το παιδί που είχε απ’ τον προηγούμενο σύζυγο της, έβαλε τους δούλους του να τον πνίξουν στη θάλασσα όσο εκείνος ψάρευε.

Και μια σειρά από μικρές χαριτωμένες παλαβομάρες

  • Σκότωσε τη θεία του για να της πάρει την περιουσία.
     
  • Σκότωσε την κόρη του Κλαύδιου, Αντωνία, επειδή αρνήθηκε να τον παντρευτεί.
     
  • Εξανάγκασε σε αυτοκτονία τον δάσκαλο του Σενέκα με την κατηγορία της συνωμοσίας.


     
  • Διέταξε τον ύπατο Παίτο Θρασέα, να αυτοκτονήσει επειδή “είχε σκυθρωπό ύφος σαν να ήταν παιδαγωγός” (και δεν τον χειροκροτούσε και αρκετά στις θεατρικές του παραστάσεις).
     
  • Στον διοικητή της φρουράς, Βούρρο, έστειλε δηλητήριο, ενώ του είχε υποσχεθεί φάρμακο για τον λαιμό του (τσα, έκπληξη).
     
  • Γενικά πάντως θανάτωνε αβέρτα για οποιονδήποτε λόγο. Για παράδειγμα, κάποτε πέρασε ένας κομήτης άνω απ’ τη Ρώμη, που σύμφωνα με τη λαική παράδοση “σήμαινε” ότι κάποιος πολύ επιφανής άνδρας θα πεθάνει. Εκείνος φοβήθηκε για τη ζωή του κι έτσι για να το σιγουρέψει ότι δεν θα ‘ναι αυτός ο “επιφανής άνδρας”, θανάτωσε με διάφορες προφάσεις πολλούς επιφανείς άνδρες εκείνης της περιόδου.  
     
  • Είχε βιάσει τη Ρουβρία, ιέρια της Εστίας.
     
  • Λέγεται ότι είχε “αθέμιτες σχέσεις με τη μητέρα του, όπως μαρτυρούσαν οι κηλίδες στα ενδύματά του”, κάθε φορά που τους μετέφεραν μαζί στο ίδιο φορείο.
     
  • Ευνούχισε ένα αγόρι τον Σπόρο και τον παντρεύτηκε, ενώ ήταν ήδη παντρεμένος.

  • Σεξουαλικά θεωρούταν αχόρταγος, αλλά ένα από τα αγαπημένα του όργια ήταν να ντύνεται ζώο και να πέφτει πάνω στα γεννητικά όργανα αντρών και γυναικών που προηγουμένως τους είχαν δέσει σε πασάλους. WTF, dude???
     
  • Πολλές νύχτες φουρούσε περούκα και περιφερόταν στις συνοικίες, χτυπώντας ανθρώπους ή πετώντας τους στους υπονόμους, ενώ έκανε και διαρρήξεις στα καταστήματα. Μετά έκανε δημοπρασία στο παλάτι του και πουλούσε ό, τι σούφρωνε. Σε μία απ’ αυτές τις συγκρούσεις πάντως ξυλοκοπήθηκε σχεδον μέχρι θανάτου από έναν συγκλητικό (ο οποίος προφανώς δεν τον αναγνώρισε) λίγο αφότου είχε “διαφθείρει” τη γυναίκα του. Και από τότε δεν ξανατόλμησε να βγει έξω χωρίς τη συνοδεία φρουρών.

Όσον αφορά τώρα ένα απ’ τα πιο μεγάλα κατορθώματα που του αποδίδουν, τον εμπρησμό της Ρώμης το 64 μ.Χ. οι πληροφορίες αλλληλοσυγκρούονται. Πολλοί υποστηρίζουν ότι όντως δεν ήταν πράξη του ίδιου. Ωστόσο, αν ισχύουν όσα λένε όσοι τον μισούσαν, η πόλη καιγόταν για 6 μέρες και 7 νύχτες και αυτός τραγουδούσε το Ιλίου Άλωσιν ντυμένος με τα καλά του. 

Οι ιστορίες και οι θρύλοι που ακουλουθούν μέχρι σήμερα αυτούς τους δύο είναι άπειροι. Ωστόσο, από αυτά τα ολίγα που διάβασες, ποιον στηρίζεις στο παρακάτω ερώτημα; 

(Προσωπικά είμαι με Καλιγούλα, αλλά δεν θέλω να σε επηρεάσω. Ο καθένας μας έχει τα δικά του θέματα).