Η Πάτρα, έχει κάθε λόγο να χορέψει και να πανηγυρίσει αυτό το τριήμερο και ο λόγος δεν είναι μόνο το διάσημο καρναβάλι της. Είναι ο δήμαρχος της, είναι ο Κώστας Πελετίδης και όλοι όσοι περπάτησαν δίπλα του, σε αυτήν την καλοδεχούμενη τελικά στιγμή της καριέρας του.

Σε άλλα νέα, ο δήμαρχος Πατρέων μηνύθηκε από κάποιον εντελώς ασήμαντο βουλευτή ενός σημαντικά επικίνδυνου κόμματος για παράβαση του Συντάγματος. Ξέρω ότι φαντάζει απίστευτο ότι οι συγκεκριμένοι μπορούν να αναγνωρίσουν παράβαση στο θεσμό αυτό, όσο και το ότι μπορούν να έχουν διαβάσει έστω και ένα άρθρο του. Παρόλα αυτά, το θράσος είναι τζάμπα για όσους δεν έχουν να αγοράσουν θάρρος και επικαλούνται τον νόμο όποτε τους καπνίσει.

Το δικαστήριο αθώωσε παμψηφεί τον Πελετίδη, που αρνήθηκε τα παραχωρήσει κάποιο χώρο στο ναζιστικό κόμμα κατά την προεκλογική περίοδο του 2015 και αυτό είναι ένα μικρό βήμα, στον τεράστιο δρόμο που έχουμε μπροστά μας. Ένα μικρό βήμα, που το ζητωκραυγάζουμε!

Μου αρέσει πιο πολύ από πολύ, ότι πλάτη στο να μη δοθεί χώρος στην εκλεγμένη συμμορία για φασιστικά παραληρήματα, έβαλαν ΚΑΙ οι δέκα δημοτικές παρατάξεις. Διαφωνίες, κόντρες και πολιτικές διαμάχες μπήκαν στην άκρη, μιας και το να αντιστέκεσαι στον επιβεβλημένο φόβο είναι πάνω από όλα αυτά. Η ανάγκη μιας ηχηρής απάντησης στη βαβούρα των κακόγουστων αρβυλών και των γεμάτων μίσος φωνών, ήρθε. Χωρίς σπρωξίματα και μπινελίκια, χωρίς μπουνιές και κλωτσιές. Μόνο σύνθημα: “Χτες βασανιστές και ταγματασφαλίτες, όπλο του συστήματος είναι οι χρυσαυγίτες”.

Η δήλωση του Πελετίδη είναι ό,τι πιο σωστό και σύντομο, για να περιγράψει την ευθύνη όσων εξακολουθούν ηλιθιωδώς να συναινούν στην αναβίωση του φασισμού: “Παρουσιάζονται σαν οι Eλληναράδες, που θέλουν στις δουλειές να υπάρχουν μόνον Έλληνες. Γιατί δεν πάνε στους εφοπλιστές να τους πουν να προσλάβουν Έλληνες; Ποτέ δεν θα τους δούμε απέναντι στο κεφάλαιο. Μέσα στη Βουλή υπερασπίζονται τα συμφέροντα του κεφαλαίου, στην ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη πηγαίνουν και υπηρετούν τα συμφέροντα των εργολάβων. Αυτό γίνονταν και στη ναζιστική Γερμανία, που με βία και μίσος εξάλειφαν κάθε αντίδραση εργαζομένων. Τους εξαφάνιζαν με δολοφονίες, τους φυλάκιζαν και τους εκτελούσαν. Αυτά τα έχει γνωρίσει η ανθρωπότητα”.

Παρατηρούσα τις φωτογραφίες του δημάρχου καθώς κατευθυνόταν στο δικαστήριο. Χαμογελαστός, με τον κόσμο γύρω του, να περπατούν σαν σε γιορτή. Έτοιμος να υπερασπιστεί τις πράξεις του και τη ψήφο όλων όσων του την έδωσαν. Τότε που λες θυμήθηκα, έναν ακόμη πιο ασήμαντο βουλευτή από αυτόν που ανέφερα πιο πάνω, που το όνομα του θυμίζει γνωστό γραφείο τελετών. Και κλάμα ο νταής στο βήμα της βουλής και γέλια τα πρώην συντρόφια του από κάτω. Ρούφαγε τη μύτη του το λαϊκό παιδί, που κοιμήθηκε φούρναρης και ξύπνησε βουλευτής, κόβοντας τον δικό μας ύπνο. Ξέσπασε σε λυγμούς για τα παιδιά του, ξεχνώντας φυσικά πως συνωμότησε για την κακοποίηση άλλων παιδιών. Είναι περήφανος φώναζε. Ήρθε μάλλον η ώρα κάποιε βουλευτή, να μάθεις ότι οι περήφανοι και οι αθώοι πορεύονται με χαμόγελο σε εξορίες, φυλακές και κατηγορητήρια. Τα κροκοδείλια δάκρυα σου απέδειξαν ότι δεν είσαι τίποτα από αυτά.

Είναι πραγματικά εντυπωσιακό, σε ποιους κλήθηκε να απολογηθεί ο δήμαρχος της Πάτρας. Σε αυτούς που ζητάνε να χωρίσουν τα παιδιά στο βρεφοκομείο σε δικά μας και ξένα. Υπάρχουν μωρέ ξένα παιδιά; Κλήθηκε να εξηγήσει με κομψά λόγια, σε αυτούς που φώναζαν στη μάνα του Φύσσα που είναι το παιδί της, πόσο αηδιαστικοί είναι. Να απαντήσει στον Μιχαλολιάκο, που ανέλαβε την πολιτική ευθύνη για τη δολοφονία του Παύλου, για ποιο λόγο δεν τους παραχώρησε χώρο, για τη φιέστα μίσους τους.

Θα επιτρέψω στον εαυτό μου, να μη λυπηθώ για τίποτα αυτή τη φορά. Είναι μια νίκη μετά από καιρό, της δικαιοσύνης και της δημοκρατίας. Είναι μια ανάσα ανακούφισης, ότι το παιχνίδι παίζεται ακόμα…

Ενώ ο Πελετίδης τραβάει την ανηφόρα με σημαίες και ταμπούρλα, τη θέση του στο δικαστήριο παίρνει ο Θόδωρος Γαλιατσάτος. Ο λόγος; Ο περιφερειάρχης Ιονίων Νήσων, παραβίασε και αυτός το νόμο βάση των νομοταγών εγκληματιών, εξαιρώντας τους από τον κατάλογο των επισήμων στην κατάθεση στεφάνων στην Κέρκυρα το 2015, για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου. Τη χρονιά αυτή φορέθηκαν πολύ οι μηνύσεις από τα σφιχτά αγόρια που μάλλον η μαύρη φορεσιά και τα περιβραχιόνια με σβάστικες, δεν τους χάρισαν μια θέση στους επισήμους. Τι κρατάμε από τα λόγια του Πελετίδη, στέλνοντας τη συμπαράσταση μας στον Γαλιατσάτο; “Καλό αγώνα”.