Τότε που φορούσαμε κοντά παντελονάκια (ποτέ δεν τα φορούσαμε στα αλήθεια, αλλά πάντα ήθελα το γράψω) η ζωή και η συμπεριφορά μας βρισκόταν υπό την εξάρτηση της οικογένειας και κυρίως της μητέρας μας. Γιατί σε κάθε ελληνική οικογένεια, βγάζουμε προς τα έξω ότι κουμάντο κάνει ο πατέρας αλλά στην πραγματικότητα η μάνα είναι ο απόλυτος μονάρχης του σπιτιού.

Μέσα σε όλα τα μαθήματα που παίρνεις από το σπίτι, ένα ξεχωριστό και πολύ σημαντικό κεφάλαιο έχει να κάνει με το πώς πρέπει να συμπεριφέρεσαι όταν πηγαίνεις επισκέψη σε φιλικό σπίτι. Οι κανόνες ήταν απαράβατοι, ξεκάθαροι και νομοθετούνταν αποκλειστικά από τη μητέρα.

Έχουμε και λέμε…

Δεν μιλάς χωρίς λόγο

Όταν μιλάνε οι μεγάλοι απλά δεν έχεις κανέναν λόγο να επεμβαίνεις γιατί το πιθανότερο είναι να πεις μαλακία. Και αν δεν πεις μαλακία θα πεις κάτι που δεν ενδιαφέρει κανέναν. Και αν δεν πεις κάτι που δεν ενδιαφέρει κανέναν τότε θα μιλήσεις σίγουρα με βρισιές, κάτι που δεν το θέλει κανένας και κυρίως η μαμά, πράγμα αρκετό για ΝΑ ΜΗ ΜΙΛΗΣΕΙΣ ΜΑΛΑΚΙΣΜΕΝΟ, σωστά; Αν θέλεις κάνε κι αλλιώς. The first rule of επίσκεψη – You don’t talk during the επίσκεψη γιατί τα νεύρα της μαμάς είναι λίγο ευέξαπτα με τον μαλάκα τον πατέρα σου που έχει μπλέξει και δεν θέλει να ασχολείται και μαζί σου. Ντάξει;

Το παίζεις δύσκολος όταν σου δίνουν φαγητό

“Αγοράκι μου, δεν είμαστε τίποτα πειναλαίοι να μας κοροϊδεύει ο κόσμος γι’ αυτό μην πέφτεις σαν ύαινα κάθε φορά που σου δίνουν φαγητό. Ακόμη κι αν είσαι στα όρια της λιποθυμίας, θα αρνείσαι το φαγητό που σου προσφέρουν. Γιατί έτσι”. Ντάξει, μπορεί να μη στο έλεγε έτσι η μανούλα σου, αλλά ξέρεις πολύ καλά ότι ακριβώς αυτό εννοούσε. Για κάποιον διεστραμμένο λόγο η μάνα σου θεωρούσε μεγάλη ντροπή να δεχτείς να πάρεις φαγητό από την οικοδέσποινα του σπιτιού που επισκέφτηκες. Ποτέ κανείς δεν κατάλαβε γιατί συμβαίνει αυτό αλλά ΧΑΛΟΟΥ, δεν χρειάζεται να καταλάβεις. Χρειάζεται απλά να υπακούσεις.

Ό,τι κι αν πω δεν διαφωνείς μαζί μου

Έχει τύχει μια φορά να λέει κάτι υπερβολικό η μητέρα μου και εγώ ως νιάνιαρο να πετάγομαι και να τη διορθώνω. Εκείνη τη στιγμή η μάνα αλλάζει 16 χρώματα μιλάει μέσα από τα δόντια της και ξαφνικά αλλάζει συζήτηση. Στο σπίτι η κατάσταση ήταν πολύ δύσκολη για την άμυνα της ομάδας μας που δεν κατάφερε να ανταπεξέλθει στο σκληρό πρέσινγκ της μαμάς, αλλά τουλάχιστον πέσαμε μαχόμενοι. Εκείνο το βράδυ καταλαβα όσο πιο ξεκάθαρα γίνεται ότι όταν κάποιος λέει παπατζιλίκια, απλά τον αφήνεις να τα λέει.

ΘΑ ΤΑ ΠΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ!

Αυτή είναι η φράση που αποδεικνύει ότι στο σπίτι δεν θα περάσεις καλά. Στο σπίτι; Από το αυτοκίνητο άρχιζε το λιβάνισμα, με τη μανούλα σου να μιλάει κοιτάζοντας εσένα μέσω του καθρέφτη την ώρα που εσύ δεν τολμάς να σηκώσεις το βλέμμα προς τα πάνω. Αυτά συμβαίνουν γιατί προφανώς έκανες κάποια ή κάποιες μαλακίες όσο ήσουν “επίσκεψη”. Ποτέ ξανά μία τόσο μικρή φράση δεν είχε τόσα πολλά νοήματα. Όταν τελικά γύριζες σπίτι προσπαθούσες να την κάνεις με τρόπο για το κρεβάτι αλλά η μανούλα σου δεν σου τη χάριζε. Αν μάλιστα ήταν Κυριακή, τότε ήταν η καταλληλότερη μέρα για να τσεκάρει ένα προς ένα όλα τα βιβλία και τα τετράδια σου γιατί πολύ σε είχε παραμελήσει…

 

Για πες. Η δική σου μανούλα τι έλεγε για όλα αυτά;