10+1 ταινίες που ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ να έχουν σίκουελ

Σίγουρα έχεις δει ταινία που τελείωσε και ήθελες κι άλλο. Σίγουρα έχεις σκεφτεί πόσο καλή φάση θα ‘ταν μερικά φιλμ να είχαν και συνέχεια. Ιδιαίτερα αυτά που έχουν σημαδέψει ανεξίτηλα την ποπ κουλτούρα κι έχουν γίνει σήμα κατατεθέν ολόκληρης της δεκαετίας τους. Ωστόσο, άλλες φορές ο σκηνοθέτης ασκεί βέτο, άλλες φορές το στούντιο πετάει χαρταετό, και μένει η ταινιάρα μόνη της κι εμείς με τη χαρά στο χέρι.

Ε, λοιπόν όχι! Αυτός είναι λόγος που αξίζει να βγεις για πάρτη του στο δρόμο. Κι αυτό δηλαδή σκοπεύω να οργανώσω εδώ μέσα. Συλλαλητήριο αδέρφια, για να ‘χουνε συνέχεια τα όνειρα που είδαμε πριν χρόνια. Για να ξαναχτυπήσει ο Νόρτον την ίδια του τη μούρη, να ξαναρωτήσει ο Ντε Νίρο αν μιλάς σ’ αυτόν, να συνεχίσει ο ΜακΓκρέγκορ να ξερνάει σε τουαλέτες. Εδώ και τώρα σίκουελ στα καλτ (με την καλή έννοια) διαμάντια που αφήσαμε πίσω. Γιατί ένα ίσον κανένα. Ή τέλος πάντων γιατί το ένα ποτέ δεν είναι αρκετό.

Fight Club
Αν υπήρξε ταινία που έγινε σύμβολο εποχής, γκράφιτι σε τοίχους, κοσμοθεωρία και τσιτάτο στο στόμα της (δίχως άλλο όραμα) νεολαίας των ’00ς, αυτή είναι το Fight Club. Τη γουστάρω ή όχι λοιπόν, αν θέλω ένα σωστό συλλαλητήριο, χρειάζομαι καταρχάς τα βασικά συστατικά: ροζ σαπούνι, εκρηκτικά, Νόρτον – Πιτ – και Μπόναμ Κάρτερ όσο ακόμα μπορούν να παίζουν ξύλο με τον εαυτό τους. Φίντσερ ακούς; Συνέχεια στο Fight Club, χθες!

(500) Days of Summer
Όχι απλά θέλω σίκουελ, αλλά το θέλω αγαπησιάρικο, τρυφερό και τέρμα ευτυχισμένο. Μόνο και μόνο για να δει η χαρχάλω τι καλά περνάει ο τύπος με τη Φθινόπωρό του. Όχι θα σκάσουμε για πάρτη σου, κλώσσα!

Kill – Bill
(Ξεκαθαρίζοντας πως το Kill-Bill είναι ΜΙΑ ταινία χωρισμένη σε δύο μέρη, προχωρώ…). Απ’ την αρχή του 1ου φιλμ το περιμένω. Αφού έχει ξεκάθαρη προοικονομία (ψψψ μα πόσο επίπεδο πχια;). Κοιτάει η Ούμα το κοριτσάκι και του λέει: “Όταν μεγαλώσεις, αν ακόμα νιώθεις οργή, θα σε περιμένω”. Ε, ακόμα περιμένει… Τη μάνα σου σκότωσε μωρή, έτσι στο ντούκου το περνάς;

Pulp Fiction
Τα μυαλά θα μας έκαιγε! Αν είχε αφήσει δηλαδή και κανέναν ζωντανό, ο ανώμαλος…

Blade Runner
Ε μα, ρε παιδιά, είναι σαν να γυρίσατε μόνο ένα Star Wars. Ή μόνο ένα James Bond. Ή μόνο ένα Mad Max. Γενικά δείξτε λίγη συμπόνια και σ’ όσους δεν μπορούσαν να πάνε σινεμά το ’80. (Κάτι “φήμες” λένε πως κάτι ετοιμάζεται, αλλά οι ίδιες φήμες λένε: Ντένις Βιλνέβ πίσω απ’ την κάμερα. Καλό-κακό, θα δείξει…).

Taxi Driver
Σκέψου το: Ο Σκορτσέζε παραμένει δημιουργικός. Ο Ντε Νίρο είναι ακμαιότατος. Κι αν όχι ο Ντε Νίρο (σε περίπτωση που δεν τον θέλουμε 30 χρόνια μετά τον “ταρίφα”), ο Ντικάπριο είναι έτοιμος να καλύψει το κενό. Ε, εμένα χρειάζεστε ρε παιδιά για να οργανωθείτε; Πρέπει να μάθουμε επιτέλους: έγινε τελικά σίριαλ κίλερ ο τύπος ή όχι; Kαθάρισε η βροχή τους δρόμους απ’ τα σκουπίδια; (Δεν είναι μόνο δικές μου οι ερωτήσεις, κι ο Ντε Νίρο θέλει να μάθει).

Independence Day
Όπα λάθος, αυτό γυρίστηκε. Η επική ταινιάρα του Ρόλαντ Έμεριχ που άλλαξε όσα ξέραμε για το pop culture sci-fi, όχι μόνο έχει συνέχεια, Ημέρα Ανεξαρτησίας: Νέα Απειλή, αλλά μπορείς να τη δεις το επόμενο διάστημα στα Novacinema, αλλά και όποτε εσύ θέλεις στη Nova με την υπηρεσία Nova on Demand κα μάλιστα χωρίς καμιά επιπλέον χρέωση. Νέα απειλή, νέα εποχή, νέος πρωταγωνιστής (ο Λίαμ Χέμσγουορθ) και μπορεί να απουσιάζει δυστυχώς ο Γουίλαρος ο Σμιθ, όμως ο Τζεφ Γκόλντμπλουμ είναι εκεί για να κάνει ματ στους εξωγήινους με κομπιούτερ κι αριθμούς. Άχαστο!

Big Lebowski
Είναι απλό. Πολύ απλό. We want The Dude! Άντε Κοέν, αφήστε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι (με Κλούνεϊ δεν… βασίλεψε κανείς!), κι επιστρέψτε στα του Θεού. Μπόουλινγκ, χαλιά, χάλια κι ο Τζεφ Μπρίτζες. Τα αγνά υλικά του αριστουργήματος είναι εδώ και σας περιμένουν.

A Clockwork Orange
Ξέρω τι θα πεις και θα ‘χεις δίκιο. Ο Κιούμπρικ μας άφησε, ποιος θα το κουρδίσει ρε μεγάλε το πορτοκάλι; Σωστά. Απ’ την άλλη μεριά όμως, κι εγώ ρε αδερφέ έχω μείνει στο περίμενε. Ο Άλεξ “θεραπεύτηκε” και δεν τον έχουμε δει “θεραπευμένο” εν δράση. Και στο τέλος τέλος, τι, δεν μπορώ να ονειρεύομαι;

Snatch
Ντάξει, δεν ξέρω αν είναι must, αλλά εμένα μου λείπει λίγος παλιός, καλός, εγγλέζικος Γκάι Ρίτσι. Ε, κι επειδή οι Καπνισμένες Κάνες με το επικό φινάλε τους αξίζει να μείνουν έτσι, ας ρίξουμε συνέχεια στην Αρπαχτή. Μεταξύ άλλων για να ξανακούσουμε τον Πιτ να μιλάει τα απίστευτα… τσιγγάνικα Αγγλικά του! Μάγκας.