Οπότε βγαίνω απ’ τα γραφεία του Newpost και μπαίνω στα γραφεία του Provocateur και λέω του Μανιάτη: «Θέλετε να σας γράψω για το Logan;» Και με κοιτάει ο Μανιάτης και με ρωτάει: «Πάλι ξίνισες; Πάλι θα μας πεις ότι ήταν η χειρότερη ταινία που είδες, από τότε που ήσουν μικρός και πήγαινες Κατηχητικό;» Τον κοιτάω κι εγώ και του απαντάω: «Όχι, μ’ άρεσε!» Πέφτει μια σιωπή στο γραφείο, μπαίνει ο Μπόβολος ρωτάει «ποιος πέθανε;», κάνει η Χρύσα ότι βάφεται, μόνο ο Ράπτης δεν κάνει τίποτα, γιατί λείπει είναι άρρωστος. Βγαίνω εγώ, υποσχόμενος: «Σε λίγο θα το έχετε…»

Αρχίζω λοιπόν να γράφω για να μην μακρηγορούμε και μας τσαταλιάσει το ADHD ότι το “Logan” είναι μάλλον η καλύτερη ταινία με super heroes από την εποχή που είχε αναλάβει τον Batman ο Τim Burton και τον είχε φιλοτεχνήσει ως παράλογη νυχτερίδα και όχι ως μονομανή με πολλά λεφτά. Για να συνεχίσω τις συγκρίσεις είναι μια ταινία το ίδιο σκοτεινή με εκείνες (σκοτεινή υπό την έννοια του ζόφου, όχι του φωτός), είναι μια ταινία που αποδίδει ανθρώπινες ιδιότητες στον υπερήρωα (κανονικές ανθρώπινες ιδιότητες, όχι καρτουνίστικες), είναι μια ταινία που την πλημυρίζει η βία από την πρώτη ως την τελευταία σκηνή αλλά η βία αυτή δεν είναι αγιοποιημένη (πράγμα παράδοξο για αμερικάνικο φιλμ), είναι μια ταινία πραγματικά απαισιόδοξη με κάθαρση που έχει κόστος δεν έρχεται έτσι στο τζάμπα και στο φρη. Είναι ένα φιλμ ανάμεσα σε γουέστερν και road movie, που δεν σε κάνει να βλαστημάς γιατί έχασες δυο ώρες από τη ζωή σου.

Αυτό με το γουέστερν το υπογραμμίζουν και οι ίδιοι οι δημιουργοί της ταινίας με τρόπο διόλου υπαινικτικό. Όπως υπογραμμίζουν και την πίστη τους στο στόρι ότι η αιματοχυσία μπορεί να είναι μέσον αλλά δεν είναι λύση. Και επιμένουν ότι οι παλιές γενιές δεν μπορούν να δώσουν πλέον απαντήσεις, πάει κάηκαν. Μόνο τα πιτσιρίκια μπορούν να μας βγάλουν από το βούρκο και τη σκατίλα. Είναι περιττό νομίζω να προσφέρω εδώ περισσότερες λεπτομέρειες από την υπόθεση και τέλος πάντων για κάτι τέτοια το έφτιαξε ο Θεούλης το imdb και το ίντερνετ.

Αυτό που θέλω να πω είναι ότι το “Logan” φαινομενικά σκοτώνει ένα ολόκληρο franchise, αλλά κατ΄ ουσίαν χαρίζει εγκυρότητα και σφρίγος και μαγκιά στο σύμπαν της Marvel. Και ανοίγει έναν παράλληλο, εναλλακτικό δρόμο για τον κύκλο των υπερηρώων. Ναι, μια ταινία στις τόσες είναι, η παγκόσμια επιτυχία της όμως αποδεικνύει ότι το κοινό διψάει για κάτι διαφορετικό από στείρο μπουνίδι, κλωτσίδι και αγκωνίδι. Για να δούμε μόνο αν θα λάβει κανείς το μήνυμα…